Thursday, September 30, 2010

လြမ္းတုန္းအိပ္မက္

တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေဝးသြားၾကရုံနဲ႔ပဲ
က်မတုိ႔ေတြ
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေမ့သြားၾကတယ္

သတိရစရာ အမွတ္တရတစ္ခုခု ခလုတ္တုိက္မိရင္
အလန္႔တၾကား
ထ လြမ္းပစ္လုိက္တယ္

သတိရတယ္ သတိရတယ္
ဟုိးတုန္းကေလ
ငါတုိ႔ေတြေပါ့…

ဒီလုိ ဒီလုိစကားေတြနဲ႔
ျပန္မေရာက္ေတာ့မယ့္ အတိတ္ကုိလြမ္း
ေဟာ့ဒီကမၻာတစ္ျခမ္းမွာပဲ
ငါတုိ႔ အလြမ္းသယ္ပစ္လုိက္တယ္

လမ္းေဘးအသုတ္ဆုိင္ေလး
လက္ဖက္ရည္ခ်ဳိေပါ့က်
ေဆးလိပ္မတုိေပမဲ့ ေနညဳိတာေတာင္ လမ္းမခဲြျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့
တုိ႔ေတြရဲ႕ခ်စ္ျခင္း
အခုေတာ့ ႏွစ္သစ္ေတြ တစ္ႏွစ္ပီးတစ္ႏွစ္ ကူးေကာင္းေနတုန္း

မေတြ႕ရတာ အေတာ္ၾကာေနပီထင္ပ
ဟုိးပေဝဏသီကလုိလုိ
တခါတေလမ်ား သတိရစရာေတြေတာင္
စၿမဳံ႕ျပန္ခ်င္စရာမေကာင္းလွေတာ့ဘူး

ရင္ဖြင့္စရာ သူငယ္ခ်င္းေဖာ္ဆုိတာေဝး
အခုမ်ားေတာ့ တစ္ေယာက္ တစ္နယ္စီ ေဝး
ေသြးေအးသြားတဲ့ ခ်ိတ္ေတြလုိပ
အေနေဝးသြားတာၾကာလွေရာေပါ့

အလြမ္းဆုိတာ အဓိပတိကားလက္မွတ္ၾကားမွာလား
လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲမွာလား
ရွာေကာင္းတုန္း လြမ္းေကာင္းတုန္း
ရုတ္တရက္ သတိတရမွာ
မ်က္စိေရွ႕မွာ ကြန္ပ်ဴတာစခရင္မ္သာ အေဖာ္အျဖစ္ရွိခဲ့…

ျပည့္စုံ
(၃၀-၀၉-၂၀၁၀၊ ၁၁း၀၀ pm)

က်မ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္အတြက္ပါ.. နိစၥဓူဝ လူမႈဘဝမွာ က်မေမ့သြားတဲ့အထဲ က်မသူငယ္ခ်င္းေလးေတြ ပါသြားတယ္.. က်မ သတိရတဲ့အခါ က်မေဘးမွာ သူတို႔မရွိေတာ့ဘူး.. ေမ့ေနတုန္းကလဲ သူတုိ႔မရွိဘူး.. သတိရေတာ့လဲ သူတုိ႔မရွိပါဘူး.. အိပ္မက္ထဲမွာမွပဲ သူတုိ႔ေတြကုိ ျပန္ေတြ႕ရတယ္.. :(

Thursday, September 9, 2010

အလဲြ

အဲ့ဒီတစ္ဖက္ကုိ ငါတိမ္းလုိက္လုိ႔
ကမၻာႀကီးက ပုိယိမ္းသြားတာမဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား

အျခားတစ္ဖက္ကုိ ငါေရြးလုိက္လုိ႔
ကမၻာႀကီးက ပုိေဝးသြားတာ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား

ေဟာ့ဒီဖက္မွာ ငါေနေနလုိ႔
ကမၻာႀကီးက ပုိၿပီး ေႏြးလာတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား

အဲ့ဒီတစ္ဖက္မွာ မင္းရွိေနရုံနဲ႔
ငါ့ကမၻာႀကီးက ပုိေႏြးလာတာ မင္းသိတယ္မဟုတ္လား

မင္းနဲ႔ငါ အတူမရွိေနရုံနဲ႔
ငါတုိ႔ကမၻာႀကီးက ပုိပီး တိမ္းေစာင္းလာတယ္ မင္းထင္သလား

ေဟာ့ဒီကမၻာႀကီးေလ
၂၃ ၂ ပုိင္း ၁ ပုိင္းဒီဂရီမွာ
ငါရီတာနဲ႔ပဲ ပုိမတိမ္းသြားေလာက္ပါဘူး
ငါငုိရင္ေရာ ပုိယိမ္းသြာဦးမွာလား
အဲ့ဒီအေတြးေတြနဲ႔ပဲ ငါေလ
မတိမ္းပါဘူး အေတြးနဲ႔
ယိမ္းေနတဲ့ ကမၻာႀကီးမွာ
ေျခေထာက္ေတြ ခုိင္ခုိင္ရပ္ေနမိတယ္

ျပည့္စုံ
(၉-၉-၂၀၁၀၊ ၁၁း၄၉ pm)