Friday, October 29, 2010

လငပုပ္ဖမ္းျခင္း



ေနေတာင္ အေရာင္ေပ်ာက္ပီတဲ့
ဒါလား ေနဝင္ခ်ိန္
ငါ့ဘဝ ညေတြမ်ားလုိက္တာ
အေမွာင္ကလဲ ခါးတာပဲ
စကားမ်ားတဲ့ေကာင္ေတြ အသံတိတ္စမ္း
လက ခပ္ေငါက္ေငါက္ဆုိေတာ့
ၾကယ္ေတြ ခြက္ထုိးခြက္လွန္ရီလုိ႔
ေနတတ္ရင္ အေပ်ာ္အပ်က္ခ်ည္းပါဗ်ာတဲ့
ဒီစကား ဘယ္သူကမ်ားေျပာခဲ့ပါလိမ့္
ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ လက တိမ္ေနာက္ပုန္းေနေသးတယ္

ျပည့္စုံ
(၂၉-၁၀-၂၀၁၀၊ ၁၂း၅၄ am)
Posted by အေနာ္
at 10:55 PM Labels:

8 comments:

  1. chocothazinOctober 29, 2010 at 11:12 PM

    ေနတတ္ရင္ အေပ်ာ္အပ်က္ခ်ည္းပါဗ်ာတဲ့
    ဒီစကား ဘယ္သူကမ်ားေျပာခဲ့ပါလိမ့္ ....

    တဖြဖြရြတ္ၾကည့္မိတယ္ .. အဲဒီစာေၾကာင္းေလးကို
    ေနတတ္ရင္ အေပ်ာ္အပ်က္ခ်ည္းပါဗ်ာတဲ့
    ဒီစကား ဘယ္သူကမ်ားေျပာခဲ့ပါလိမ့္

    ReplyDelete
  2. AnonymousOctober 29, 2010 at 11:51 PM

    ေအာင္မေလးဗ်..
    လွလုိက္တာ..
    မနည္းျဖစ္ညွစ္ခံစားယူရတယ္..။
    ဘာတဲ့...
    လက ခပ္ေငါက္ေငါက္ဆုိေတာ့...တဲ့..။
    BRAVO....

    ReplyDelete
  3. ahphyulayOctober 30, 2010 at 5:01 AM

    အမယ္..
    စိတ္ညစ္ေနတယ္ေပါ ့၊
    ဘာအလိုမက်ၿဖစ္ေနလဲ..၊
    တင္း ထားစမ္းပါ..။

    ReplyDelete
  4. အုပ္ႀကီးOctober 30, 2010 at 5:27 AM

    လကတိမ္ေနာက္မွာပုန္းဆို
    ေၾကာက္တတ္တာကိုးဗ် :D

    ReplyDelete
  5. jrOctober 30, 2010 at 8:21 AM

    အား ၾကိဳက္လိုက္တာ.. ဒီကဗ်ာေလးကို..

    ReplyDelete
  6. ျမစ္က်ဳိးအင္းOctober 31, 2010 at 7:21 AM

    မေနတတ္ေသးေတာ့ အေပ်ာ္မေတြ႔ဘဲ အပ်က္ပဲ ၾကံဳေနရတာနဲ႔တူတယ္။

    ReplyDelete
  7. သုခုမေလဒီOctober 31, 2010 at 10:26 AM

    ပုန္းေနရျခင္းအေၾကာင္းေတာ့ရွိမွာေပါ့..

    ReplyDelete
  8. သက္ပိုင္သူOctober 31, 2010 at 9:29 PM

    သေဘာက်မိတယ္.. ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)