လမ္းခဲြ

‘ျပန္လည္ေရြးခ်ယ္ေပးပါ’ တဲ့… လွပလုိက္တဲ့ စကားလုံးေလး

ကုိကုိ႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက မျပယ္ေပ်ာက္ေသးတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ အေရာင္ေတာက္ေနေပမဲ့
က်မကေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာ ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

‘မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး … ကုိကုိ႔ကုိ က်မ မခ်စ္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး….
ဒါေပမဲ့ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိလတ္ကုိပဲ လက္ထပ္မယ္’

…………………………………………………………………………………………………….

မုိးေတြသည္းသည္းထန္ထန္ရြာေနတဲ့ ညေနခင္းတစ္ခုမွာ ကုိကုိနဲ႔က်မ စတင္ဆုံစည္းခဲ့တယ္.
အဲ့ဒီေန႔က မျဖစ္မေန အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုကုိ သြားဗ်ဴးပီး အျပန္ေပါ့.
သြားဗ်ဴးတဲ့ အန္ကယ္ႀကီးက မုိးေတြသည္းေနတယ္ မျပန္ပါနဲ႔ဦးလုိ႔ တားေပမဲ့
က်မက ဒီသတင္းကုိ ရုံးကုိ အခ်ိန္မီျပန္ေပးရမည္.

ကားလမ္းျဖတ္ကူးဖုိ႔ ျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မရဲ႕ထီးကုိေရာ က်မလက္ကုိပါ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လွမ္းဆဲြလုိက္တဲ့အရွိန္နဲ႔ က်မ ပလက္ေဖာင္းေပၚကုိ ျပန္ေရာက္သြားခဲ့တယ္. ေဒါသက ေထာင္းခနဲ ထြက္ပီး မ်က္ႏွာကုိ သည္ဘက္လွည့္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မရဲ႕ေဘးကေန ေဝါခနဲျဖတ္သြားတဲ့ ကားတစ္စီးရဲ႕ အရွိန္ကုိ သတိထားလုိက္မိတယ္.

က်မ ရုတ္တရက္လန္႔ဖ်တ္ပီး ေအာ္လုိက္မိမလုိျဖစ္ေပမဲ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မရဲ႕လက္ကုိ ဆဲြကိုင္ခဲ့တဲ့လူကုိ ရွာမေတြ႕ေတာ့. မုိးေရေတြၾကားထဲမွာ အေရာင္စုံထီးေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာ က်မရဲ႕ကယ္တင္ရွင္ကုိ ရွာေတြ႕ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့.

ရုံးကုိျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မ တစ္ကုိယ္လုံးၾကြက္စုတ္ျဖစ္ေနခဲ့ပီ. သူ လွမ္းဆဲြခဲ့သည့္ လက္ဖ်ံေပၚမွာ သူ႕လက္က တစ္ခုခုနဲ႔ျခစ္မိသည့္ ဒဏ္ရာတစ္ခု က်မရခဲ့သည္. က်မ သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာျပေတာ့ သူက စုတ္တသပ္သပ္နဲ႔ က်မကုိ လမ္းသြားတုိင္း ေဘးဘီဝဲယာကုိ ဂရုစုိက္ဖုိ႔ တတြတ္တြတ္ေျပာေနခဲ့သည္.

တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ ဧည့္ခံပဲြတခုကုိအသြားမွာ ကုိကုိနဲ႔ဆုံခဲ့တယ္. က်မက ကုိကုိ႔ကုိ မသိေပမဲ့ ကုိကုိက က်မကုိ အေသအခ်ာသိႏွင့္ေနခ့ဲသည္. အဲ့ဒီပဲြမွာ က်မနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ GM ကုိမင္းလြင္က သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္ အထက္အရာရွိလဲျဖစ္တဲ့ ကုိကုိနဲ႔ က်မကုိ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာျဖစ္သည္.

“ဒါ People Voice သတင္းဂ်ာနယ္ရဲ႕ သတင္းေထာက္ မုိးည.”

“မုိးည ဒါ အကုိ႕ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္း သတုိးဇင္.
သူက အခုပဲြရဲ႕ စပြန္ဆာေလ. MD ေပါ့. ညည္းသိခ်င္တာေတြ သူ႕ကုိ ဗ်ဴးလုိ႔ရတယ္ေနာ္.”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္.”

“ကုိလဲ မင္းကုိေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္.”

ကုိကုိ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ေတာက္ပလြန္းလွသည္. က်မက ကုိကုိ႔ကုိ ပထမဆုံးအျမင္မွာပင္ သေဘာက်သြားခဲ့သည္. ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္လြန္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပိုင္ႏုိင္မႈကုိ ကုိကုိ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခနတြင္းခ်င္း က်မ ဖတ္မိခဲ့လုိ႔ျဖစ္သည္.

ကုိကုိက က်မ သိခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပေနခဲ့သည္.
က်မ ေမးခြန္းတခုေမးတုိင္း ကုိကုိက အရင္ၿပဳံးပီးမွ ေျဖခဲ့တယ္.

“မင္းက သိပ္ထက္တဲ့ သတင္းေထာက္ပါလားကြ. ဒီလုိေမးခြန္းမ်ဳိးေတြ ေမးတာကုိ ကုိေတာ့ သိပ္သေဘာက်တာပဲ”လုိ႔ ကုိကုိရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းသံကုိ ၾကားရတဲ့အခါ က်မက ရွက္စႏုိးျဖစ္သြားမိတယ္.

ကုိကုိ႔ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကုိ က်မ ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္လာပီး ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကုိ လက္လွမ္းလုိက္တဲ့အခါမွာ က်မလက္က အနာကုိ ကုိကုိ ျမင္ေတြ႕သြားခဲ့တာေလ.

“လက္က ဘာျဖစ္တာလဲ”

က်မ ရုတ္တရက္ အံ့အားတသင့္ႏွင့္ လက္ကုိ ေယာင္ယမ္းငုံ႔ၾကည့္မိေသးသည္.

ပီးမွ “ျခစ္မိတာပါ…..”

သူက က်မလက္ကုိ လွမ္းဆဲြေတာ့မလုိ႔ ျဖစ္ပီးမွ သူ႕လက္စြပ္ကုိ သူျပန္ၾကည့္ေနခဲ့သည္.

“ကုိ႕လက္စြပ္နဲ႔ျခစ္မိတာ ျဖစ္မယ္…” သူ႕ရဲ႕စကားသံေၾကာင့္ က်မ အံ့ၾသသြားခဲ့သည္.

က်မ အံ့ၾသသြားတာကုိ သူက ၾကည့္ပီး က်မကုိ ၿပဳံးျပကာ စကားစေျပာခဲ့သည္.

“အဲ့ဒီေန႔က မင္းကုိ ကုိယ္ေတြ႕တယ္. မင္း ကားလမ္းျဖတ္ကူးမလုိ႔ျပင္ေနတုန္း မင္းလက္ကုိ ကုိ လွမ္းဆဲြလုိက္တာ. “

က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အဲ့ေန႔က အေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာရင္း က်မကုိ နေမာ့္နမဲ့ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုံးမတာကို က်မက ရယ္ခ်င္ေနခဲ့သည္. အဲ့ဒီအခ်ိန္ကတည္းက က်မကုိ ကုိကုိက ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ခ်င္တာ ျဖစ္သည္.

ေနာက္တေန႔ က်မအတြက္ ဖုန္းလာတယ္ဆုိလုိ႔ ေျပးကိုင္မိခ်ိန္မွာ မထင္ထားတဲ့ ကုိကုိ႔ရဲ႕ဖုန္း ျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့.

“ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လုိ႔ လမ္းထိပ္က ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ေစာင့္ေနတယ္… ကုိ႕ကုိ ေကာ္ဖီလာတုိက္ပါ”လုိ႔ ေျပာတာကို က်မက အံ့ၾသဝမ္းသာမိတယ္. က်မေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကုိကုိက ေက်နပ္ၿပဳံးနဲ႔ က်မကုိ ၿပဳံးၾကည့္ေနခဲ့တယ္. အဲ့ဒီအခ်ိန္ကတည္းက ကုိကုိ႕ရဲ႕ အမိန္႕ေတြ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ က်မက အလုိလုိ လုိက္နာခဲ့တာျဖစ္တယ္.

ေနာက္ေတာ့ ကုိကုိ႕ဆီက ဖုန္းသံေတြ ကုိကုိနဲ႔အတူ ေကာ္ဖီဆုိင္ ထုိင္ခြင့္ေတြကုိ က်မ မက္ေမာလာမိတယ္. ကုိကုိ႕ဆီက စိတ္ဝင္စားမႈေတြကုိ က်မက မသိစိတ္ထဲကေန မျငင္းဆန္ႏုိင္ျဖစ္လာခဲ့တာေပါ့.

“သိပ္ခ်စ္တယ္ မုိးကုိ ကုိ ခ်စ္တယ္” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ညေတာ္ေတာ္မုိးခ်ဳပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းထဲကေန ေျပာခဲ့တာျဖစ္သည္. က်မက ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘဲ တိတ္တဆိတ္ဆြံ႕အလုိ႔ေပါ့.

“ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား… မုိး ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား” တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ေနတဲ့ ကုိကုိ႕ရဲ႕စကားသံေတြကုိ က်မက က်မကုိခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ ကုိကုိ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္မိပီး ေခါင္းညိတ္မိခဲ့တာျဖစ္သည္. သိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းခဲ့တယ္ ကိုကုိ. အဲ့ဒီအခ်ိန္ေလးေတြ ေပါ့….

“ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနတာကုိ လူေတြ မသိေစခ်င္ဘူး မုိးရယ္… ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ မုိးကုိ သူမ်ားေတြ စပ္စုမွာကုိ ကုိမလုိလားဘူး ေနာက္ပီး ကုိကုိက မုိးကုိ ကုိကုိတုိ႔ ေစ့စပ္တဲ့ေန႕က်မွပဲ လူသိရွင္ၾကားေၾကာ္ျငာခ်င္တယ္ ႏုိ႔မုိ႕ဆုိ သတုိးဇင္ရဲ႕ ခ်စ္သူဆုိပီး မုိး စိတ္ညစ္ရလိမ့္မယ္ သိလား.. မုိးကုိ ဘာအတြက္နဲ႕မွ စိတ္မညစ္ေစခ်င္ဘူး ခ်စ္သူရဲ႕…”

ကုိကုိရဲ႕ စကားေတြကုိ က်မက အကန္႕အကြက္ မရွိခဲ့ဘူး. က်မရဲ႕ ခ်စ္သူက က်မအတြက္ ခ်စ္သူသာ ျဖစ္ပီး. သူ႕ကုိ နာမည္ႀကီးကုမဏီရဲ႕ MD တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ သာမန္မိန္းကေလး မုိးညရဲ႕ခ်စ္သူသာ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာမုိ႔ေလ.

ကုိကုိက က်မကုိ သိပ္ခ်စ္ သိပ္ျမတ္ႏုိးခဲ့တယ္. က်မရဲ႕ ခ်စ္သူက က်မကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္. သိပ္ သဝန္တုိတယ္. သိပ္အလုိလုိက္တယ္ဆုိတာမ်ဳိး က်မကုိ ခံစားမိလာတဲ့အထိ ခံစားမႈေတြ မထပ္ေစရဘဲ ကုိကုိက က်မကုိ ခ်စ္ျပခဲ့တာေလ. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေနပါေစ က်မက ကုိကုိ ေသဆုိ ေသ ရွင္ဆုိ ရွင္ ကုိကုိ႕စကားေတြဆုိ ကုိကုိ မ်က္ႏွာအညဳိမခံဘဲ ကိုကို႕အတြက္ အရာရာေပးဆပ္ခဲ့တာပါ.

ဒါေပမဲ့ ဒါေတြဟာ ခနေလးပါပဲ ကုိကုိ. တကယ့္ကုိ ခနေလးပါပဲ. အဲ့ဒီညေနေပါ့ က်မကုိ လာေစာင့္ေနတဲ့ ကုိကုိ႕မ်က္ႏွာက ၿပဳိေတာ့မယ့္မုိးလုိပဲ မႈိင္းညဳိ႕ေနခဲ့တယ္. ကုိကုိ႕ေဘးကုိ က်မေရာက္လာတာကုိေတာင္ ကုိကုိက သတိမထားမိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အေတြးေတြက ဟုိးအေဝးကုိေရာက္ေနခဲ့တာေလ.

"မုိး ကုိကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား ကုိကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္…"
က်မရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းအပ္ပီး က်မကုိ အားကုိးရာမဲ့ တြယ္ဖက္ထားတဲ့ ခ်စ္သူကုိ
ဘာေၾကာင့္ဆုိတာ ေမးဖုိ႔ထက္ ကုိကုိ စိတ္ေပါ့ပါးသြားဖုိ႔ကုိပဲ က်မ ႀကဳိးစားခဲ့တာေလ.

ရင္ကဲြခဲ့တဲ့ေန႔ရဲ႕ အစေပါ့ ကိုကို. အဲ့ဒီေန႔က စီနီယာအမတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ အင္တာဗ်ဴးတခုကုိ က်မ လုိက္သြားခဲ့တယ္. ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာပီး ဘဲြ႕ေတြ တစ္သီႀကီးရခဲ့ပီး အသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ကုမဏီကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတဲ့ MD မမ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးကုိ အမ အင္တာဗ်ဴးတာကို ေဘးကေန က်မက ဓာတ္ပုံရုိက္ေပးေနတုန္းမွာပဲ သူမရဲ႕ အေနာက္က ဓာတ္ပုံမွန္ေဘာင္ကုိ က်မ ျမင္ေတြ႕ခဲ့တာေလ. တေယာက္မ်က္ႏွာကို တေယာက္ၾကည့္ေနပီး လက္ခ်င္းဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့ မွန္ေဘာင္ထဲက ခ်စ္သူစုံတဲြမွာ ေယာက်္ားေလးက က်မရဲ႕ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ကုိကိုေပါ့.

အဲ့ဒီေန႔က ကုိကုိ က်မဆီကုိ ဖုန္းမဆက္ခဲ့ဘူး. ညဘက္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္အထိ ကုိကုိ႕ဆီက ဘာမက္ေဆ့ခ်္မွ မရတဲ့အခါ က်မ ဘယ္လုိမွ ေနမရခဲ့ဘူး. ဖုန္းဆက္ဖုိ႔ အားေမြးခဲ့ပီး ဖုန္းခြက္က ခလုတ္ေတြကုိ ႏွိပ္ခဲ့မိတယ္.

ရင္ကဲြရမယ္လုိ႔ သိရမယ္ဆုိ အဲ့ဒီဖုန္းကုိ က်မ မဆက္ခဲ့ပါဘူး ကုိကုိ.

ခပ္တုိးတုိး ရယ္ေမာသံရယ္… ပီးေတာ့ “ဟဲလုိ ဘယ္သူနဲ႔ေျပာခ်င္လုိ႔လဲ” အသံခ်ဳိခ်ဳိေလးတခု….

“ဘယ္သူလဲ မသိဘူး ဟန္နီ…. ဖုန္းေခၚပီး စကားမေျပာဘူးကြယ္……”

အဲ့ဒီညက တစ္ညလုံး က်မငုိခဲ့ရတယ္… မနက္အိပ္ရာႏုိးေတာ့ က်မရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ျမင္မေကာင္းေတာ့ အတူေန အခန္းေဖာ္က အလုပ္မသြားဖုိ႔ တားျမစ္ခဲ့တာေလ.

ေနာက္တစ္ေန႔ ကုိကုိ အခန္းကုိေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မဘက္က ဘာျပင္ဆင္မႈမွ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး. က်မ မ်က္ႏွာကုိေတာင္ မၾကည့္ဘဲ ကုိကုိ ထုိင္ေနခဲ့တယ္. အဲ့ဒီေန႔ညက ဖုန္းဆက္တာ က်မမွန္း ကိုကိုသိပါတယ္. ဒါေပမဲ့ ဘာမွဖြင့္မေျပာတဲ့အခါ က်မကပဲ အားေမြးပီး ကုိကုိ႕ကိုေမးခဲ့တယ္.

“တခုခုေတာ့ ေျပာပါ ကုိကုိ သူနဲ႔ ကုိကုိရဲ႕ ဆက္စပ္မႈကုိ မုိး သိခ်င္လုိ႔ပါ…….”

“သူက ကုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူပဲ မုိးရယ္… သူ႕ကုိ ကုိသိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္… ကုိ႔ကုိ ခြင့္မလႊတ္လုိက္ပါနဲ႔… သူ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ မုိးကုိ ကုိေတြ႕ခဲ့တာပဲ… မုိးက သူနဲ႔ သိပ္တူလြန္းတယ္… သူ႕အစား………………………….”

စကားလုံးေတြ သိပ္ရက္စက္တဲ့ စကားလုံးေတြ……………..

ရက္စက္လုိက္တာ ကုိကုိရယ္ ဒီအတုိင္း က်မကုိ မရွင္းျပတာကမွ က်မအတြက္ ေျဖသိမ့္စရာ ရွိဦးမယ္.
အခုေတာ့ အစားထုိးခဲ့တာတဲ့ေလ…
အခုေတာ့ အစားထုိးဖုိ႔ မလုိေတာ့ပါ… ခ်စ္သူျပန္ေရာက္လာပီေလ အဲ့ဒီအတြက္ က်မကုိ ေမ့ပစ္ရေတာ့မယ္.
က်မကလဲ ေမ့ပစ္လုိက္ရေတာ့မယ္ ရင္ခြင္တခုလုံး ဟက္တက္ကဲြခဲ့တာပဲ ခ်စ္သူရယ္… ….
တစ္သက္မေမ့စရာ စကားလုံးေတြပါပဲ ကုိကုိ….
က်မကုိ တခါတည္းနဲ႔ ကုိကုိ သတ္ခဲ့တာပါပဲ..
ရွင္လ်က္နဲ႔ က်မရဲ႕ ႏွလုံးသား ေသဆုံးခဲ့ရပီ ကုိကုိ…………

ဟင္းလင္းပြင့္ခဲ့တဲ့ရင္ခြင္တခုလုံးကုိ ကုစားဖုိ႔ က်မ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးအသုံးျပဳခဲ့ရတယ္.
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တည့္မတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားခဲ့ရတယ္. ခ်စ္တတ္လာေအာင္ သင္ေပးပီးမွ
အသည္းကဲြရေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူကုိ ဘယ္လုိအခ်ိန္တုိင္းမဆုိ က်မ ေမ့ဖုိ႔ႀကဳိးစားလဲ ေမ့ေဖ်ာက္မရႏုိင္ခဲ့ပါဘူး…….

အဲ့ဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ က်မအတြက္ အေကာင္းဆုံးအေဖာ္က က်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ကုိလတ္ပင္….
က်မျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာေတြတုိင္းကုိ က်မကုိ ျဖစ္ေအာင္ သူလုပ္ေပးခဲ့တယ္.
က်မ တက္ခ်င္တဲ့ သင္တန္းေတြ. က်မ လုပ္ခ်င္တဲ့ ရီပုိ႕ဒ္ေတြ သတင္းေတြ ဒါေတြကုိ ဖိဖိစီးစီးလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မွာ
က်မအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အခ်က္အလက္ေတြေရာ ရွာေပးခဲ့တဲ့အျပင္
အေဖာ္အျဖစ္နဲ႔ပါ က်မ ေဘးမွာ တစ္ခ်ိန္လုံးရွိေနခဲ့တာေပါ့…..

သူ႕ရဲ႕ရင္ထဲကုိ အရွင္းဆုံးျမင္ရေအာင္ က်မကုိ ျပခဲ့ေပမဲ့ က်မကေတာ့ ကဲြခဲ့ဖူးတဲ့ အသည္းႏွလုံးကုိ သူ႕ကုိ မေပးခ်င္ခဲ့ပါ……

အဲ့ဒီေန႔က ဧည့္ခံပဲြတစ္ခုမွာ ကုိမင္းလြင္နဲ႔ ဆုံေတြ႕ခဲ့တယ္… ကိုမင္းလြင္က က်မနဲ႔ ကုိကုိ႕အေၾကာင္းကုိ အစအဆုံးသိခဲ့တဲ့ ကုိကုိ႕ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းပင္. က်မက ကုိမင္းလြင္ကုိ ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့ေပမဲ့ ကုိမင္းလြင္ဆီမွာ က်မအတြက္ ေျပာစရာ စကားလုံးေတြ ရွိေနခဲ့တယ္.

“မုိးညေရ စကားေအးေအးေဆးေဆးေျပာခ်င္တယ္ဟာ. အခ်ိန္ခနေလးေတာ့ ငါ့ကုိေပးပါ… ဘာပဲေျပာေျပာ ျဖစ္ခဲ့သမွ်မွာ ငါက အကုန္သိခဲ့ရတာဆုိေတာ့ ငါ တခုခုေတာ့ နင့္ကို ေျပာျပခ်င္တယ္……..”

ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ ငယ္ခ်စ္ဦးဇာတ္လမ္းတပုဒ္ပဲ… အသစ္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ကုိကုိက ေနာက္ဆုတ္က်န္ခဲ့ရတယ္တဲ့ေလ… သူမက ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္လာပီး ကိုကုိ႕ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးခဲ့ပီးမွ လက္တဲြျဖဳတ္ခဲ့တယ္တဲ့ေလ…

“ဒီေကာင္ အသည္းကဲြက်န္ခဲ့တာေပါ့ဟာ.. ဒီတစ္ခါ ပုိကဲြတာကေတာ့ ႏွစ္ခါကဲြျဖစ္ခဲ့တာပဲ… နင့္ကုိ သူ သိပ္ခ်စ္တယ္… ဒါေပမဲ့ နင့္ကုိဖြင့္မေျပာခဲ့တာက သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္မွာ လႈိင္ ႏုိင္ငံျခားကုိမသြားခင္က ကတိထားခဲ့ၾကတယ္….. အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ နင့္ကုိ သူေတြ႕ေတာ့ တကယ္ခ်စ္ခဲ့တယ္… ဒါေပမဲ့ လႈိင္က ဒီအေၾကာင္းေတြကုိလဲ သိေရာ ျမန္မာျပည္ကုိခ်က္ခ်င္းျပန္လာေတာ့တာပဲ… အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက ဒီေကာင္ အရူးလုိပဲ.. ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး… အဲ့တာေၾကာင့္ နင့္ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ စကားေတြ သူေျပာခဲ့တာေပါ့…ေနာက္ေတာ့ ဟုိတစ္ေယာက္က ခနပဲေနပီး ျပန္သြားတယ္……..”

“သူနင့္ကို ေတာင္းပန္စရာေတြ ရွိလိမ့္မယ္ဟာ စကားလက္ခံေျပာေစခ်င္တယ္… ဘာပဲေျပာေျပာ ညည္း ဘယ္လုိခံစားခဲ့ရလဲဆုိတာ ငါလဲ အသိ သူလဲ အသိပဲေလ……”

က်မေရွ႕ကုိ ကုိကုိေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မမွတ္မိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိ ကိုကို ပိန္သြားခဲ့တယ္… ဒါေပမဲ့ ကုိကုိ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ေသခ်ာမႈနဲ႔ ေတာက္ပေနတုန္းပဲ…

“အေဟာင္းေတြ အသစ္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ကုိကုိ. ေမ့လက္စနဲ႔ က်မ အကုန္ေမ့လုိက္ပါပီ…”

“မုိးရယ္ ကုိ မုိးကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆုိတာ မုိးသိေစခ်င္တယ္… လႈိင္ျပန္လာမယ္ဆုိတာ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိ ဘယ္လုိလုပ္ရမွန္းမသိခဲ့ဘူး.... အဲ့တာနဲ႔ပဲ မုိးကုိ ကုိ ရက္စက္ခဲ့မိတယ္.. ဒါေပမဲ့ ကုိလဲ ဝဋ္လည္တာပဲ မုိးရယ္…. ကုိကုိ႕ကုိ ခြင့္မလႊတ္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ မုိးဆီမွာ ကိုကိုက ျပန္လည္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတာင္းပါတယ္ မုိးရယ္… ကုိ႕ကုိ မုိး ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ကုိသိတယ္.. ကုိ႕အမွားေတြအတြက္ မုိးကုိ ျပန္လည္ေပးဆပ္ပါရေစ မုိးရယ္……”

‘မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး … ကုိကုိ႔ကုိ က်မ မခ်စ္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး…. ဒါေပမဲ့ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကုိလတ္ကုိပဲ လက္ထပ္မယ္’

တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ စကားလုံးေတြၾကားမွာ က်မ အသက္ပင္ ရဲရဲမရႈဝံ့ခဲ့ပါ. ကုိကုိ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိလဲ ေစ့ေစ့မၾကည့္ဝံ့. မုန္းလုိက္ပါေတာ့ ကုိကုိ. က်မကုိ ေမ့လုိက္ပါေတာ့. ကုိကုိေပးခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာက တစ္သက္စာခုိင္လုံပါတယ္ ကုိကုိ…. ကုိကုိနဲ႔ က်မရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကုိ အတိတ္မွာပဲ လွလွပပ ထားခဲ့ေတာ့မယ္. အခုလက္ရွိကုိ ျပန္ဆဲြမေခၚေတာ့ပါဘူး… ျပန္ေတြးလုိက္တုိင္း သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ေန႔ရက္ေလးေတြကုိပဲ ျပန္သတိရေတာ့မယ္ ကုိကုိ. အသည္းကဲြခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြကုိ ျပည္ဖုံးကားခ်လုိက္ပိ… ျပန္သတိမရခ်င္ေတာ့ဘူး ကုိကုိ …….

က်မရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့အျငင္းကုိ ေပြ႕ပုိက္ပီး လွည့္ျပန္သြားတဲ့ ကုိကုိ႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကုိ ၾကည့္ပီး အဲ့ဒီေနရာမွာပဲ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနခဲ့တယ္…..

ျပန္မရေတာ့တဲ့အရာေတြထဲမွာ အခ်ိန္ရယ္ ႏုပ်ဳိျခင္းရယ္ အခ်စ္ေတြရယ္ ပါဝင္တယ္ ကုိကုိ… ဒါကုိ ကုိကုိ႔ကုိ သိေစခ်င္ပါတယ္………..

ျပည့္စုံ (၁၅-၇-၂၀၀၉၊ ၁း၀၀ am)