ခ်စ္ျခင္းႏွင့္သာ အျပစ္ေတြ ကင္းပါေစသား

‘ေမဟာ တကယ့္ကုိ အသည္းမာတာပဲေနာ္.’

မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မပ်က္ဘဲ ေခါင္းကုိ ေမာ္ထားခဲ့တယ္

အသည္းမာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ခြင့္ရွိေအာင္ ဒီအသည္းကို ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာေအာင္ လုပ္ထား ရသလဲ သူမသိတဲ့အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.

ဘုရားေရ ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲ ေအာင့္တက္လာေတာ့ လက္ဖေနာင့္နဲ႔ရင္ဘတ္ကုိ ဖိထားမိတယ္ ဒီခံစားခ်က္ကုိ အခုတေလာ ခန ခန ခံစားရတာ ၾကာပီ စြပ္စဲြခ်က္ေတြကုိ လက္သင့္ခံခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းကေပါ့….

က်မက မာနႀကီးတယ္ စိတ္ႀကီးတယ္ ေဒါသႀကီးတယ္ ခန ခန သူ ေျပာတတ္ေပမဲ့ အသည္းမာလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူးတဲ့
သူ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ဝုိင္းေနတဲ့ မ်က္လုံးကုိ ၾကည့္ပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရတယ္.

နာက်င္စမ္းပါကြယ္ ေမ့ထက္ေတာ့ ပုိ မနာက်င္ႏုိင္ပါဘူး….

……………………………………………..

ကြန္ပ်ဴတာကုိ တစ္ေလွ်ာက္လုံးၾကည့္ေနခဲ့ရေတာ့ က်မရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ သိပ္ပူေနပီ. ခါးကို ရုတ္တရက္ ဆန္႔ထုတ္လုိက္ပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္ကာ ဟုိဟုိသည္သည္ အၾကည့္မွာပဲ က်မကုိ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လုံးတစ္စုံကုိ က်မ ေတြ႕လုိက္ရတယ္.

သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူခုိးလူမိသလုိျဖစ္သြားပီး က်မကုိ ရုတ္တရက္ ၿပဳံးျပလုိက္တယ္. ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားေပမဲ့ သူ႕ကုိေတာ့ ျပန္ၿပဳံးျပလုိက္ပါတယ္. က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အၿပဳံးခ်င္းဖလွယ္ေနတာကုိ ျမင္တဲ့ ထက္ထက္က

‘ဟဲ့ ဘယ္သူ႕ကုိ ၿပဳံးျပေနတာလဲ ေမေဇာ္’

က်မက သူ႕ဘက္ကုိ ေမးထုိးျပလုိက္ေတာ့ ထက္ထက္က ထရပ္ပီး လွမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ သူ ရွက္သြားပီး မ်က္ႏွာလဲႊသြားခဲ့တယ္.
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခပ္တုိးတုိးႀကိတ္ရယ္လုိက္ပီး က်မေဘးကုိ ထက္ထက္က ကုန္းကုန္းကြကြ ေရာက္လာခဲ့ကာ သူ႕အေၾကာင္းကုိ လာေျပာျပခဲ့တယ္.

‘ဆရာခ်စ္ရဲ႕ တူတဲ့ဟ…အလုပ္သင္ လာထားတာေလ. နင္မျမင္ဖူးဘူး မဟုတ္လား’

‘ေအးေပါ့ဟ ငါ ေနမေကာင္းတဲ့ရက္က ေရာက္လာတာလား… မနက္ကလဲ မေတြ႕ဘူးေတာ့’

‘ေအး သူေရာက္တာ ေနာက္က်တယ္ထင္တယ္…ဒီမွာ ဒီဇုိင္းဆဲြတာ လာသင္တာ.. လူကေတာ့ မထုံတက္ေသးပုံစံပဲေဟ့.. ခ်ဳိခ်ဳိတုိ႔ေတာ့ အနားကကုိ မခြာဘူး… ဟီးဟီး’

က်မက ခပ္တုိးတုိးရယ္လုိက္ပီး ထက္ထက္ကုိ ဆဲြစိတ္လုိက္တယ္.

‘ေတာ္ ေတာ္ ထက္ထက္ေရ ဒီမွာတင္ ရပ္ဟ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျပႆနာတက္ေနဦးမယ္’

ခ်ဳိခ်ဳိ ဆုိတာ က်မတုိ႔နဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိမွ မတည့္တဲ့ အပ်ဳိႀကီးမမပင္.. က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိ အခင္အမင္ရွိလဲ မသိေပမဲ့ က်မကုိေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္း မာေရေက်ာေရရွိတယ္လုိ႔ကုိ တဲ့တုိးႀကီးေျပာထားေတာ့ သူနဲ႔က အဆက္အဆံသိပ္မလုပ္ဘဲ ခပ္တင္းတင္းေနေနခဲ့တာေလ.

ဒါေပမဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိက က်မတုိ႔ရုံးက ေဘာ့စ္ရဲ႕ တူမ ႏွစ္ဝမ္းကဲြေလာက္လဲ စပ္ေနေတာ့ သူက ဒီမွာ အေရးပါေနသေယာင္ ထင္ရတာေပါ့. ဒါေပမဲ့ က်မကလဲ ခပ္ေအးေအး ကုိယ့္အလုပ္ကုိပဲ အာရုံစုိက္လုပ္တဲ့သူဆုိေတာ့ သူ႕ကုိ ေရွာင္ေနႏုိင္တယ္ေလ.

‘ေမေဇာ့္ကို ခနေလာက္ ရုံးခန္းထဲ လႊတ္လုိက္ပါဦးေဟ့’ ဆရာခ်စ္က လွမ္းေခၚေတာ့ က်မက အက်ၤီကုိ အသာဆဲြဆန္႔ပီး ထက္ထက္ကုိ မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပလုိက္ကာ ရုံးခန္းထဲ ဝင္ဖုိ႔ ျပင္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ သူလဲ သူ႕ေနရာက ထပီး ရုံးခန္းထဲ ဝင္သြားခဲ့တယ္.

ဆရာခ်စ္က က်မတုိ႔ရုံးရဲ႕ MD ပင္. ေဘာ့စ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အားထားရတဲ့ မန္ေနဂ်င္းဒါရုိက္တာမုိ႔ သူခုိင္းတဲ့အလုပ္ဆုိ ေသခ်ာက်က်နန လုပ္ေပးရတတ္တယ္. ဒါေပမဲ့ ဆရာခ်စ္က ေဘာ့စ္ထက္ပင္ က်မတုိ႔အတြက္ အရာရာ အားကုိးရတဲ့ အထက္လူႀကီးပင္.

‘ေမေဇာ္ သိမလားပဲေဟ့ ဒါက ဆရာ့တူေလးပဲ. စည္သူတဲ့. စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖုိ႔ ျပင္ေနတာေလ. မသြားခင္ အလုပ္ အေတြ႕အႀကဳံလဲ ရေအာင္ ဒီကုိေခၚထားလုိက္တာ. ညည္းကုိ သူ႕အပ္ထားမယ္ေဟ့. လုိအပ္တာေတြ ၾကည့္ပီး စီစဥ္ေပးလုိက္ပါ.. သူ စကားေကာင္းေကာင္း နားမေထာင္ရင္ေတာ့ ညည္း ဆုံးမလုိ႔ရတယ္ေဟ့ေနာ္’

ဆရာခ်စ္က ရယ္စရာလုိေျပာေတာ့ က်မက ရယ္လုိက္ေပမဲ့ သူကေတာ့ က်မကုိ ခပ္စူးစူးၾကည့္ေနခဲ့တယ္.

ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ရုံးက ကင္တန္းရွိေတာ့ အဲ့ဒီမွာပဲ ထုိင္စားေနတုန္း သူ႕ထမင္းပန္းကန္ကုိ ကုိင္ပီး က်မေဘးနားကုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္..

က်မက ထက္ထက္နဲ႔ပဲ အမ်ားဆုံး တဲြစားပီး က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ထမင္းစားခုံေလးက ေခ်ာင္ေလးနားမွာ ဘယ္သူမွ အရႈပ္အယွက္မရွိ စကားတုိးတုိးေျပာလုိက္ ရယ္ေမာလုိက္ ထမင္းစားေနတုန္း သူေရာက္လာေတာ့ လန္႔ေတာင္ သြားမိတယ္.

‘က်ေနာ္လဲ ထမင္း အတူတူစားလုိ႔ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား ေမ’

က်မက မ်က္ခုံးႏွစ္ခုလုံး ပင့္တက္သြားပီး သူ႕ကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္မိတယ္.
သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္ ေဘးက ခုံကုိ ဆဲြယူထုိင္လုိက္ပီး ေသခ်ာက်နစြာ ထမင္းစားေနေတာ့သည္.

‘ေမ’ တဲ့ က်မကုိ သူက ေမလုိ႔ ခပ္တည္တည္ပင္ ေခၚပီး ထမင္းစားေနတာျမင္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ပုိင္စုိးပုိင္နင္းႏုိင္မႈအတြက္ ရုတ္တရက္ ရယ္ခ်င္သြားပီး ပါးစပ္ထဲက ထမင္းလုတ္ကုိ ခပ္ျမန္ျမန္မ်ဳိခ်ပစ္လုိက္တယ္.

သူ႕ကုိ ျပဴးျပဴးႀကီးၾကည့္ေနတဲ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ သူက ၿပဳံးျပလုိက္ပီး

‘ဦးငယ္က ေမနဲ႔အတူတူ အလုပ္တဲြလုပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ ပုိပီးရင္းႏွီးေအာင္ ထမင္းအတူတူစားတဲ့ သေဘာပါပဲ.. က်ေနာ္ရွိလုိ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတာ့ မရွိပါဘူးေနာ္…’

ထက္ထက္က ‘ဟုတ္ကဲ့ မရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ …’

ထက္ထက္စကားကုိ ျဖတ္ပီး က်မက

‘ထမင္းအတူစားရတာေတာ့ ျပႆနာမရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ က်မ နာမည္က ေမေဇာ္ပါ ေမ မဟုတ္ပါဘူး’

သူက က်မကုိ ၾကည့္ပီး

‘နာမည္ကို သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ေမ လုိ႔ပဲ ေခၚခ်င္လုိ႔…ေခၚခြင့္ျပဳမယ္ မဟုတ္လား’

သူ႕ရဲ႕ ပိုင္နင္းမႈအတြက္ က်မက နည္းနည္းေတာ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားေပမဲ့ ‘ကိစၥမရွိပါဘူး ေခၚခြင့္ရွိပါတယ္’လုိ႔ ခပ္တုိးတုိးပဲ ျပန္ေျပာလုိက္ရေတာ့တာေပါ့. ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးး

က်မ ေျပာသမွ်ကုိ သူက ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ပီး ဂရုတစုိက္လုိက္လုပ္ခဲ့တယ္. အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ သူက သိပ္အကင္းပါးလြန္းပီး က်မေျပာသမွ် သူက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္. အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ပီးေတာ့ စိတ္မညစ္ရေပမဲ့ က်မကုိ
တခါတေလ စူးစုိက္ၾကည့္တတ္တဲ့ သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြအတြက္ေတာ့ က်မ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရတယ္.

အဲ့ဒီေန႔က ဒီဇုိင္းတစ္ခု အပီးအပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ က်မ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေနခဲ့ပီ. ထက္ထက္ကေတာ့ သူ ေစာင့္ေပးမယ္ ေျပာေပမဲ့ က်မက အားနာလွတယ္. ထက္ထက္ ျပန္ရမယ့္ေနရာက ေဝးေတာ့ ရတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္. သူကလဲ ညေန အလုပ္ခ်ိန္ပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္သြားခဲ့ပီ. ပထမဆုံး သူ႕ရဲ႕အကူအညီကုိ လုိခ်င္ေပမဲ့ သူသာ ေဘးမွာ ရွိရင္ က်မရဲ႕ အလုပ္ကုိ ပုိပီး ျမန္ျမန္ အဆုံးသတ္ႏုိင္ခဲ့လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပီး အကူအညီေတာင္းမလုိ႔ ျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူက အရင္ျပန္သြားခဲ့တာေလ.

နာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၈ နာရီထုိးေနပီ. မနက္ျဖန္ မနက္ ၉ နာရီ ဒါကို အပီးအပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ မနက္အေစာႀကီးလဲ လာဖုိ႔ အဆင္မေျပ. ပီးတဲ့အထိ လုပ္ရမွာပဲ. ဆာေလာင္ေနတဲ့ဗုိက္ကုိ အသာပြတ္လုိက္ပီး ေဘးက ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ကုိင္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မေဘးကုိ လူရိပ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာတာေလ.

အားကုိးတႀကီး ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့. ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားမႈက အတုိင္းထက္အလြန္ပဲ. သူက က်မေဘးမွာရပ္ပီး

‘ဖယ္လုိက္ ေမ. ခန နားလုိက္. က်ေနာ္ ဆက္လုပ္လုိက္မယ္. ေမ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနတယ္လုိ႔
ဦးငယ္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ အေျပးျပန္လာခဲ့တာ. အေစာကတည္းက ဘာလုိ႔ မေျပာလဲ ေမရယ္. ေမ တစ္ေယာက္တည္း ပင္ပန္းတာေပါ့.. ေနာက္ဆုိ က်ေနာ္ ရွိေနပီပဲ. ေမ လုိအပ္သမွ် က်ေနာ့္ကုိေျပာပါေနာ္’

သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ၾကင္နာျခင္းအရိပ္အေငြ႕ေတြနဲ႔ ဝန္းရံေနခဲ့တယ္. က်မက ဘာမွဆက္မေျပာႏုိင္ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာစားပဲြေရွ႕ကေန ခြာေပးလုိက္တယ္.

သူက ‘စားဖုိ႔ တခုခုဝယ္လာတယ္ ေမ. အဲ့တာကုိ အရင္စားလုိက္ဦး.. ပီးမွ က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ဆက္လုပ္ၾကတာေပါ့’

သူ ဝယ္လာေပးတဲ့ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ကုိ စားေနရင္းနဲ႔ က်မက ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္

‘ေက်းဇူးတင္စရာ မလုိပါဘူး ေမရယ္… က်ေနာ္ ေမ့ေဘးမွာ လုိသမွ် ျဖည့္ဆည္းခြင့္ပဲ ရခ်င္ပါတယ္’

သူ႕ရဲ႕ စကားသံေတြ သူ႕ရဲ႕ အျပဳအမူေတြနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူ႕ရင္တြင္းက ခံစားခ်က္ေတြကို အတိအလင္း ေဖာ္ျပေနခဲ့ပီ.

က်မက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္းနဲ႔ကုိ သူ တြယ္ၿငိလာတာကုိ တိတ္တခုိးနဲ႔ ရင္ခုန္တတ္လာခဲ့တယ္.

အဲ့ဒီေန႔ညက က်မကုိ အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္. က်မတုိ႔ရဲ႕ လမ္းကေလးက ကားလမ္းေဘးကေန ၂ လမ္းေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရေသးတာေလ. သူ႕ကို ျပန္ဖုိ႔ေျပာေပမဲ့ အိမ္အထိ လုိက္ပုိ႔ခြင့္ေတာ့ ရသင့္တယ္လုိ႔ ဇြတ္ေတာင္းဆုိေနတာရယ္ သူနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရယ္နဲ႔ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္.

ေနာက္ေန႔ က်မရဲ႕ စားပဲြေပၚမွာ ေကာ္ဖီခြက္ အဆင္သင့္ရွိေနခဲ့တယ္. ပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေဘးမွာ စာရြက္ဝါေလးတစ္ခု..

‘ညတုန္းက လမ္းအတူတူတဲြေလွ်ာက္ခြင့္ရခဲ့တာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ေတာ့ဘူး ေမရယ္.’ တဲ့

က်မက ကမန္းကတန္း အဲ့ဒီစာေလးကုိ သိမ္းထားလုိက္ရတယ္.

တနဂၤေႏြ ရုံးပိတ္ရက္မွာ က်မတုိ႔ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဖုိ႔ ထက္ထက္နဲ႔တုိင္ပင္ေတာ့ သူလဲ ၾကည့္ခ်င္တယ္တဲ့..

က်မက ျငင္းလုိက္ဖုိ႔ စကားလုံးရွာေနစဥ္မွာပဲ ထက္ထက္က

‘ဟယ္ေပ်ာ္စရာပဲ ေအးေဟ့ တုိ႔ေတြ ဘယ္နားမွာ ခ်ိန္းၾကမလဲ လုပ္ဟ… ေမေဇာ္ နင္ ေနာက္မက်နဲ႔ေနာ္. လက္မွတ္ကေရာ ႀကဳိတင္လက္မွတ္ဝယ္ရင္ ေကာင္းမလား..’

သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ေဆြးေႏြး သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ တုိင္ပင္န႔ဲ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ က်မကုိ လွမ္းပီး တုိင္တည္လုိက္ေသးတယ္ သိပ္ေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအစုတ္ပလုတ္ ထက္ထက္. က်မက အံတခ်က္ခဲျပလုိက္ေတာ့ ထက္ထက္က လွ်ာတစ္လစ္ထုတ္ျပတယ္ေလ. သူကေတာ့ ျမင္ေပမဲ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္.

ညေန ရုံးဆင္းခါနီးေတာ့ က်မရဲ႕ေရွ႕ကုိ စာရြက္အတုိေလးတစ္ခု က်လာခဲ့တာေလ.

စာရြက္တုိကေလးကုိ ေကာက္ယူလုိက္ေတာ့

‘က်ေနာ့္ေၾကာင့္ ေမ အေႏွာင့္အယွက္မရွိေစရပါဘူး..ေမနဲ႔အတူ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တာေလးပါပဲ”

သိသာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြၾကားမွာ က်မ တိတ္တဆိတ္ေပ်ာ္ရႊင္လာမိတယ္. သူ အနားမွာသာ ရွိေနရင္ ဘယ္အရာမွ အစားထုိးစရာမလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္. လုိေလေသးမရွိ က်မကုိ ဂရုစိုက္မႈေတြအတြက္ သူ႕ရဲ႕အၾကင္နာေတြအေပၚ သာယာေနမိတယ္.

‘သိပ္ခ်စ္တယ္’ တဲ့ေလ. အျပာေရာင္စာရြက္ေပၚက လက္ေရးကေလး

‘ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ’ လုိ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလုိက္ေတာ့ သူက

‘စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္…. က်ေနာ္ ေမ့ကုိခ်စ္ေနတာၾကာပီ ေမ စိတ္ဆုိးမွာစုိးေပမဲ့ ဖြင့္မေျပာဘဲလဲ မေနႏုိ္င္ေတာ့’ လုိ႔ပါ

‘ေျပာစရာရွိရင္ က်ေနာ္ ရုံးေဘးက ေလွကားထစ္မွွာ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ ေမ.. အဲ့ဒီက်မွ ေျပာပါ’

ရုံးခန္းရဲ႕ ေဘး ေလွကားထစ္မွာ သူ ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္.

ထက္ထက္ကေတာ့ ခပ္ေစာေစာပင္ လစ္ေျပးသြားခဲ့ပီ.

က်မက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျမည္ဟီးေနတဲ့ ရင္ခုန္သံကုိ သူၾကားမွာစုိးတဲ့စိတ္နဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့တယ္. သူ႕ေဘးကုိေရာက္ေတာ့ သူက ခပ္တည္တည္ပင္.

‘အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႔ခ်င္လုိ႔ပါ ေမ’ တဲ့ေလ

က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေတြးကုိယ္စီနဲ႔ တိတ္တဆိတ္ပင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ၾကတယ္. သူက တိတ္ဆိတ္မႈကုိ ရုတ္တရက္ ၿဖဳိခြင္းလုိက္ပီး က်မရဲ႕ေရွ႕မွာ ပိတ္ရပ္လုိက္တယ္.

‘က်ေနာ္ ေမ့ကုိ ခ်စ္တယ္’

‘ေမ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္. က်ေနာ္ ေမ့ကို စေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကတည္းကကုိ ခ်စ္ေနမိတာ.. ေမလဲ သိေနႏွင့္ပါတယ္. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္’

သူ႕ရဲ႕ စကားသံက ခ်ဳိသာလြန္းတယ္. က်မက ျပန္ေျပာဖုိ႔ စကားလုံးရွာေနတာကို သူက ေျပာခြင့္မေပးခဲ့ဘဲ က်မလက္ကေလးကုိ အသာဆဲြကုိင္လုိက္တယ္.

‘က်မ ……’

‘ေမ ျပန္မေျပာပါနဲ႔ ေမ ေသခ်ာစဥ္းစားပါ… ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ခ်စ္ေနတာကိုေတာ့ ေမ့ကို သိေစခ်င္တာပါပဲ’

ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔အတူ သူ႕စကားေတြကို က်မရဲ႕ႏွလုံးသားက လက္ခံထားလုိက္ပီ. အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္က ဘယ္လုိပင္ ျငင္းဆန္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ႏွလုံးသားရဲ႕အလုိကုိ မျငင္းႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ.

သူ႕ကုိ တိက်တဲ့ အေျဖမေပးခဲ့ေသးေပမဲ့ က်မတုိ႔ သုံးေယာက္သား ပိတ္ရက္ေတြမွာ အတူတူေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္. သူက ထက္ထက္ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ပါေစ ရုံးမွာပဲျဖစ္ပါေစ က်မကုိ သိပ္ခ်စ္ သိပ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကည့္တတ္ေပမဲ့ အေနအထုိင္ေတာ့ တည္ၾကည္ခဲ့တယ္ေလ. ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သူ႕ကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.

ဒါေပမဲ့ က်မကုိ အိမ္ျပန္လုိက္ပို႔တဲ့ ညေနတုိင္းမွာေတာ့ သူက က်မ အတင္းျငင္းဆန္ေပမဲ့ က်မလက္ကုိ မလႊတ္တမ္း
ဆဲြကိုင္ထားခဲ့တယ္. ပီးေတာ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြအေၾကာင္း ဘယ္လုိ ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ၾကမလဲ ဆုိတာေတြ ….

‘က်ေနာ္ စင္ကာပူကုိ မသြားေတာ့ဘူး ေမ. ေမ့ေဘးနားမွာပဲေနမယ္.. ေမ့ကို လက္ထပ္မယ္. က်ေနာ္ ေမ့ကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားႏုိင္ေအာင္ႀကဳိးစားမယ္.. ေမသာ ေဘးနားရွိရင္ ဘယ္အရာမဆုိ က်ေနာ္ ရင္ဆုိင္ရဲတယ္’

အဲ့ဒီလုိ ေျပာတဲ့စကားကုိ သတိထားမိေပမဲ့ က်မက သူ႕ကုိ ခ်စ္စိတ္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕စကားလုံးတုိင္းမွာ ရင္ခုန္ေနရတာနဲ႔ပဲ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာမႈ မျပဳခဲ့မိဘူး

‘ေမ တစ္ဆိတ္ေလာက္ေတာ့ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေျပာသင့္ေနပီ မဟုတ္လားဟင္.. ေမက သိပ္အက်ပ္ကုိင္လြန္းတယ္ ကြာ. ေမ့ကို က်ေနာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူလုိ႔ လူပုံအလယ္မွာ ေၾကညာခ်င္ေနပီ ေမရဲ႕’

ခ်စ္တယ္လုိ႔ ဖြင့္မေျပာခဲ့တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အေနအထားတစ္ခု မေျပာင္းလဲခဲ့တာပဲ ရွိတယ္. က်မကလဲ အေသအခ်ာ စဥ္းစားေနခဲ့တာ. ဆရာခ်စ္ရဲ႕ တူဆုိတာရယ္. ဘာပဲေျပာေျပာ က်မထက္ အစစအရာရာ ပုိသာလြန္တဲ့သူ႕ကုိ က်မအတြက္နဲ႔ေတာ့ နဂုိရည္စူးထားခဲ့တဲ့ သူ႕ဘဝေရွ႕ေရးဆုိတာေတြရယ္ကုိ အဓိကထား စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ လူ႕အတၱအတုိင္းပဲ သူ႕ကုိ က်မေဘးမွာပဲ ရွိေစခ်င္တဲ့စိိတ္ေတြနဲ႔ ေဝခဲြမရျဖစ္ေနခဲ့တာေလ.

နားေနခန္းအေရွ႕ကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အထဲက စကားေျပာသံသဲ့သဲကုိ ၾကားရေပမဲ့ က်မက အထဲကုိ ဝင္ဖုိ႔ ျပင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ

‘လူပုံက ၾကည့္ေတာ့ မာေရေက်ာေရနဲ႔ ကုိင္မယ့္ ကိုင္ေတာ့့လဲ တကယ့္ကို ေဂါင္မွ ေရြးကို္င္တာေဟ့. သူ႕အေမဆုိတာ ငုိႀကီးခ်က္မနဲ႔ပဲ.. ဟုိက လုံးဝ စင္ကာပူကုိ မသြားေတာ့ဘူးလုိ႔ အတင္းျငင္းေနတာ. ပီးေတာ့ စည္သူ႕မွာက လူႀကီးခ်င္း ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးက စင္ကာပူမွာေလ. အဲ့ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြ မ်က္ႏွာပ်က္တာေပါ့. ေအးေလ အဲ့ဒီမိန္းမကလဲ ဘာေဆးေတြမ်ား သုံးေနလဲမွ မသိတာ…..’

မုိက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ ေခါင္းကုိ လက္နဲ႔လွမ္းဖိလုိက္ပီး က်မက အခန္းထဲကုိ စြတ္ဝင္လုိက္တယ္.

က်မကုိ ရုတ္တရက္ အျမင္မွာပဲ ခ်ဳိခ်ဳိေရာ သူ႕ေဘးက အေဖာ္ေတြပါ လန္႔သြားတယ္.

“စည္သူမွာက ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးရွိတယ္… စည္သူ႕မွာ………’

ဆရာခ်စ္က ေကာ္ဖီခြက္ကုိ မ လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်မက ေကာ္ဖီခြက္ကုိ တစ္ရွိန္ထုိး ေမာ့ခ်လုိက္တယ္. ရင္ထဲကုိ ခါးသက္ပီး ပူစင္းသြားတဲ့ အရသာေနာက္ကုိ မလုိက္ႏုိင္ဘဲ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာပဲ စိတ္ကုိ ေရာက္ေအာင္ မနည္းႀကဳိးစားေနရတယ္. အေျခအေနေတြက ထင္ထားတာထက္ကုိ ပုိရႈပ္ေထြးေနမွန္း သိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မ ရင္တစ္ခုလုံး ဘာမွန္းမသိတဲ့ စိတ္ခံစားမႈတစ္ခုက ပုိပုိျပင္းထန္လာေနတယ္.

‘စကားက ဘယ္က စရမွန္း မသိဘူး ေမေဇာ္. အဓိက တာဝန္ရွိတာက ဆရာပဲေလ. စည္သူ႕မွာလဲ အျပစ္မရွိသလုိ ေမေဇာ့္မွာလဲ အျပစ္မရွိဘူး. တကယ္တမ္း အျပစ္ရွိတာကေတာ့ ဆရာတုိ႔ လူႀကီးေတြမွာပါပဲ.’

‘မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဆရာ ရိပ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ စည္သူ႕ကုိ တားျမစ္ေပမဲ့ စည္သူက ေခါင္းသိပ္မာလြန္းတယ္. ေရႊရည္ဆုိတာက စည္သူနဲ႔ ေစ့စပ္ထားတဲ့ မိန္းခေလးပဲ သမီး. ေကာင္မေလးက စင္ကာပူမွာပဲ အေျခခ်ေနတယ္ေလ. စည္သူကလဲ လုိက္သြားရမယ္. လက္ထပ္ဖုိ႔ ရက္အထိ ေရြးထားပီးပီ. ဒါေပမဲ့ အဲ့လုိစီစဥ္ထားတာကုိ စည္သူ ေသခ်ာ မသိတာက ျပႆနာပဲ’

‘စည္သူက အဲ့ဒီေကာင္မေလးကုိ တကယ့္ကုိ မႀကဳိက္ဘူး ဒါေပမဲ့ စည္သူ႕အေမနဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္မေလး အေမနဲ႔က သိပ္ရင္းႏွီးလြန္းေတာ့ စကားေတြက ကၽြံလက္စနဲ႔ ကၽြံကုန္တယ္ေလ.. ပီးေတာ့ ကုိယ့္သားသမီး သူ႕သားသမီး ပုိင္တယ္ဆုိပီး ကေလးေတြကို အသိမေပးတာက ျပႆာနာစတာပဲ’

ဆရာခ်စ္ မ်က္ႏွာက စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းေနခဲ့တယ္. က်မကေတာ့ ေက်ာက္ရုပ္လုိပင္ ဆရာခ်စ္ကုိ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ခဲ့ဘူး.

‘သမီးကုိ ဆရာ ေတာင္းပန္ခ်င္တာက တကယ့္ကုိ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးရယ္… အခု သမီးတုိ႔ အေျခအေန ကုိလဲ ဆရာ သိေနတယ္.. သမီးဘက္က ဘာမွျပန္ပီး တုံ႔ျပန္မႈ မလုပ္ရေသးဘူးလုိ႔ စည္သူက ေျပာတယ္……’

နားလည္မႈေတြ….. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျခအေနတစ္ခုဆီကုိ လမ္းေၾကာင္းေပးေနတဲ့ စကားလုံးေတြ …….

ႏွစ္ဖက္မိဘ အသိအမွတ္ျပဳပီး လက္ထပ္ဖုိ႔ ရက္အထိပါ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မိန္းခေလးနဲ႔

လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ခ်င္း နားလည္မႈေတြနဲ႔သာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကပီး ဘယ္လုိအေျခအေနမွ တရားဝင္ မကၽြံရေသးတဲ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔………………

ထက္ထက္က ေတာက္တေခါက္ေခါက္ လုပ္ေနခဲ့တယ္..

‘ဒါ သက္သက္မဲ့ဟာ အမွန္ေတာ့ သူဖြင့္ေျပာသင့္တယ္ဟ… ငါကေတာ့ သေဘာတူတဲ့စိတ္နဲ႔ နင္တုိ႔ၾကားထဲ အခမဲ့ေတာင္ ေအာင္သြယ္လုပ္ေပးခဲ့တာပဲဟာ.. စည္သူ ဒီလုိေတာ့ ဖြင့္မေျပာဘဲ မေနသင့္ဘူး.. အခုလုိမ်ဳိး ဆရာခ်စ္တုိ႔ေတာင္ ဝင္ပါရ တဲ့ အဆင့္အထိေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့… ေနာက္ပီး နင္ကေရာ….နင္ ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္မလဲ ေမေဇာ္’

‘ငါကလား ငါက ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္ရမလဲ ထက္ထက္ရယ္… ဒါေပမဲ့ ဘာမွ မကၽြံလုိက္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္..’

‘နင္ သူ႕ကုိ တကယ္ခ်စ္ေနသလား ေမေဇာ္..’

‘မေမးနဲ႔ေတာ့ မေမးနဲ႔ေတာ့ ထက္ထက္.. ဒါေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေမးဖုိ႔ကို မလုိေတာ့ဘူး.. မပူပါနဲ႔ဟာ ငါ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္ပါ့မယ္’

ခ်စ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာတင္ မခ်စ္သင့္တဲ့အေၾကာင္းတရားေတြ ခုိင္ခုိင္လုံလုံရွိေနမွေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႔ဆုိတာကုိ မစဥ္းစားသင့္ေတာ့ဘူးေလ.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္သြားပါေစ. ခ်စ္ေနမိတယ္လုိ႔ ထင္ေနရုံျဖစ္ပါေစ မခ်စ္သင့္ေတာ့ဘူး.. မခ်စ္သင့္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ေတြးလုိက္တုိင္း သူ႕ရဲ႕အၾကင္နာေတြ ဂရုစုိက္မႈေတြ အခ်စ္ေတြကုိ ျပန္ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္… ဘာေၾကာင့္ က်မက အခ်စ္ေရးမွာ ကံမေကာင္းခဲ့ရတာလဲ.. မ်က္ရည္ေတာင္ မက်ျဖစ္ဘဲ ရင္ထဲမွာ အႀကိတ္အခဲႀကီးလုိ ခံစားေနရတာကုိ က်မက ပုိနာက်င္ေနမိတယ္.

သူ႕ကို ရုတ္တရက္ စိမ္းျပတ္ျပတ္ဆက္ဆံေတာ့ သူက နားမလည္ႏုိင္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ က်မကုိ ေၾကေၾကကဲြကဲြ စိုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္. တတ္ႏုိင္သေလာက္ ထက္ထက္ကလဲ ေဘးက မခြာဘဲ ေနေပးခဲ့တယ္. က်မကုိ စကားေျပာမယ္လုိ႔ ႀကံစည္တုိင္း သိသာထင္ရွားတဲ့အျပဳအမူနဲ႔ ေရွာင္ထြက္သြားတဲ့အေပၚ သူတကယ့္ကို နားမလည္တဲ့စိတ္နဲ႔ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရမွန္း သိေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ ဘာအတြက္နဲ႔မွ အေၾကာင္းျပခ်က္လဲ မေပးလုိ သူ႕ဆီက ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွလဲ မလုိခ်င္ေတာ့ေပ.

ကီးဘုတ္ေဘးက စာရြက္ေလး

‘စကားေျပာခ်င္တယ္’

‘ေျပာစရာ ဘာစကားလုံးမွ မရွိဘူး’

‘ဘာျဖစ္သလဲ ေမ က်ေနာ့္ကုိ ဘာမ်ား စိတ္ဆုိးေနသလဲ. ညေန က်ေနာ္ ေစာင့္ေနမယ္’

စာရြက္ကေလးကုိ ခ်ေပးခဲ့ပီး သူ႕မ်က္ႏွာက ခပ္တင္းတင္းနဲ႔ပင္ အျပင္ကုိ ထြက္သြားခဲ့တယ္.

ေလွကားထစ္ေတြေဘးမွာ သူရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္. ေဘးနားက သံတုိင္ကုိ ရႈးဖိနပ္ထိပ္ဦးနဲ႔ ကန္ေနပီး မွန္ခ်ပ္ေတြရဲ႕အေနာက္ကေန အျပင္ကုိ သူၾကည့္ေနခဲ့တယ္. က်မ ေဘးကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက နီရဲေနခဲ့ပီ.

‘ေမ ဘာလုိ႔ေျပာင္းလဲသြားသလဲဆုိတဲ့ အေျဖကုိ က်ေနာ္ အခုပဲ သိခဲ့ရပီ. ေမ က်ေနာ့္ကို စိတ္ဆုိးသလား. အဲ့ဒီကိစၥကုိ မေျပာျဖစ္တဲ့အေပၚ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က ဒီလုိမ်ဳိးလား ေမ’

‘က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ နားလည္မႈေတြ သံေယာဇဥ္ေတြ ဒါေတြကုိ ဒီကိစၥေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေမလဲလွယ္ႏုိင္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား’

သူေျပာသမွ် က်မက နားေထာင္ေပးေနခဲ့တယ္. ဘာမွေတာ့ ျပန္ေျပာဖုိ႔ အားအင္မရွိေတာ့.

‘ေျပာပါ ေမ.. က်ေနာ့္အမွားလား. က်ေနာ္ ခ်စ္ႏုိင္တဲ့သူကုိပဲ က်ေနာ္ ခ်စ္မယ္. သူ႕ကို မခ်စ္ဘူး.. ေမေမတုိ႔ စီစဥ္တာကုိ က်ေနာ္က
လက္မခံႏုိင္ဘူး.’

‘ေမ့ကိုပဲ ခ်စ္တယ္ ေမ.. ေမလဲ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္ ေမရယ္. က်ေနာ္ သိတာပဲ. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္’

က်မ ပခုံးကုိ အတင္းဆုပ္ကိုင္ပီး သူေမးေနခဲ့တယ္.

‘ေမ… ေမ… ေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ေမ့ကို ခဲြမသြားႏုိင္ဘူး.’

အေျခအေနေတြက ေအးေအးေဆးေဆးကေန ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္. သူ က်မပခုံးကုိ အတင္းဆဲြလွည့္ပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲ အတင္းဆဲြဖက္လုိက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ က်မ မရုန္းလုိက္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမွာပဲ က်မတုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေန က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိ႕ကို က်မ ေတြ႕လုိက္ရတာပဲ…………….

က်မကုိ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ မိန္းမႀကီးရဲ႕ လွပပီး မာန္မာနအျပည့္နဲ႔ မ်က္ႏွာကုိ က်မက အေသအခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္. သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာက မတတ္သာလုိ႔ က်မကို ေတြ႕ရတဲ့အေျခအေနမွာ မသက္သာတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔ က်မကုိ အကဲခတ္ေနခဲ့တယ္…

‘ေမေဇာ္ဆုိတာလား… အန္တီက စည္သူ႕ရဲ႕အေမပါ.. အခုလုိေတြ႕ဖုိ႔ ခ်ိန္းလိုက္ရတာကို တကယ့္ကို အားနာပါတယ္ကြယ္. ဒါေပမဲ့ …………….’

‘အန္တီ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ ဆရာခ်စ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ေထာက္ထားတဲ့အေနနဲ႔ေရာ က်မရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ကိုပါ တန္ဖုိးထားပီး လာေတြ႕တာပါ’

‘အန္တီ ဆိုလိုခ်င္တာကုိ က်မ သိပါတယ္ စိတ္မပူပါနဲ႔ အန္တီ’

‘က်မက အန္တီတုိ႔ သေဘာမတူႏုိင္ေလာက္တဲ့ အေျခအေနမွာ က်မရဲ႕ မိန္းမသားသိကၡာကုိ အက်ခံပီးေတာ့မ်ား စည္သူ႕ကုိ လက္ခံမယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္ မွားလုိက္မယ္ အန္တီ’

က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မာနေတြနဲ႔ အလွ်ံတညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စူးစူးစုိ္က္စုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္.. က်မမွာလဲ က်မအတြက္ လုံေလာက္တဲ့ မာနရွိတယ္. ေစ့စပ္ပီးသား မိန္းခေလးရွိတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္လုိအရာေတြနဲ႔မ်ား မ်က္ႏွာေျပာင္တုိ္က္ပီး သေဘာမတူပါဘူးလုိ႔ ဆုိေနတဲ့ၾကားက လက္ခံမယ္လုိ႔မ်ား ထင္ေနလား အမုိက္ခံတဲ့ မိန္းမမ်ား မွတ္ေနလားကြယ္..

မာနေတြနဲ႔ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ မနာက်င္ခဲ့ရေပမဲ့ အခုေတာ့ ရင္ထဲမွာ တစစ္စစ္နာက်င္ေနခဲ့ပီ.

အခ်စ္….
အခ်စ္ေလ အခ်စ္ေပါ့… သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္မိေနပီဆုိတဲ့ အသိတစ္ခုကုိ ရင္ဘတ္ထဲမွာ အတင္းေလွာင္ပိတ္လုိက္တဲ့အခါ ႏွလုံးသားဆီက
စူးေအာင့္တဲ့ ခံစားခ်က္ကုိ က်မ ခံစားလုိက္ရတယ္.

အဲ့ဒီေန႔ညေနက က်မတုိ႔ ရုံးခန္းရဲ႕ အေပၚထပ္ေဘး ေလွကားထစ္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ရပ္ေနမိတယ္.

‘မခ်စ္ဘူး.. ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ဘူး.. အရင္တုန္းက တဲြေနခဲ့တယ္ဆုိတာက အားနာမႈရယ္ နီးစပ္တဲ့စိတ္ရယ္ေၾကာင့္ပဲ. အခု ေသခ်ာစဥ္းစားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ မခ်စ္ဘူးဆုိတာဟာ တကယ့္ကို ေသခ်ာေနခဲ့ပီ’

က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအဖြင့္အပိတ္ကုိ အသက္မဲ့သူတစ္ေယာက္လုိ သူ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္.

‘ေမေမ့ေၾကာင့္လား… ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ ..’

‘ကုိ႕ကုိ တကယ္မခ်စ္ဘူးေပါ့’

‘ေမဟာ တကယ့္ကုိ အသည္းမာတာပဲေနာ္.’

မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မပ်က္ဘဲ ေခါင္းကုိ ေမာ္ထားခဲ့တယ္

အသည္းမာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ခြင့္ရွိေအာင္ ဒီအသည္းကို ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာေအာင္ လုပ္ထား ရသလဲ သူမသိတဲ့အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.

ဘုရားေရ ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲ ေအာင့္တက္လာေတာ့ လက္ဖေနာင့္နဲ႔ရင္ဘတ္ကုိ ဖိထားမိတယ္ ဒီခံစားခ်က္ကုိ အခုတေလာ ခန ခန ခံစားရတာ ၾကာပီ စြပ္စဲြခ်က္ကုိ လက္သင့္ခံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ ကတည္းကေပါ့. က်မက မာနႀကီးတယ္ စိတ္ႀကီးတယ္ ေဒါသႀကီးတယ္ ခန ခန သူ ေျပာတတ္ေပမဲ့ အသည္းမာလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူးတဲ့

သူ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ဝုိင္းေနတဲ့ မ်က္လုံးကုိ ၾကည့္ပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရတယ္.

နာက်င္စမ္းပါကြယ္ ေမ့ထက္ေတာ့ ပုိ မနာက်င္ႏုိင္ပါဘူး….

‘စိတ္ခ်ပါ ေမ…. က်ေနာ့္အတြက္ ေနာက္ထပ္ စိတ္မရႈပ္ရေတာ့သလုိ စိတ္လဲ မညစ္ရေတာ့ပါဘူး.. ေမ မခ်စ္ဘူးဆိုတဲ့ လူကုိလဲ ေနာက္ထပ္ ေမ့ေရွ႕မွာ မျမင္ေစရပါဘူး ဒါေပမဲ့ ေမသိထားဖုိ႔က က်ေနာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူဟာ ေမ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဇနီးေလာင္းကလဲ ေရႊရည္ မျဖစ္ရဘူး.. ဒါကုိေတာ့ ေမ သိထားေပးပါ’

‘က်ေနာ္ ၂၁ ရက္ေန႔ စင္ကာပူကုိ သြားမယ္.. အဲ့ဒီကေန တစ္ဆင့္ ကုိကုိႀကီးရွိတဲ့ ၾသစေၾတးလ်ားကို ထပ္သြားမယ္ ေမ.. ေမ့ ေဘးနားမွာ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေမနဲ႔ ေဝးရာ ဟုိးအေဝးဆုံးကို သြားေနပါ့မယ္ ေမ’

‘ဒါေပမဲ့ ေမ့ကိုေတာ့ အရမ္းခ်စ္တယ္ဆုိတာကို ယုံထားေပးပါ ေမ.. အစစအရာရာအတြက္ ေမ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ခ်စ္တတ္လာတဲ့အတြက္ေရာ ခ်စ္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေရာေပါ့…………’

ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း သူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မက သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္မိတုိင္း အေပၚထပ္ ေလွကားထစ္ေလးရဲ႕ေဘးမွာ အၿမဲရပ္ေနတတ္ခဲ့တယ္.. က်မေဘးကုိ လက္လွမ္းလုိက္တုိင္း အၿမဲ အသင့္ရွိေနတတ္တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကို တမ္းတမိသလုိ.. ကီးဘုတ္ေပၚမွာ တင္တင္ထားတတ္တဲ့ message တုိတုိေလးေတြကုိလဲ အၿမဲ သတိရေနခဲ့တယ္…

‘သိပ္ခ်စ္တယ္’ အျပာေရာင္စာရြက္ေပၚက လက္ေရး…. ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ရနံ႕ကေလး အခုအခ်ိန္အထိ သတိရေနဆဲပဲ

‘ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ’ လုိ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလုိက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက သူ႕မ်က္ႏွာက အနီေရာင္သမ္းေနခဲ့တယ္

‘စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္…. က်ေနာ္ ေမ့ကုိခ်စ္ေနတာၾကာပီ ေမ စိတ္ဆုိးမွာစုိးေပမဲ့ ဖြင့္မေျပာဘဲလဲ မေနႏုိ္င္ေတာ့’ လုိ႔. အဲ့တုန္းက ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႕ရဲ႕ စကားသံေတြကုိ နားထဲမွာ ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္……

သူ ကမၻာကုိ ပတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကေတာ့ နဂုိေနရာေလးမွာပဲ ထုိင္ေနပီး သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့မိတယ္… သူ ေနရာတစ္ေနရာကုိ ေရာက္တုိင္း က်မဆီကုိ မျဖစ္မေန ပုိ႕စကတ္ တစ္ေစာင္ တစ္ေစာင္ အၿမဲပုိ႔ေပးခဲ့တယ္….

အခ်ိန္ေတြ နာရီေတြ ကုန္သြားလဲ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြက ရွင္သန္ လည္ပတ္ေနတုန္းပဲ….

ဒါေပမဲ့ မခ်စ္သင့္ဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေျခအေနေတြက ဟုိးအရင္တုန္းကေရာ အခုေရာ အတူတူပါပဲကြယ္………… ဘာဆုိ ဘာမွ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး…….

အရာရာဟာ အရင္အတုိင္းပဲ မင္းထြက္သြားကတည္းက ဒီအတုိ္င္းပါပဲ.. မခ်စ္သင့္ဘူးဆုိတဲ့ အေျခအေနေရာ.. ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေရာေပါ့……….

ျပည့္စုံ (19-8-2009, 9:16 pm)