ဟစ္စည္

မုိးလင္းၿပီး မုိးခ်ဳပ္သြားေသာ ေန႔ေတြ အမ်ားအျပားကုန္ဆုံးအၿပီးတြင္ နဖူးေပၚလက္တင္၍ အိပ္ရာခင္းေပၚ ေက်ာခင္းကာ ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး ေတာင္ေရး ေျမာက္ေရး အေရးသုံးပါးထက္ မ်ားျပားလွစြာေသာ အနာဂတ္ အတိတ္ ပစၥပၸဳန္အေၾကာင္းမ်ားအား ေတြးေတာ စဥ္းစားေနမိေခ်သည္..

ငါသာလွ်င္ ငါျဖစ္သည္ဆုိသည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ငါသည္ ငါမဟုတ္လ်င္ ဘယ္သူမ်ားျဖစ္ေနမည္နည္း ဟူေသာ အူတိအူေၾကာင္အေတြးမ်ားလဲ ရံဖန္ရံခါ ပါေလ့ရွိေသးသည္…

တရုတ္ဇာတ္ကားမ်ား ျမန္မာျပည္တြင္ ပရုိမုိးရွင္းဆင္းခ်ိန္အခါသာမယက မ်က္ႏွာမည္းေပါင္ခ်ိန္ ဇာတ္လမ္းတဲြမ်ားတြင္ မေက်နပ္ပါက အမႈကိစၥအဝဝအား ခုိင္ဖုန္းတရားရုံးေရွ႕တြင္ မားမားမတ္မတ္ ခ်ထားေသာ ဟစ္စည္ႀကီးအား ထုစရာ ဘုသီးႀကီးျဖင့္ တအားကုန္ထုႏွက္ကာ အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ ငုိေၾကြး က်ဴမီးငွား က်ဴမီးငွား (တရုတ္ဘာသာျပန္- ကယ္ေတာ္မူၾကပါ ကယ္ေတာ္မူၾကပါ :P) ဟု ေအာ္ဟစ္ေလ့ရွိသည္ကုိ အလြန္အမင္း သေဘာက်ခဲ့ဖူးသည္..

အမႈမ်ားတက္တုိင္း မ်က္ႏွာမည္းေပါင္ခ်ိန္ဇာတ္လမ္းတဲြတစ္ခုတုိးေသာ္လည္း အထုခံရေသာ ဟစ္စည္ႀကီးမွာ အထုခံရသျဖင့္ နာက်င္ကာ၊ အေအာ္ခံရသျဖင့္ နားညည္းမွာ အမွန္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္..

သုိ႔ေသာ္လည္း သူ၏ တာဝန္သည္ အထုခံ အေအာ္ဟစ္ခံရဖုိ႔သာ ရွိေလသည္ျဖစ္ရာ အမႈၿပီးေျမာက္ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေသာ္လဲ မ်က္ႏွာမည္းေပါင္ခ်ိန္ႏွင့္ တရားခံ တရားလုိတုိ႔ကုိသာ လူသိမ်ား၍ သူ႕က႑ အထုခံရျခင္းမွာ အမွတ္ရစရာဟုပင္ ထင္ခံစရာ မရွိခဲ့ေပ..

သုိ႔ကလုိဆုိရလ်င္ သည္ဟစ္စည္ရွိသျဖင့္သာ မေက်နပ္သည္မ်ားကုိ လာေရာက္ေအာ္ဟစ္ကာ ဘုသီးႀကီးျဖင့္ နာနာထုႏွက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္.. သည္လုိ ေအာ္ဟစ္ကာ စည္ေဗ်ာသံေပးမွသာလ်င္ ရုံးေတာ္ထဲတြင္ ငိုက္မ်ည္းေနၾကေသာ အမႈထမ္းမ်ားၾကားသျဖင့္ အျပင္သုိ႔ေျပးေရာက္ၿပီး အမႈကိစၥကုိ လက္ခံႏုိင္ေပမည္ ျဖစ္သည္.. သုိ႔ေသာ္လည္း ဟစ္စည္က႑သည္ အထုခံၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ ရပ္ဆုိင္းခဲ့ရေလသည္…

ငါသည္လည္းပဲ ဟစ္စည္ႏွင့္ အလားသ႑ာန္တူလာေပၿပီလားဟု ရံဖန္ရံခါ တရံမျပတ္ ေတြးေတာေနမိေခ်သည္.. မေက်နပ္လ်င္ ငါ့အား ရင္ဖြင့္ၾကလ်က္ ေက်နပ္သေဘာတူ ႏွစ္ဦးၾကည္ျဖဴေနၾကေသာအခ်ိန္တြင္ကား ငါ့အား ရွိျခင္းမျမည္ မရွိဟုပင္ ထင္ေလေရာ့သလား ကံၾကမၼာႀကီးႏွင့္ ဘဝႀကီးတုိ႔ရယ္..

ကံကုိယုိးမယ္ဖဲြ႕လ်င္လည္း ကံကြက္ၾကား ငမုိက္သား က်ေနာ္..

ဘဝကုိ အျပစ္တင္ ဆဲဆုိခ်င္လ်င္လည္း ဘကုန္းႏွင့္ဝလုံးလုိ ကုန္းကုန္းၿပဳံးၿပဳံးႀကီးသာ ခံေလရသည့္ က်ေနာ္..

ေအာ္ ဘာကမွ မသက္သာ… အဓိကအခ်က္မွာ ငါသည္ ငါသာလ်င္ျဖစ္ေခ်သည္တမုံ႔..

မသိပါဘူးဟု မ်က္လုံးကုိ စုံမွိတ္ ေခါင္းတြင္တြင္ယမ္း မျပတ္တမ္းျငင္းဆုိေသာ္လည္း ငါမွငါသာ ငါဟုသာလ်င္ သူတုိ႔အတြက္ ရင္ဖြင့္ရာဟစ္တုိင္ ထုႏွက္ရာ ဟစ္တုိင္ႀကီးသာ ျဖစ္ေနေခ်သည္..

တရံတခါေတာ့လည္း ငါသည္လည္း ရင္ဖြင့္ခ်င္ ဟစ္ေအာ္ခ်င္ေသာ္လည္း နင္လုိငမုိက္သားမွာျဖင့္ ခံစားတတ္သည့္ ႏွလုံးသား နာက်င္တတ္သည့္ကုိယ္မွ ရွိပါေလစဟု ေငါ့ေတာ့ေတာ့ အဆုိခံရ ေပသည္…

မသိပါဘူးဟု ဆုိရျပန္လ်င္လည္း မ်က္ႏွာလဲႊခဲပစ္ မသိျခင္ေထာင္ ေထာင္သည္ဟု အယုိးစြပ္ခံရေလလ်က္ သိသည္ဟုဆုိျပန္လ်င္လည္း အရာရာ ဘာမဆုိသိသည့္အတြက္ ဘာ ဘာ ဘာမွမသိသည့္ အျဖစ္ကုိ သူတုိ႔ေတြ မသိမဟုတ္ သိေနၾကျပန္သည္..

စဥ္းစားရင္းျပန္လ်င္ ေတာ္ေတာ္ အူတိအူေၾကာင္ႏုိင္လွကာ မခံခ်ိမခံသာ ကသိကေအာက္ ေအာက္ကလိ ေအာက္ကလာ ေအာ္ဟစ္၍သာ ရီေမာပစ္ခ်င္ေနေပသည္…

သုိ႕ကလုိႏွင့္ မႏုိင္မနင္း မခံႏုိင္မရပ္ႏုိင္ ျဖစ္လာေသာ ဟစ္စည္ႀကီးကား သူ႕ကုိယ္သူ ျပန္ထု သူ႕အနာေဖး သူခြာ သူ႕ဒဏ္ရာ သူျပန္ရွာ၍ သူ႕ကန္လန္႔ကာ သူဆဲြပိတ္လုိက္ေခ်သည္..

အခုခ်ိန္မေတာ့ အႏွီ ဟစ္စည္ႀကီးကား အထုခံ အႏွက္ခံရလြန္းသျဖင့္ မ်က္ႏွာျပင္အက္ကဲြကာ အသံမထြက္ ထုႏွက္ရာဘုသီးလဲ ကဲြအက္ခဲ့ေလၿပီ.. ဤတြင္ ဟစ္စည္က႑ တစ္ခန္း ခဏရပ္ေခ်ပီတကား… :)(ေကာင္းေလွာင့္ေတး ေကာင္းေလွာင့္ေတး)