ေရာက္တတ္ရာရာ အေတြးမ်ားနဲ႔ တူတူပုန္းတမ္း ကစားျခင္း

ခဲြခြာျခင္းတုိင္းမွာ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျခင္းရွိရလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ ဘယ္သူကမွ ျပဌာန္းမထားခဲ့ပါ.. ဝမ္းနည္းျခင္းေတြေတာ့ အေသအခ်ာကုိ ရွိပါလိမ့္မယ္.. ဘယ္လုိခဲြခြာျခင္းမ်ဳိးကုိမဆုိေပါ့… က်မအတြက္ကေတာ့ အခုႏွစ္ပုိင္းအတြင္းမွာ ကုိယ္က ခဲြခြာခဲ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကို ခဲြခြာသြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ဒီခံစားခ်က္ေတြကုိ အႀကိမ္ေရမ်ားမ်ား ခံစားခဲ့ဖူးပါပီ.. ခဲြခြာမႈတုိင္းကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးသြားဘဲ အသစ္ အသစ္ေသာ ခံစားခ်က္ေတြကို ေပးၿမဲပါပဲ.

ခဲြခြာျခင္းေတြရဲ႕ အစဟာ အိမ္တံခါးဝ တံစက္ျမိတ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ လမ္းထိပ္ ကားဂိတ္ ရထားဘူတာ သေဘၤာဆိပ္ ေလဆိပ္ စသည္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ.. ဒါေတြက အသက္ရွင္လ်က္ခဲြခြာမႈေတြအတြက္ ေနရာေတြပါ.. ခဲြခြာမႈတုိင္းမွာ လက္ျပႏႈတ္ဆက္သူေရာ ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာသူေရာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြရတာပါပဲ.. တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာခြင့္ရသူေတြပဲ ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္.. ဘယ္သူကမွ က်န္ရစ္မျဖစ္ခ်င္ၾကပါဘူး.. ဒါေပမဲ့ ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာသူေရာ က်န္ရစ္ခဲ့ရသူပါ သံေယာဇဥ္အတိမ္အနက္အရ ဆတူ ခံစားရတာပါပဲ..

ဒီေန႔ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ သုဝဏၰဘူမိေလဆိပ္ႀကီးမွာ လုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ အခမ္းအနားမွာ (အဲ့သည့္ အသုံးအႏႈံးကုိက ရီခ်င္စရာေနာ္) သူ Check In ဝင္ေနတာကုိ ေဘးမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ တင္းတင္းပုိက္ပီး အသာရပ္ေငးၾကည့္ေနမိတယ္. ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ Check In ေကာင္တာေတြရဲ႕ ေဘးမွာ လက္ျပႏႈတ္ဆက္သူေတြ ေက်ာခုိင္း ထြက္ခြာသြားတဲ့သူေတြ မခဲြႏုိင္ မခြာရက္ ေပြ႕ဖက္ နမ္းရႈပ္ေနၾကတဲ့သူေတြ .. သူတုိ႔ေဘးမွာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အေနအထားနဲ႔ရပ္ပီး ပ်ားပန္းခတ္မွ် လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကတဲ့ လူေတြကုိ မ်က္စိအေၾကာင္သားနဲ႔ လုိက္ေငးေနမိတယ္…

အဲ့ဒီလူေတြထဲမွာ မိသားစု ေဆြမ်ဳိး အေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ႔ တေပ်ာ္တပါးႀကီး ခရီးသြားတဲ့သူေတြ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြ.. အေနာက္တုိင္းသားေတြ ကပၸလီေတြ အာရွႏြယ္ဖြား တရုတ္ေတြ ဂ်ပန္ေတြ ခပ္ေျမာက္ေျမာက္စတုိင္ေတြနဲ႔ ေရႊျမန္မာေတြ အဲ့ဒီၾကားထဲမွာမွ မ်က္ႏွာျဖဴေတြ အိမ္အျပန္ ဝမ္းနည္းပမ္းနည္း မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ လုိက္ပုိ႔ပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ထုိင္းမ ထန္းလ်က္ခဲႀကီးေတြ.. … ခပ္သုတ္သုတ္ သြားေနတဲ့သူေတြက သြားၾက.. အထုပ္ေတြ အပုိးေတြ မႏုိင္မနင္းနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္တဲ့သူက ရႈပ္.. ေအးေအးေဆးေဆး စကားထုိင္ေျပာေနတဲ့သူေတြက ထုိင္လုိ႔.. ကုိယ္ေတြလုိ လုိက္ပုိ႔တဲ့သူေတြက ေဘးမွာ အသာရပ္လုိ႔.. လူေတြ လူေတြ သူတုိ႔အမႈကိစၥေတြနဲ႔ သူတုိ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကေလရဲ႕……

အိမ္က စြန္႔ခြာသူေတြ အိမ္ကုိ ျပန္မယ့္သူေတြ ခရီးသြားေတာ့မယ့္သူေတြ .. ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ မ်က္ႏွာထားေတြ ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ဖြယ္အၿပဳံးေတြ ဝမ္းနည္း နာက်င္ေနတဲ့သူေတြ သူတုိ႔ရဲ႕ အၿပဳံးေတြ မ်က္လုံးေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို အျပည့္အဝ ပုံေဖာ္ေနၾကတယ္..

ကုိယ္ကေရာ.. ကုိယ္ကေတာ့ ပဲြၾကည့္ပရိသတ္လုိပင္ သူတုိ႔ကုိ အသာရပ္ေငးပီး လူေတြရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကုိ လုိက္ဖတ္ၾကည့္ေနမိတယ္.. ဒါဆုိ နင္က သူတုိ႔ရဲ႕ရင္ထဲက ခံစားခ်က္အလုံးစုံကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ေနပီေပါ့ေလ.. ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခပ္ေငါ့ေငါ့ေမးလုိက္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကပဲ ျပန္ပီး ေလွာင္ရီမိသြားတယ္.. ငါ့ကုိယ္ငါ နားလည္မွေတာ့ ဒီလုိ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလွ်ာက္ေတြးေနပါ့မလားလုိ႔ေလ.. ေလယာဥ္ေတြက ငွက္ေတြလုိပင္ ေကာင္းကင္ထဲကေန ပ်ံဝဲပီး ဆင္းလာလုိက္ ပ်ံတက္သြားလုိက္.. ငါကေတာ့ အဲ့ဒီေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ေလယာဥ္ေတြထဲက တစ္စင္းတစ္ေလမွာကုိေတာင္ စီးပီး အိမ္ကို ျပန္ဖုိ႔ မေတြးႏုိင္ခဲ့ေသးဘူး..

အိမ္ အကုိတစ္ေယာက္ ေျပာဖူးသလုိ အိမ္ဟုတ္လား အျမစ္မတြယ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ တဲ့ (ဂ်စ္ပဆီေတြရဲ႕ စကားပုံတဲ့) သူေျပာတုိင္း သေဘာက်တဲ့စိတ္နဲ႔ အၿမဲ ၿပဳံးရယ္မိတယ္.. ဒါေပမဲ့ ညေနေစာင္းရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္က သမားရုိးက် လူေနမႈဘဝထဲကုိ ခန ခန ဝင္လာေႏွာင့္ယွက္တတ္တယ္.. ညေန ေနေစာင္းပီဆုိတာနဲ႔ အ္ိမ္ကုိ အလုအယက္ျပန္ေနၾကတဲ့ လူေတြ ကားေတြနဲ႔ ဘန္ေကာက္ၿမဳိ႕ရဲ႕ လမ္းမႀကီးေတြမွာ လမ္းပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေလ့ရွိေနတယ္.. အလ်င္စလုိ ေရြ႕လ်ားေနၾကတဲ့ ကားတန္းႀကီးေတြကုိ ၾကည့္ေငးရင္း ငါလဲ တစ္ေန႔ေတာ့ ငါ့ရဲ႕ကုိယ္ပုိင္အိမ္ေလးတစ္လုံးကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာပါ.. အဲ့ဒီအခါ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနေစာင္းေနပါေစ ဘယ္လုိ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ပါေစ အိမ္ကုိ အေရာက္ျပန္မယ္.. အိမ္ျပန္မယ္ဆုိတာကုိ ေတြးမိတုိင္း မနက္ျဖန္အတြက္ အားသစ္ေတြ တုိးလာသလုိ ခံစားရတယ္..

အိမ္မွာသာဆို ေမာင္ႏွမေတြ အေဖအေမ တူမေလးေတြနဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္.. အခုေတာ့… ညဘက္ေတြ အိပ္မေပ်ာ္တုိင္း ေတြးမိတာက သိပ္အထီးက်န္တာပဲ.... အထီးက်န္တယ္ဆုိတာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရလုိ႔ အေဖာ္အေပါင္းမရွိလုိ႔ အဲ့တာေတြ တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘဲ အေတြးေတြ စိတ္ကူးေတြက အစ အထီးက်န္တယ္လုိ႔ ေျပာမိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေလးက တရားျပရွာတယ္.. ‘အထီးက်န္တာ ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္.. တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္တာနဲ႔ မိသားစုနဲ႔ အထီးက်န္တာ.. အဲလိုမွာ အခ်စ္က ကပ္ပါတယ္.. တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္တာ ခံႏိုင္ရင္ ေယာက်္ားမယူနဲ႔. . ယူမယ္ဆိုေတာ့လည္း မိသားစု ျဖစ္လာမယ္.. ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းတတ္ရင္ မိသားစု အသိုက္အၿမံဳနဲ႔ ေနၿပီး အထီးက်န္ေနတာ ေလာကမွာ အမ်ားႀကီး.. အဲေတာ့ ငါေျပာခ်င္တာ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းေတြကို ခံႏိုင္ေအာင္ ႏွလံုးသားကို မာမာထုထား ငါးဖယ္လိုပဲ ထုေလ မာေလပဲ အိုေခ’ တဲ့.. သူကေတာ့ အထီးက်န္ျခင္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းၾကားက ႀကဳံေတြ႕ႏုိင္တဲ့ အခက္အခဲေတြ ျပႆနာေတြကုိ စပ္ဆက္ စဥ္းစားႏုိင္ေအာင္ ေျပာျပရွာတယ္.. သူေျပာေတာ့မွ အပ်ဳိႀကီးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူးဆုိတဲ့ အေတြး ဝင္လာမိတယ္.. ရီစရာေနာ္.. ေခါင္းကို သြက္သြက္ခါေအာင္ ယမ္းပီး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ပီး ျပန္ေျပာမိတယ္.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါေတာ့ အပ်ဳိႀကီးမျဖစ္ခ်င္ဘူး.. ဟုတ္တယ္ေလ မျဖစ္ခ်င္ဘူး.. ျဖစ္လာေတာ့လဲ ဘာအေရးလဲ.. အသက္ ၃၀ ေက်ာ္တဲ့အထိ တျခားတစ္ေယာက္ကုိ အားကုိးအားထားျပဳစရာ မလုိဘူးဆုိရင္ေတာ့ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ရလဲ ဘာအေရးလဲ. ေတာ္ေနၾကာ သူမ်ားအိမ္မွာ ခုိကုိးကပ္ေနရမွျဖင့္….

ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္မႈတုိင္းမွာ က်မက သိပ္ေခါင္းမာတတ္တယ္.. တျခားတစ္ဖက္က ဘယ္ေလာက္ပဲ အခ်က္နဲ႔ အလက္နဲ႔ ရွင္းျပတတ္လဲ သိပ္နာခံခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိဘူး.. ကုိယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ မ်က္လုံးကုိစုံမွိတ္ပီး ျငင္းရတဲ့ အရသာကုိ ႀကဳိက္ေနမိတာလဲ ပါမယ္.. ငယ္ငယ္ကေတာ့ ကစားပဲြေတြမွာ ျငင္းခုန္ရတုိင္း မႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကုန္းကုိက္တဲ့ အက်င့္ရွိခဲ့တယ္.. အထက္တန္းေလာက္အထိ အဲ့ဒီအက်င့္ကို ေဖ်ာက္မရခဲ့ဘူး.. အခုက်ေတာ့ အက်င့္က နည္းနည္းေျပာင္းလာပါတယ္.. သူမ်ားကုိ ကုိက္လုိ႔မရေတာ့ ကုိယ့္လက္ကုိ ကုိယ္ျပန္ကုိက္တာနဲ႔ ကုိယ့္ေခါင္းက ဆံပင္ကုိ တုိသြားေအာင္ ညွပ္ပစ္ရတာနဲ႔. အခုေတာ့ ဆံပင္က ေယာက်္ားရွာေကနဲ႔ပါ.. ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ တုိေနပါပီ.. အသက္ ၂၂ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ဆံပင္ တင္ပါးဖုံးေက်ာ္တဲ့အထိ ထားခဲ့မိပီး အခု အသက္ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္လုိ႔ ၂၆ ႏွစ္ထဲ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆံပင္က ေယာက်ာ္းေလးေကနဲ႔ဆုိ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ရင္ ဂတုံးျဖစ္မယ္ ထင္တာပဲ.. ႀကဳိေတြးထားၾကည့္မိတာေပါ့ေလ.

ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိေတာ့ ကစားနည္းတစ္ခုကုိ သတိရမိတယ္.. တူတူပုန္းတမ္း ကစားတာပါ.. ကုိယ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ေျခေထာက္ သိပ္မခုိင္ေတာ့ အၿမဲ ေျပးတမ္းလုိက္တမ္း ကစားရင္ ေခ်ာ္လဲဒူးၿပဲ နဖူးကဲြ အၿမဲျဖစ္တတ္လြန္းေတာ့ အကုိေတြ အမေတြက သူတုိ႔ေဆာ့တဲ့ဆီကုိ မေခၚခ်င္ၾကဘူး.. ဒါေပမဲ့ က်မတုိ႔က ေမာင္ႏွမမ်ားေတာ့ အေမက ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း ျပန္ထိန္းခုိင္း ေတာ့ က်မ အမက အၿမဲ က်မကို ထိန္းရပါတယ္.. သူေဆာ့တဲ့ ဘယ္လုိေနရာမဆုိ က်မက အၿမဲပါရေတာ့ က်မပါ အတူေဆာ့ႏုိင္တဲ့ ကစားနည္းက တူတူပုန္းတမ္းပါ..

သူက ထမင္းသုိး ဟင္းသုိး.. မမက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို လွမ္းေျပာလုိက္တယ္.. ငါက ဘာလုိ႔ ထမင္းသုိး ဟင္းသုိးျဖစ္ရတာလဲ.. ထမင္းသုိး ဟင္းသုိး ဟုတ္ဘူးေနာ္.. က်မအသံ နည္းနည္းျမွင့္ပီး ေအာ္လုိက္ေတာ့ မမက ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ မသုိးဘူး သူက ထမင္းမစား ကြမ္းမစား… ဟာ လုပ္ျပန္ပီ ထမင္းစားတယ္ ထမင္းစားတယ္.. ငိုသံနည္းနည္းပါလာေတာ့ မမႀကီးက ဟာ နင္ေနာ္ မပါခုိင္းဘဲ ေနလိုက္မွာ ထမင္းမစား ကြမ္းမစားဆုိ ထမင္းမစား ကြမ္းမစားဘဲ ဟြန္း..

မပါခုိင္းဘူးဆိုတာနဲ႔ ကုိယ္က ေၾကာက္သြားပီး သူ႕ကို ထပ္ပီး အထြန္႔မတက္ရဲေတာ့ဘူးေလ… ငါး ဆယ္ ဆယ့္ငါး ႏွစ္ဆယ္ ဂဏန္းရြတ္သံအၾကားမွာ ကုိယ္လဲ အေျပးအလႊား လုံၿခဳံရာေနရာကို ေျပးပုန္းရေတာ့တာေပါ့.. ဟုိလူမိပီ ဒီလူမိပီ ေအာ္သံအၾကားမွာ ကုိယ့္ကို အခုထိ မမိေသးဘူး.. ပုန္းေနတဲ့ေနရာကေန တိတ္တိတ္ေလး ထြက္လာပီး ေခါင္တုိင္ကုိ ေျပးပုတ္လုိက္တယ္… ေဟးးးးးးး ေအာင္ပီ ေအာင္ပီ.. လုိက္ရွာေနတဲ့ အမက မိပီ မိပီဆုိပီး ကုိယ္က အရင္ဦးရဲ႕သားနဲ႔ ကုိယ့္ကို ေဘးမွာ ရပ္ခုိင္းထားတယ္.. ျငင္းမယ္လုိ႔ ျပင္လဲ ဘယ္သူမွ ထြက္မလာတာနဲ႔ ကုိယ္က ဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္ခဲ့ဘူး..

ငါး တစ္ဆယ္ ဆယ့္ငါး ႏွစ္ဆယ္ တူပီလား မတူေသးပါဘူးဆုိ ကိုယ္က မတူေသးဘူး ေျပာေပမဲ့လဲ တူပီဆုိတဲ့ အသံေနာက္မွာ ပုန္းဖုိ႔ေနရာကုိ အသည္းအသန္လုိက္ရွာရတယ္.. အိမ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္ကုိ ေျပးဝင္ပုန္းလုိက္တယ္.. ေတာ္ေတာ္ေလးကို လုံၿခဳံတဲ့ေနရာေလးေပါ့.. ကုိယ့္အေရွ႕ကေန လုိက္တဲ့သူက အေခါက္ေခါက္အခါခါ ျဖတ္ေနလဲ ကုိယ့္ကို မျမင္ဘူးေတာ့.. တိတ္တိတ္ေလး အသံမထြက္ဘဲ ႀကိတ္ရယ္ေနမိတယ္.. ေနာက္ေတာ့ ကုိယ့္ေဘးက လူေတြ တစ္ေယာက္ပီး တစ္ေယာက္ ဖမ္းမိသြားတယ္.. ကုိယ့္ကိုေတာ့ မမိဘူး.. ကုိယ့္ကို ဘယ္သူမွလဲ လာမဖမ္းၾကဘူး.. ကုိယ္ပုန္းေနတာလဲ ဘယ္သူမွ အသိအမွတ္ မျပဳၾကဘူး.. ေနာက္ေတာ့ ပုန္းေနရတာ ၾကာလာတဲ့ အျပင္ ပုရြက္ဆိတ္ကလဲ ကုိက္ ကုန္းကုန္းေလး ေနရတာ ေညာင္းလာေတာ့ အျပင္ကုိ ထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပုန္းတဲ့သူေရာ လုိက္တဲ့သူပါ သူတုိ႔ဘာသာ သူတုိ႔ ေဆာ့ေနလုိက္ၾကတာ ကုိယ့္ကို ဘယ္သူကမွ အဖက္မလုပ္ၾကဘူးေလ.. ကုိယ္ ပုန္းေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာကုိ သူတုိ႔က သုံးေလးပဲြေလာက္ ေဆာ့ပီးေနၾကပီ.. မိပီ မမိဘူး နင္က ေခ်ာင္းၾကည့္တာကုိး မရဘူး ေဟ့ေအး နင္ေနာ္ စသျဖင့္ ကုိယ္က ေဘးနားမွာရပ္ေနတာေတာင္ ကုိယ့္ေဘးမွာ သူတုိ႔ဘာသာ ရန္ေတြျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကစားေဖာ္ေတြကုိ ၾကည့္ရင္း အခုမွ ကုိယ့္ကုိ ဘာေၾကာင့္ ထမင္းမစား ကြမ္းမစား ေျပာတာလဲ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္.. ကုိယ္ ဆက္ပုန္းေနလဲ သူတုိ႔က ကုိယ့္ကို လုိက္မရွာၾကေတာ့ဘူးေလ..

ကုိယ္က ကစားပဲြေတြမွာ ဝင္ကစားေနေပမဲ့လဲ ကုိယ့္ကုိ အသိအမွတ္မျပဳဘူး တခါတေလ ကုိယ့္ကုိ ေမ့ထားၾကတယ္.. တစ္ခုခု ကုိယ္က အမွားအယြင္းလုပ္မိရင္ေတာင္ ကုိယ္က ထမင္းမစား ကြမ္းမစားမုိ႔ ကုိယ့္ကို အျပစ္မတင္ၾကေပမဲ့ ကုိယ့္အတြက္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့သမွ် ဘာမွ အရာမထင္တဲ့အျပင္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေအာင္ပဲြေတြကလဲ ကုိယ္နဲ႔ တစ္သီးတစ္ျခား ျဖစ္ေနခဲ့တာ.. အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ကုိယ္က သူတုိ႔လုိ ကစားခြင့္မရခဲ့ပဲ ကုိယ့္က်မွ ထမင္းမစား ကြမ္းမစားျဖစ္ခဲ့ရတာကုိ ဝမ္းပမ္းတနည္းနဲ႔ အေမ့ဆီ ျပန္ေျပးခဲ့တယ္..

အေမက ကုိယ့္ကုိ သူ႕လက္ေမာင္းေတြၾကားထဲ အတင္းဆဲြသြင္းပီး သူတုိ႔ မေဆာ့ခုိင္းရင္လဲ မေဆာ့နဲ႔ အေမ့ေဘးမွာေန ေန႔လယ္ေန႔ခင္း အိပ္ေပ်ာ္အိပ္ ညေန ေစ်းသြားရင္ သမီးေလးကုိ အေမက ေစ်းကို ေခၚသြားမယ္ ဟုတ္ပီလားေနာ္.. အေမ့ေဘးမွာ အသာလဲွအိပ္ေနရင္း အေမ့မ်က္ႏွာကုိ ျပန္ေမာ့ၾကည့္လုိက္ပီး အေမ အေမ သမီးကုိပဲ မုန္႔ဝယ္ေကၽြးေနာ္ မမႀကီးကုိ မေကၽြးနဲ႔ သိလား.. ေအးေအး အိပ္ အိပ္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္.. အေမက က်မရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကုိ ပြတ္ေပးလုိက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္.. အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးမွာေတာင္ ဝမ္းနည္းလြန္းလုိ႔ တစ္ခ်က္ရႈိက္လုိက္မိေသးတယ္..

အိပ္မက္ မက္ေနခဲ့တယ္.. အိပ္မက္ထဲမွာ ဒီအရြယ္ႀကီးနဲ႔ ကုိယ္တုိ႔ေတြ တူတူပုန္းတမ္း ကစားၾကတယ္တဲ့… ကိုယ္က ပုန္းေနေပမဲ့ ကုိယ့္ကုိ လုိက္ရွာမယ့္သူ မရွိခဲ့ဘူး… လူေတြက ကုိယ့္ေဘးကေန ျဖတ္သြားေနတာပဲ.. သူတုိ႔ ကစားပဲြေတြနဲ႔ သူတုိ႔ ကုိယ့္ကုိ သူတုိ႔ အေရးမလုပ္ၾကဘူးေလ.. ကုိယ္ပုန္းေနရာကေန ထြက္လာပီး ေဟ့ ငါဒီမွာရွိတယ္ေနာ္ ေဟ့ ငါဒီမွာ ေအာ္ေနေပမဲ့ ကုိယ့္ကို လွည့္ေစာင္းပီးေတာင္ မၾကည့္ၾကဘူး.. ကုိယ္ အသံေတြ ေပ်ာက္တဲ့အထိ ေအာ္ေခၚေနမိတယ္.. ဘုရားေရ တူတူပုန္းတမ္း ကစားေနရင္း ငါ ေပ်ာက္သြားပီလား ငါ့ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ၾကေတာ့လုိ႔လား ေဟ့ ငါဒီမွာ တျဖည္းျဖည္း ေအာ္ရင္း အသံက တိမ္ဝင္သြားခဲ့တယ္... ေနာက္ဆုံး အသံထြက္မလာေတာ့ဘူး... တစ္ကုိယ္လုံး လႈပ္မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္.. အတင္းရုန္းကန္ေနမိရင္း ေရနစ္ေနတဲ့သူလုိပဲ အသက္ရႈမဝျဖစ္လာခဲ့တယ္.. ေနာက္ဆုံး အတင္းရုန္းလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့မွ ကုိယ္ အိပ္မက္ကေန လန္႔ႏုိးလာခဲ့တယ္…

အိပ္မက္က လန္႔ႏုိးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံး ေခၽြးေစးေတြ ရစ္သုိင္းေနခဲ့ပီး ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ ရႊဲစုိေနခဲ့တယ္… အိပ္မက္မုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္.. အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ငါ ထမင္းမစား ကြမ္းမစားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အျဖစ္ပဲ ရွိေနေသးတယ္.. ဘယ္ေတာ့မွ ငါဟာ ႀကီးေကာင္ဝင္ လူႀကီးျဖစ္လာပါ့မလဲ ထမင္းစား ကြမ္းစားျဖစ္ပါ့မလဲ ေတြးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ အထီးက်န္ဆန္လာမိတယ္.. တကယ္လုိ႔ အခုေနအခါ တူတူပုန္းတမ္း ကစားမယ္ဆုိရင္ ငါ့ကို လုိက္ရွာမယ့္သူ ရွိပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းရမွာပဲ.. ဒါမွမဟုတ္ရင္ အဲ့ဒီ ကစားနည္းမ်ဳိးကုိ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မကစားေတာ့ဘူး.. ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလးေျပာလုိက္မိတယ္... တူပီေနာ္……….