စိတ္အန္ဖတ္

စိတ္

က်မရဲ႕စိတ္ေတြက က်မရဲ႕လက္ေခ်ာင္းဖ်ားေလးေတြဆီမွာ ရွိမေနခဲ့..
စိတ္အတြင္းက အေတြးေတြကုိ ေဖာက္ထုတ္ပစ္ဖုိ႔ မျဖစ္မေန လုိအပ္လာေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ႏွလုံးသားဆီကေန စကားလုံးေတြက လက္ေခ်ာင္းေတြဆီအေရာက္မွာပဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ့တာ.. ခံစားခ်က္အေသေတြ ပစ္ထုတ္ဖုိ႔ မျဖစ္မေန လုိအပ္လာတယ္ဆုိရင္ေတာင္ အဲ့ဒီေနရာက က်မရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ မျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ေတာ့..

ည ..

လ သိပ္သာတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေတာင့္တခဲ့ဖူးတာက သံစဥ္ခ်ည္းသပ္သပ္သာ တီးခတ္ေနမယ့္ ဂစ္တာသံသဲ့သဲ့ကုိသာ.. ညေတြမွာ ကုိယ္ဟာ ဇီးကြက္တေကာင္အျဖစ္ အိပ္တန္းမဝင္ႏုိင္ေသးတဲ့အခါ စိတ္လုိအင္အေနနဲ႔ ဂစ္တာသံသဲ့သဲ့ကုိ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ခဲ့ဖူးတယ္..

ေဖ်ာက္ ..

မီးဖြင့္သံအဆုံးမွာ နာခံမႈမရွိတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက ကြန္ပ်ဴတာကီးဘုတ္ေပၚ အေျပးအလႊား စကားလုံးေတြ စီေနခဲ့တယ္.. ဒါေပမဲ့ ခဏပဲ.. လမ္းတဝက္အေရာက္မွာ စကားလုံးေတြ ေပ်ာက္ရွသြားေတာ့တာ.. ဒါနဲ႔ပဲ ဟုိအရင္လုိ အခ်ိန္မ်ဳိး ခဏေရာက္.. က်မအတြက္ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ေတာ့တာပါပဲ..

သူငယ္ခ်င္း ..

သူ႕အကုိင္းနဲ႔သူ သီးပြင့္ေနေပမဲ့ ပင္စည္တခုတည္းက ေရေသာက္ျမစ္မႀကီးကုိ မွီခုိခဲ့ၾကတာခ်င္း အတူတူ .. ပန္းသီးပြင့္ေတြ ပြင့္ေနတဲ့ ပင္စည္ေပၚ ကုိယ္တေယာက္တည္း သစ္ေသာ့သီးျဖစ္ေနခဲ့.. ဒီလုိနဲ႔ပဲ ရြက္ေၾကြေတြ လြင့္လာေတာ့မယ့္ မေဝးေတာ့မယ္ ေႏြဦးရာသီကုိ တေယာက္တည္း ေမွ်ာ္ေနမိတာပါပဲ..

ခ်စ္သူ ..

အရုိးသားဆုံး နီးစပ္ခဲ့မႈေတြအတြက္ ထူးေထြဆန္းျပားစြာလဲ ေဝးကြာမသြားခဲ့ဘူး.. ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္.. ဒီလမ္းမွာ ဒီအနမ္းကုိ မတမ္းတခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဒီအလြမ္းေတြကုိလဲ လက္သင့္ခံခဲ့ရတာပါပဲ.. ဒီလုိနဲ႔ပဲ အိပ္မက္ေတြထဲ ၾကည္ႏူးစြာမက္ခြင့္ေလးေတာ့ ေပးခဲ့ဖူးတာ ေက်းဇူးတင္စရာ..

ေနရာ ..

အတည္အက် ေနခဲ့ရေပမဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အသားမက်ေသးခဲ့.. ေရွ႕သိပ္ေရာက္လြန္းတဲ့အခါ ဘဝရဲ႕ေနာက္ေက်ာေတြထဲ စုိက္ဝင္လာတဲ့ ဘရုတပ္စ္ရဲ႕ဓားေတြကုိေတာ့ လက္သင့္ခံပါတယ္.. မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တည့္တည့္ စကားလုံးျမွားမုိးေတြ ရြာခ်မခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေနေပ်ာ္ပါတယ္.. သူလုိကုိယ္လုိ..

မိတ္ေဆြ ..

လမ္းခ်င္းတူလုိ႔ လူခ်င္းေပါင္းသင္းခဲ့ဖူးတဲ့ လူေတြ.. တခါတေလေတာ့လဲ တေလွတည္းစီးေပမဲ့ တခရီးတည္း မဟုတ္တဲ့အခါ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ လမ္းခဲြ.. ဆင္ေသေကာင္ကုိ စီးၿပီး ပင္လယ္ဝ ေရာက္တဲ့အခါ ပ်ံခြင့္မရေတာ့တဲ့ က်ီးမုိက္လုိ တခါတေလေတာ့လဲ သာဓက အေဟာင္းေတြကုိ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ျပဳထားခဲ့..

အိမ္ ..

ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ တူညီစြာမက္တတ္တဲ့အိပ္မက္ .. အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထဲ ျပတ္ျပတ္သားသား မဆုံးျဖတ္ႏုိင္ေသးတဲ့ေနရာ .. နာက်င္မႈတဝက္ ၾကင္နာမႈတဝက္နဲ႔ အိမ္ကုိ မက္တဲ့အိပ္မက္ေတြကုိ ေန႔လယ္ခင္းအိပ္မက္ေတြထဲ ျမင္သာထင္သာမက္ေနခဲ့.. ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေဝးသထက္ ေဝး.. ပုိပုိေဝးသြားခဲ့..

ဘဝ ..

သိပ္ႀကီးက်ယ္လြန္းတယ္.. သုံးႏႈန္းရတာကုိက ဘဝင္ေလဟပ္ေစတဲ့ စကားလုံး.. ေပ်ာ္တုန္းေတာ့ တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ ေမာ္မဆုံးႏုိင္.. ေဟာ အခုေတာ့ ဘကုန္းနဲ႔ ဝလုံး တဲ့.. လူ႕စိတ္မ်ားေျပာပါတယ္.. အခုေတာ့ ပစ္မွတ္ထားေျပာစရာ ပိႏၷဲတုိင္ႀကီးလုိျဖစ္ေနတဲ့ စကားလုံး.. ကိုယ္လဲ မၾကာခဏ သုံးႏႈန္းပါတယ္.. ဘဝ ဘဝ..

ျပည့္စုံ
12း46 pm, saturday, Aug 20, 2011