Tuesday, October 2, 2012

ဆုံမိတဲ့ တေန႔

ေယာက်္ားတေယာက္ ကုိယ့္ေရွ႕မွာ ေအာ္ဟစ္ ငုိေနတာကုိ က်မ မျမင္ဖူးခဲ့.. သူ႕မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သူ႕မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေပမဲ့ သူစိတ္ထိခုိက္ေနတာ ေဒါသျဖစ္ေနတာကေတာ့ အေသအခ်ာပင္... စိတ္ဆုိးေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ေအာ္ငုိတဲ့ အခါ လုပ္သလုိပဲ.. က်မကုိ ေက်ာခုိင္းထားရင္း သူေအာ္ဟစ္ေနခဲ့တယ္.. လက္ေတြကုိ ေလထဲမွာ ေ၀ွ႕ယမ္းၿပီး ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ သူ ေအာ္ဟစ္ေနခဲ့တယ္.. ခနေနေတာ့ ၀ရံတာမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေထာက္ထားၿပီး သူ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့တယ္.. က်မကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အေနာက္နားက်က်က ဆုိဖာေပၚမွာ ထုိင္ေနရင္း သူ႕ကုိ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္..

သူတုိ႔ ဟုိတယ္အခန္းထဲမွာ ႀကဲျပန္႔ေနတဲ့ ဘီယာဘူးခြံေတြနဲ႔ စားလက္စ အာလူးေၾကာ္ အိတ္ေတြ ၿပီးေတာ့ လဲေနတဲ့ အရက္ပုလင္း ေလးေထာင့္တလုံး ဆုိဒါပုလင္းခြံတခ်ဳိ႕.. ဖန္ခြက္ေတြက ေမွာက္တဲ့ခြက္နဲ႔ ကဲြတဲ့ ခြက္ တခ်ဳိ႕.. အဲ့ဒီအခန္းထဲမွာေတာ့ ကုိခ်ဳိရယ္ က်မရယ္ သူရယ္ သုံးေယာက္သာ ရွိေနတယ္..

တကယ္ေတာ့ က်မက ဒီအခန္းထဲမွာ ရွိေနရမွာ မဟုတ္တဲ့အျပင္.. သူနဲ႔လဲ နာမည္ႀကီးသူခ်င္းမုိ႔သာ သိေနခဲ့ၿပီး စကားတခြန္းေတာင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မေျပာခဲ့ဖူးခဲ့.. ကုိခ်ဳိ က်မကို လာေခၚတဲဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မက ဟုိတယ္ခန္းထဲမွာ အနားယူေနခ်ိန္ပင္.. တံခါးကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္ေတာ့ အတူတည္းေနတဲ့ အမကေတာင္ ဘယ္သူမွန္း မသိ တံခါးကုိ ဖြင့္မေပးခ်င္..

အလန္႔တၾကားပင္ ကုိခ်ဳိက က်မကုိ ခဏေလာက္ အျပင္လုိက္ခဲ့ဖုိ႔ေခၚတယ္.. နင္ တားမွျဖစ္မယ္တဲ့.. ဘာျဖစ္ၾကလုိ႔လဲဆုိေတာ့.. ရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္ဟ ဟုိဘက္က တအုပ္တမႀကီး.. သူတေယာက္တည္းမုိ႔ တဲ့..

ကုိယ္ေပၚမွာ ညအိပ္ရုံ ခပ္ပြပြ ၀တ္ထားတဲ့ တီရွပ္ပြပြအေပၚက အေႏြးထည္အက်ၤီကုိ ထပ္၀တ္လုိက္ၿပီး အခန္းေဖာ္ အမကုိ ခဏ အျပင္လုိက္သြားလုိက္ဦးမယ္ လုိ႔ ေျပာခဲ့ၿပီး.. ေလွကားထစ္ေတြကုိ နင္းျဖတ္ကာ ကုိခ်ဳိတုိ႔ အခန္းဘက္ကုိ လုိက္လာခဲ့မိတယ္.. ကုိခ်ဳိရဲ႕ သူ ဆုိတာ ဘယ္သူ႕ကုိ ေျပာမွန္း က်မက သိခဲ့သားပင္.. ဒီလုိ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာႏုိင္မွန္းလဲ သိေနခဲ့တယ္.. သူတေယာက္တည္း ဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ က်မ ဘာကုိမွ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မစဥ္းစားႏုိင္ေတာ့..

တကယ္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဒီၿမဳိ႕ေလးကုိ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ တခုတည္းေသာ အေၾကာင္းက မတူညီတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ အဖဲြ႕အစည္းေတြၾကားထဲ တူညီမႈ တခု ရမလားဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေရာက္ခဲ့တာပင္.. အစည္းအေ၀း တက္ေရာက္သူ စာရင္းမွာ သူ႕နာမည္ကုိ ျမင္ေတာ့ က်မ နည္းနည္း မ်က္ခုံးတြန္႔သြားမိတယ္.. ဒီကုိ သူေရာက္လာခဲ့ၿပီတဲ့လား..

သူ႕မွာ ဘယ္လုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္မႈေတြ ပါလာႏုိင္မလဲ.. ေသခ်ာတာေတာ့ မတူတာေတြ ခဲြလုပ္ၿပီး တူတာေတြ တဲြလုပ္ဖုိ႔ ဆုိတာ .. ခပ္ေ၀းေ၀းမွာပဲ ရွိေသးတယ္.. အားလုံး မာန္မာနေတြ မေလွ်ာ့ႏုိင္ေသးသမွ်ေပါ့ေလ.. က်မတုိ႔ကေတာ့ ဖိတ္ၾကားခံရသူ သပ္သပ္သာမုိ႔ သူ လာတဲ့အေပၚ ႀကဳိဆုိခဲ့သလုိ.. သူ႕သတင္း တခ်ဳိ႕တေလအတြက္လဲ သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္..

ပထမရက္ စေတာ့ သူက အေပၚထပ္က ေရွ႕ဆုံးခုံမွာ ထုိင္ၿပီး သူ႕စာတမ္းအတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္ က်မက ေအာက္ဘက္နားက ရီဆက္ရွင္းမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္.. မေတာ္တဆ မဟုတ္တဲ့ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံခဲ့မိတာပဲ ရွိခဲ့တယ္.. ဒါေပမဲ့ က်မကေတာ့ ယုံၾကည္တယ္ မျပန္ခင္ရက္ပုိင္းမွာေတာ့ သူနဲ႔ ထိေတြ႕မႈတခုေတာ့ ရွိကုိရွိရမယ္လုိ႔ေလ.. အခုေတာ့ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္..

ကုိခ်ဳိရဲ႕ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲေနာက္မွာ အမွီလိုက္ရင္း ဘယ္လုိျဖစ္ၾကတာတဲ့လဲ လုိ႔ ေမးျမန္းလုိက္တယ္..

ပထမေတာ့ ငါတုိ႔ အစည္းအေ၀းအၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး အခန္းထဲမွာ ဘီယာေသာက္ေနၾကတာပဲ.. သူတုိ႔က အရင္ ဘလုိင္းႀကီး အရက္ပုလင္းေတြ ကုိင္ၿပီး အခန္းထဲ ၀င္လာတာဟ.. သိတဲ့အတုိင္း ငါတုိ႔က သုိးမည္းေတြလုိ ျဖစ္ေနတာပဲ.. သီးသီးသန္႔သန္႔ ေနပါတယ္ဟာ.. ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔က အရက္အတူေသာက္ခ်င္တယ္ဆုိေတာ့လဲ ငါပဲ အခန္းထဲမွာ ေသာက္လုိ႔ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္.. ခဏေနေတာ့ စကား၀ုိင္းက ပုိျပင္းထန္လာတယ္.. သူ႔ကုိလဲ ၀ုိင္းၿပီး ေျပာၾကဆုိၾက.. ဒီေကာင္က စကားေျပာတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပေျပ ျပန္ေျပာပါတယ္.. ေနာက္ေတာ့ အက်ၤီေတြ ဘာေတြ ဆဲြၿပီး ထုိးမယ္ႀကိတ္မယ္ေတြ ျဖစ္လာတာဟ.. ငါလဲ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆုိးသြားတယ္.. အဲ့တာနဲ႔ ေခၚလာတဲ့သူေတြကုိ ေမာင္းထုတ္လုိက္တယ္.. ဒါေပမဲ့ အဲ့ေလာက္နဲ႔ မၿပီးသြားဘူး.. သူ႕ကုိ မျပန္ခင္ စကားတခြန္းေျပာသြားတာက ပုိဆုိးသြားတာ.. ဒီေကာင္က အရက္၀ုိင္းက ခြက္ေတြကုိ ကန္ခ်လုိက္ၿပီး အဲ့မွာတင္ ၀ုန္း၀ုန္းဒုိင္းဒုိင္း ျဖစ္ကုန္တာ.. ေအာက္က ၀ိတ္တာေတြ တက္လာေတာ့ ေတာ္ၾကာ လူႀကီးေတြ သိမွာစုိးၿပီး အားလုံးက ကုိယ့္လူကုိယ္ထိန္းၿပီး ျပန္ကုန္ၾကလုိ႔..

အခန္းတံခါးကုိ ဖြင့္လုိက္ေတာ့ ခုနက ပုံစံအတုိင္း သူ ေဒါသတႀကီး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္.. တကယ္ဆုိ က်မနဲ႔ ဘာဆုိင္သလဲ.. အမွန္ေတာ့ လုိက္ကုိမလာသင့္ဘူး.. ကုိခ်ဳိက မူးလဲ မူး စိတ္လဲ ပင္ပန္းေနေတာ့ မဟန္ႏုိင္ဘဲ ခုတင္ေပၚတက္ၿပီး ေစာင္ေခါင္ၿမီးၿခဳံကာ အိပ္ေနေတာ့တယ္..

သူက ၀ရံတာမွာ လက္ေထာက္ကာ ရပ္ေနၿပီး က်မဘက္ကုိ လွည့္ၾကည့္ကာ.. ခင္ဗ်ားတုိ႔လူေတြဟာ ဒီအတုိင္းႀကီးပဲလားဟင္ ဟုတ္လား.. ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိေျပာရတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီလုိေျပာလုိက္လုိ႔ ဘာမ်ား ပုိၿပီး အက်ဳိးထူးသြားမယ္လုိ႔ ထင္လုိ႔လဲ.. သူက ႀကိတ္မႏုိင္ ခဲမရ က်မကုိ ေဒါသနဲ႔ ေျပာေနခဲ့တယ္.. က်မကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပင္..

သူ႕မ်က္ႏွာက ေဒါသေၾကာင့္ နီရဲေနၿပီး သူ႕ရဲ႕ ဆံပင္တြန္႔တြန္႔ေကြးေကြးေလးေတြက မီးေရာင္ေအာက္မွာ အေရာင္လဲ့ေနခဲ့တယ္.. က်မက ပခုံးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာတြန္႔လုိက္ၿပီး ..

ဒါေတြ ကုိယ္မသိဘူး.. ကုိယ္သိတာေတာ့ ကုိခ်ဳိက လုိက္ခဲ့ပါဦး ဒီမွာ ျပႆနာျဖစ္ေနတယ္ဆုိလုိ႔ လုိက္ခဲ့တာပဲ..

သူက ဟက္ခနဲ ရီလုိက္ၿပီး .. ေျပာစမ္းပါဗ်ာ ခင္ဗ်ားလဲ.. ခင္ဗ်ား မေက်နပ္တာေတြ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အယုံအၾကည္မရွိတဲ့ အဆုိေတြ.. ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲ အနစ္နာခံ လုပ္ခဲ့ရတာေတြ ေျပာစမ္းပါ.. ဒီေန႔ေလာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခုိက္ရတဲ့ ေန႔ မရွိေတာ့သလုိပါပဲ.. ေျပာစမ္းပါဦး.. ခင္ဗ်ားတေယာက္နဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္လဲ ထူးၿပီး စိတ္မတုိေတာင္းႏုိင္ေတာ့ပါဘူး...

က်မက မတ္တပ္ထရပ္လုိက္ၿပီး.. ဒီပုံ အတုိင္းဆုိ မင္းေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုိထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ၿပီပဲ.. ကုိယ္ ဒီကုိလုိက္လာတာ အက်ဳိးမရွိျဖစ္သြားၿပီ. ကဲ ကုိယ္ျပန္ေတာ့မယ္.. မင္းဘာလုိခ်င္လဲ .. ေအာက္က ရီဆက္ရွင္းကေန လာပုိ႔ခုိင္းလုိက္မယ္..

ဒီလုိေျပာေတာ့ က်မရဲ႕ ေအးေဆးမႈအတြက္ သူ ခဏ ေတြေ၀သြားၿပီး..
အဆင္ေျပမယ္ဆုိ မျပန္ပါနဲ႔ဦးဗ်ာ.. က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္လြတ္သြားတယ္.. ခုနက ေအာ္မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ.. အခုလုိဆုိေတာ့လဲ သူက သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ရွိသားပင္..

သူနဲ႔ က်မ ၀ရံတာဘက္ကုိ ထြက္လုိက္ၿပီး အဲ့ဒီက ခုံေတြေပၚ ထုိင္မိၾကတယ္.. အျပင္မွာ လက တျခမ္းပဲ့ေပမဲ့ လမ္းမီးအလင္းေရာင္ေတြေၾကာင့္ လင္းတ၀က္ မွိန္တ၀က္ ရွိေနခဲ့တယ္.. သူက စီးကရက္ကုိ မီးညွိလုိက္ၿပီး က်မဘက္ကုိ စီးကရက္ဘူး လွမ္းေပးတယ္.. ေခါင္းခါၿပီး ျငင္းလုိက္ေတာ့.. ဒါဆုိ ေဆးလိပ္ေသာက္လုိ႔ေတာ့ ရတယ္ မဟုတ္လား တဲ့..

သူက ၿငိမ္သက္ၿပီး ေဆးလိပ္ကုိပဲ အခုိးေငြ႕ေတြအျဖစ္ မႈတ္ထုတ္ေနတယ္.. စိတ္တည္ၿငိမ္သြားတဲ့အခ်ိန္အထိ ၿငိမ္္ေနၿပီးမွ သူ ရီတယ္.. ကုိခ်ဳိက တကယ့္လူကုိမွ ေခၚလာတာပဲ တဲ့.. က်မလဲ သူနဲ႔အတူ လုိက္ရီမိၿပီး.. ရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္က ထိပ္ေပါက္ေခါင္းကဲြမ်ား ျဖစ္ကုန္ၿပီလား မွတ္တာလုိ႔ အလုိက္သင့္ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္..

သူက ေခါင္းကုိ ခါယမ္းလုိက္ၿပီး .. က်ေနာ္ မနက္ျဖန္ ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့.. အမွန္ေတာ့ က်ေနာ့္အစီအစဥ္က ဒီတေန႔တည္း အတြက္ပဲ .. ဒါေပမဲ့ က်န္တဲ့ရက္ေတြ ဒီမွာေနခ်င္ေသးတာ.. အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔လဲ ေတြ႕ခ်င္တာ ပါတယ္.. အခုေတာ့ မလုိေတာ့ပါဘူး.. မထင္မွတ္ဘဲ အခုလုိ ခင္ဗ်ားနဲ႔ဆုံတယ္.. က်ေနာ္လဲ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ တင္ျပၿပီးၿပီ ဆုိေတာ့ မနက္ျဖန္ပဲ ျပန္ေတာ့မယ္ဗ်ာ..

က်မက ဘာမွ အမ်ားႀကီး မေျပာျဖစ္.. သူလဲ မေျပာဘဲ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ထုိင္ေနမိၾကတယ္..

ခနေနေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္ရရင္ ေကာင္းမယ္တဲ့.. အခ်ိန္က မနက္ ၃ နာရီေလာက္မ်ား ရွိၿပီလား မသိဘူး.. ဒီအခ်ိန္ ရီဆက္ရွင္မွာ လွမ္းမွာလုိက္မယ္လုိ႔ သူ႕ကုိေျပာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေရကူးကန္နားမွာ ထုိင္ရင္ ေကာင္းမလား မသိဘူးေနာ္ တဲ့.. သြားၾကတာေပါ့လုိ႔ ဆုိေတာ့ သူက အခန္းထဲကုိ ျပန္၀င္လုိက္ၿပီး ဆုိဖာေပၚ ေခါက္တင္ထားတဲ့ သူ႕သားေရဂ်ာကင္ကုိ ယူၿပီး က်မတုိ႔ အခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္.. ကုိခ်ဳိကေတာ့ အိပ္ေမာက်လုိ႔..

က်မတုိ႔ အတူတူ အာရုဏ္တက္တဲ့အခ်ိန္ကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနမိတယ္.. သူ႕ဂ်ာကင္ရဲ႕ၿခဳံထည္နံ႔က ရီတီတီ ရနံ႔တမ်ဳိး ေမႊးေနတယ္.. က်မက အသာ ငု႔ံနမ္းမိေတာ့ သူက က်ေနာ့္ဂ်ာကင္က အနံ႔ေတြမ်ား ထြက္ေနလား မသိဘူး ဆုိၿပီး အားနာေနတယ္.. မဟုတ္ပါဘူး ျငင္းေတာ့ သူက ရီေ၀ေ၀ အၾကည့္တမ်ဳိးနဲ႔ က်မကုိ ေငးစုိက္ၾကည့္ေနတယ္..

ေရကူးကန္ေဘးနားက ခုံတန္းလ်ားမွာထုိင္ရင္း အလွဆင္ထားတဲ့ အုန္းပင္ပုေလးေတြရဲ႕ လက္တံရွည္ေတြက တရဲွရဲွနဲ႔ ျမည္သံကုိ နားေထာင္ရတာ သေဘာက်ဖုိ႔ ေကာင္းတယ္.. သူက စကားတခ်ဳိ႕ ေျပာေနၿပီး တခ်ဳိ႕စကားေတြက အရႊန္းေဖာက္စရာမုိ႔ က်မလဲ အလုိက္သင့္ ရီေမာေနမိတယ္..

တခ်ဳိ႕စကားေတြကုိ ႏွစ္ေယာက္သား အတုိင္အေဖာက္ညီညီ ေျပာၿပီး တခ်ဳိ႕စကားေတြကုိေတာ့ သူကသာ ဦးေဆာင္ၿပီး ေျပာေနတယ္.. က်မတုိ႔ ေတာ္ေတာ္ စကားေျပာျဖစ္ၾကသားပဲ ဆုိေတာ့.. ခင္ဗ်ားက အျငင္းအခုံမွ မလုပ္ဘဲ နားပဲ ေထာင္ေနတာကုိးတဲ့.. ၿပီးေတာ့ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ေအာ္ရီမိၾကတယ္..

လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ ကုန္ေတာ့ သူက က်ေနာ္ ဗုိက္ဆာလာသလုိပဲ.. အခု ဘယ္ႏွနာရီ ထုိးၿပီလဲ မသိဘူး ဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ ဟုိတယ္၀င္းထဲ ျပန္၀င္ဖုိ႔ ရီဆက္ရွင္ေရွ႕ကေန ျပန္ျဖတ္လာၾကတယ္.. ဂ်ဴတီလဲတဲ့ ေကာင္မေလးေတြက အံ့အားတသင့္ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ၾကည့္ေနၿပီး ဂြတ္ေမာနင္းလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္တယ္.. က်မက ဘာသာစကားတမ်ဳိးနဲ႔ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္..

ႏွစ္ေယာက္စလုံး တညလုံး မအိပ္ဘဲ စကားေတြထုိင္ေျပာေနခဲ့ေပမဲ့ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ အိပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေသးဘူး.. မနက္စာ တခုခု ထြက္စားရေအာင္ က်ေနာ္ ဟုိတယ္စာ မစားခ်င္ဘူး ဆုိေတာ့.. က်မက ကုိခ်ဳိကုိ ႏႈိးၿပီး က်မကုိ ဟုိတယ္ေရွ႕က ေစာင့္ေနေလ.. က်မ ျပန္ဆင္းခဲ့မယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္..

က်ေနာ္ ညကားနဲ႔ ၿမဳိ႕ႀကီးကို သြားမယ္.. အဲ့ဒီမွာပဲ မူရင္းရက္အတုိင္း ေလယာဥ္ကုိ ေစာင့္လုိက္ေတာ့မယ္ တဲ့.. က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ညကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး တဲ့.. က်ေနာ္ ဒီကုိလာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တခု ျပည့္ခဲ့တယ္ ဆုိရမလားပဲ လုိ႔ သူက ထပ္ေျပာေသးတယ္.. က်မကေတာ့ သူ႕ကုိ အသာအယာ ၿပဳံးျပလုိက္တယ္..

ေန႔ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ညေတြ အမ်ားႀကီး ထပ္ေက်ာ္ျဖတ္ရဦးမွာပါပဲ.. အဲ့ဒီရက္ေတြထဲမွာ ဒီေန႔ေလးကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မယ္ မထင္ဘူး.. သီးျခားစီ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုံမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ တြက္ဆထားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ မထင္မွတ္ဘဲ ဆုံေတြ႕ျဖစ္တယ္ဆုိတာ အိပ္မက္မွ မဟုတ္ဘဲကုိး..

က်မရဲ႕ စိတ္ကူးအေတြးထဲမွာ သူ႕ကို သေဘာက်မႈေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ သူကလဲ က်မနဲ႔ေတြ႕ရဖုိ႔ စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့အခ်ိန္ မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာ မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေတြ႕မိၾကေတာ့ ပုိၿပီး စိတ္အာရုံမွာ ညိတြယ္မိသြားသလုိ ျဖစ္သြားတယ္..

ဒါေပမဲ့ သူ႕အခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့လဲ က်မတုိ႔ဘ၀ေတြက သီးျခားစီ ျပန္ျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ...က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ မခဲြခြာခင္မွာ လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္...


ျပည့္စုံ
(၂း၀၇ pm, ၂-၁၀-၂၀၁၂)