ေလႏွင္ရာ ေမ်ာလြင့္တဲ့ ရြက္ေၾကြကေလး
သစ္ပင္ေပၚမွာ ေနမရလုိ႔
ေၾကြက် ေျမခရွာေလရဲ႕...........
ေလႏွင္ရာ ေမ်ာလြင့္သြားတဲ့ ရြက္ေၾကြကေလးေတြကုိ သူ ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိဖူးတယ္.
သစ္ရြက္စိမ္းကေလးဘဝ သစ္ပင္ေပၚမွာတုန္းက သူဟာ ၾကြားၾကြားဝင့္ဝင့္ မားမားစြင့္စြင့္ ရွိေနပါလိမ့္မယ္. အခုေတာ့ ေလႏွင္ရာေျပး သစ္ပင္ရဲ႕နံေဘးမွာ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ.
ရြက္ေျခာက္ကေလးဘဝ ေလတုိက္ရာ ေရွာတုိက္ေနရင္း ဘဝတူ သစ္ပင္ေပၚက သစ္ရြက္ကေလးေတြကုိ ျပန္ေငးၾကည့္မိတယ္. မင္းတုိ႔ကေတာ့ လွလွပပ ပင္ယံထက္မွာ ၾကြၾကြရြရြ ရွိေနတုန္းပဲေပါ့.
ေဟာ ျဖဳတ္ဆုိ သုတ္ခနဲ ေလအေဝွ႕ မာန္ၾကြေနရွာတဲ့ ေခါင္ထိပ္က သစ္ရြက္ကေလး ေလအေနာ့မွာ ေၾကြက်သြားပါေလေရာလား. သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးက ခပ္တုိးတုိးအရယ္မွာပဲ သူ႕အေပၚ နင္းေျခမြမယ့္ ေျခသံတစ္စုံ တုိးဖြဖြေလး နီးကပ္လာေနတယ္.
ကတၱီပါသဲႀကဳိးအနက္ကေလးရဲ႕ စုိထင္းမႈကုိ အံ့ၾသတႀကီး ၾကည့္အေနမွာပဲ ရက္စက္တဲ့ ကံၾကမၼာက သူ႕ကုိ သက္ဆုိးရွည္ခြင့္မေပးခဲ့ျပန္ဘူးေလ.
ဖိနပ္ပါးကေလးနင္းေခ်သြားတ့ဲ့ ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ ကံကုန္သြားတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးေတြ မ်ားစြာ ရွိပါလိမ့္မယ္. သူလဲ တစ္ရြက္ အပါအဝင္ေပါ့.
ဒီလုိအေတြးမွာပဲ ေလညင္းရဲ႕သယ္ေဆာင္ရာ ဖိနပ္ပါးကေလးေအာက္ သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလး ေရာက္သြားရွာေလရဲ႕.
…………………………………………….
ေႏြဦးရြက္ေၾကြေလးေတြရဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္ခ်ိန္ေလးေတြက လြမ္းစရာေလးေတြလို႔ ခံစားရတယ္။
ReplyDeleteခ်မ္းလင္းေန
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ပဲ သစ္ေျခာက္႐ြက္ေျခာက္ကိုလည္း စာတစ္ေစာင္
ReplyDeleteေပတစ္ဖြဲ႕ေရးတတ္တယ္
ဘာပဲေျပာေျပာအေရးအေတြးေကာင္းေတာ့ ဖတ္ရတာအရသာ႐ွိတယ္ သစ္႐ြက္ေျခာက္ေလးေရ
အမွ်...အမွ်..... :)
အေနာ္ခင္ဗ်ား... ရုိေသစြာၿဖင္ ့စာေရးလိုက္ပါသည္။ အေနာ္၏ စာကို
ReplyDeleteကြ်န္ေတာ္ဖတ္မိသည္ ့အခါတိုင္း ရင္ဘတ္ၾကီးတစ္ခုလံုးၿပည္ ့က်ပ္
လာၿပီးနံရုိးေတြပါတၿဖစ္ၿဖစ္မည္၍ကြဲထြက္ေတာ ့မတတ္၊ႏုလံုးေတြပါ
တစ္စစီေၾကြၾကေတာ ့မတတ္ၿဖစ္ၿဖစ္လာရပါသည္။ဒူးေတြေတာင္မခိုင္
ခ်င္ေတာ ့။မကုန္ေသးဘူးလားဗ်ာကုန္ၾကမ္းေတြ၊အေတြးေတြကလတ္
ဆတ္လန္းဆန္းတံုးပါလား။ ေနာက္တာေနာ္.. စိတ္မဆိုးေၾကး...
သစ္ရြက္ေၿခာက္ဆိုမွေတာ ့ေဆြးဘို ့ေၾကြဘို ့ပဲရွိေတာ ့မွာေပါ ့ေနာ္...
မန္ ့ၾကည္ ့တယ္မေပၚဘူး။ရြက္ေၾကြတို ့ေၾကတာထက္ပိုဆိုးတဲ ့ခံစား
ReplyDeleteမႈၿဖစ္ရတယ္။ကိုယ္ေရးတာမၿမင္ရလို ့။
ဖိနပ္ပိုင္ရွင္ရယ္.... ေအာက္က သစ္ရြက္ေျခာက္ကို မနင္းပါနဲ့ဗ်ာ။
ReplyDeleteသူ ့ခမ်ာလဲ ခံစားတတ္လို ့ပါ။
ေနာ္ေလးေရ.... ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အေတြးေလးပါ။
ေအာ္။။ ျဖစ္တတ္၊ ပ်က္တတ္၊တဲ့ ေလာကႀကီးပဲေနာ္။ ဘာအတြက္မွ မာန္မတက္မိေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးျဖစ္မွ လြင့္က်ရံုတင္မက အနင္းပါခံရဦးမယ္ေလေနာ္။
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ။
အမ်ားႀကီးေတြးသြားတယ္ အေနာ္ေရ....
အေနာ္ရဲ႔ ..
ReplyDeleteခ်စ္ေသာအမကက်ေတာ့ အဲလို နင္းလိုက္ရင္ ဂြၽတ္ကနဲ ျမည္တဲ့ အသံနဲ႔ အရသာကို တအားၾကိဳက္တာ။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလ နင္းလို႔ေကာင္းေလပဲ။
ဟီး..ရက္စက္တတ္သူဂ်ီးမ်ား ျဖစ္ေနပီလား ဟင္င္င္င္
:)
အေနာ္ အဲ့သစ္ရြက္ကေလးရဲ႕ေနရာမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ညွဳိးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ႏွလုံးသားေတြကုိ အစားထုိးၾကည့္ခ်င္လုိက္တာ
ReplyDeleteတက္နင္းလုိက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ
သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးေတြက ဂၽြတ္ခနဲျမည္ပီး က်ဳိးေၾက ေၾကမြသြားရင္
အသည္းႏွလုံးေလးေတြဆုိရင္ ဘယ္လုိ အသံမ်ားထြက္မလဲ မသိ :(
စဥ္းစားမိတာေလး ေျပာၾကည့္တာပါရွင့္
ကဲႀကည့္ လူသြားလမ္းက မေလွ်ာက္ေတာ့ တက္နင္းမိျပီ..
ReplyDeleteစည္ပင္သာယာကလူေတြကလဲ အမိႈက္မသိမ္းဘူးထင္တယ္.. ဟဲဟဲ...
စိတ္ကူးဆန္းဆနး္နဲ႔ အေနာ္.. ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..
ေရးတတ္လိုက္တာေနာ္... သူမ်ားေတြမ်ား... အားက်သြားတယ္အေရးအသားကို
ReplyDelete