အအိပ္ခက္လုိ႔ အိပ္ပ်က္တဲ့ညေတြထဲ
စိတ္ရႈပ္လုိ႔ အလုပ္ေတြခ်ည္းဖိလုပ္ေတာ့
စခရင္က မွိတ္တုတ္
ေဘးနားမွာေတာ့ မီးခုိးေငြ႕ေတြခ်ည္းငုတ္တုတ္
အၿမဲရႈပ္ေနတတ္တဲ့ အခန္းကလဲ
မင္းမရွိေတာ့ ရွင္းလင္း
ဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ ရင္ခြင္လုိပဲ
ခ်ဥ္ျခင္းတပ္မႈေတြလဲ ရွိလာတယ္
စက္ရုပ္လုိ မၿပဳံးမရယ္
ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ အၿပဳံးတုေအာက္မွာေတာ့
ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္တစုံရွိတယ္
ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနတဲ့ အသားက်စိတ္ဓာတ္တခုလဲရွိတယ္
ကဲြေၾကေနတဲ့ ႏွလုံးသားတစုံလဲ ရွိျပန္ရဲ႕
တမုိးခ်ဳပ္တုိင္း မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြထဲမွာေတာ့
လူသားအားလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္ဆုိတဲ့ ကမၻာနဲ႔ခ်ီတဲ့ စိတ္ကူးေတြရွိတယ္
နံရံေတြျခားေနတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြလဲ ရွိခဲ့ဖူးတယ္
ဘဝေတြ ျခားေစခဲ့တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလဲ ရွိေနတယ္
မုိင္ေတြေထာင္ခ်ီၿပီး ေဝးသြားခဲ့တဲ့ ဘဝတခုလဲ ရွိခဲ့ဖူးတယ္
အဆုံးမေတာ့ ၿပဳံးျပေနရတဲ့လူေတြပဲ မ်ားလာတယ္
ဖုံးဖိေနရတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြပဲ မ်ားလာတယ္
ရုန္းမထြက္ႏုိင္တဲ့ စည္းေဘာင္ေတြကလဲ တင္းလာတယ္
မုန္းေမ့သြားတဲ့ ခ်စ္ရတဲ့သူေတြလဲ တုိးလာတယ္
အရႈိးရာေတြလုိ အသည္းမွာ ထပ္ပုိးလာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြလဲ တုိးလာတယ္
ဒါေပမဲ့လဲေလ မေျပာင္းလဲတာတခု
ရင္ထဲကယုံၾကည္မႈကေတာ့ ခုိင္မတ္ေနတုန္းပါပဲ။
ျပည့္စုံ (17-11-2008, 7:05 pm)
No comments:
Post a Comment