Saturday, January 16, 2010

ေနမင္းရဲ႕လင္းေနျခည္

တစ္ေန႔ခင္းလုံး အေဖာ္လုပ္ေပးၿပီးမွ
ဆည္းဆာေတာက္ခ်ိန္ ေနညဳိခ်ိန္မွာ ပစ္ေျပးရက္တယ္
ညခင္းမွာ လမင္းရဲ႕ မႈန္ပ်ပ်အလင္းစက္ေအာက္
နင့္ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့အနမ္းေတြကုိ တမ္းတေနရင္း
ဟုိးကမၻာတစ္ဖက္ျခမ္း
နင္လြမ္းေနမွန္း ငါသိေနႏွင့္ခဲ့.......

ျပည့္စုံ
(၁၆-၁-၂၀၁၀။ ၅း၁၀ pm)
Posted by အေနာ္
at 2:05 AM Labels:

6 comments:

  1. purplemayJanuary 16, 2010 at 7:27 PM

    ဟိုးကမာၻတစ္ဖက္ျခမ္း နင္လြမ္းေနမွန္း ငါသိေနႏွင့္ခဲ့....အဲ့ဟာေလးၾကိုက္တယ္....း)

    ReplyDelete
  2. little brookJanuary 16, 2010 at 9:47 PM

    ဟိုက္ရွားဘား ... အလြမ္းေတြ အလြမ္းေတြ
    း)

    ReplyDelete
  3. jr.လြင္ဦးJanuary 16, 2010 at 11:23 PM

    "ဟုိးကမၻာတစ္ဖက္ျခမ္း
    နင္လြမ္းေနမွန္း ငါသိေနႏွင့္ခဲ့..."
    အဲနားေလး ခံစားရတယ္။

    ReplyDelete
  4. SHWE ZIN UJanuary 20, 2010 at 1:27 AM

    ဟုိးကမၻာတစ္ဖက္ျခမ္း
    နင္လြမ္းေနမွန္း ငါသိေနႏွင့္ခဲ့.......

    ခ်စ္စရာ ကဗ်ာေလး ခံစားရတယ္

    ReplyDelete
  5. ဏီ(န္)ကင္းJanuary 31, 2010 at 5:16 PM

    ဟုတ္တယ္...ေအာက္ဆံုးစာေၾကာင္းေလးကနင့္သြားတာပါပဲဗ်ာ

    ReplyDelete
  6. Angel ShaperFebruary 11, 2010 at 6:02 AM

    အိ... အေပၚကလူေတြေျပာသြားျပီ။
    ဟုတ္တယ္။ ေအာက္ဆံုးတစ္ေႀကာင္းေလးေပါ့ င့ါရင္ထဲကိုနင့္သြားတာ။
    နင့္ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့အနမ္းေတြကုိ တမ္းတေနရင္း
    ဟုိးကမၻာတစ္ဖက္ျခမ္း
    နင္လြမ္းေနမွန္း ငါသိေနႏွင့္ခဲ့
    ဒါေပမယ့္ေလ သူလြမ္းေနမလား မေသခ်ာပါဘူး။
    ငါလြမ္းေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)