Tuesday, August 6, 2013

ကာရန္မညီ ညမ်ားဆီသုိ႔....

ညရဲ႕ကာရန္ေတြက နရီစည္းခ်က္ မကုိက္ညီလွ.. ဟုိဘက္ဒီဘက္ လူးလိမ့္ေနေပမဲ့ အိပ္ေပ်ာ္မယ့္အခ်ိန္ဆီ မေရာက္ႏုိင္ေသး..

အိပ္ကုိအိပ္သင့္ေနျပီလုိ႔ ဦးေႏွာက္က ခုိင္းေစေနေပမဲ့ မ်က္လုံးေတြက အာခံေနတုန္း. အေတြးေတြ ျပန္႔ႀကဲေနခဲ့ၿပီး လေရာင္ပင္မသာတဲ့ ညရဲ႕အလယ္မွာ ၾကယ္ေရာင္နဲ႔လည္း ေဝးေနဆဲ…

မ်က္စိကုိ အတင္းမွိတ္ၿပီး ဂဏန္းေတြကုိ ၁ ကေန စေရေနမိတယ္.. ဒီအခ်ိန္ကုိမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားေစဖုိ႔ မႀကဳိးစားႏုိင္ခဲ့ရင္ ဘယ္အရာကုိမွ က်မ ေအာင္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး.. အိပ္ကုိအိပ္ရမယ္.. အိပ္ေပ်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားရမယ္.. ဒီလုိေသးေသးဖဲြဖဲြမွာကုိ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္ ႏုိင္ေအာင္ မထိန္းႏုိင္ခဲ့ရင္ က်မ ဘယ္လုိအရာကုိမွ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါ..

ဥပမာ က်မရဲ႕ တယူသန္စိတ္ေတြကုိေရာေပါ့…

တယူသန္ဆန္လွတဲ့ မိန္းခေလးဟာ ေဘာင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာတင္ ေနသားက်ေအာင္ ႀကဳိးစားေနဆဲ.. အရဲြ႕တုိက္တတ္တဲ့.. မာနႀကီးတယ္လုိ႔ အထင္ခံခ်င္ေနတဲ့.. နားလည္ရခက္ခဲတယ္လုိ႔ အယူဆခံခ်င္ေနတ့ဲ မိန္းခေလးဟာ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိေတာင္ ကုိယ္နာက်င္ေအာင္ မလုပ္ရက္ခဲ့…

နာက်င္မွာကို ေၾကာက္ေနတဲ့ မိန္းခေလးက ထပ္တုိးလာမယ့္ သံေယာဇဥ္ေတြရဲ႕ သုခထက္ ထပ္ပုိးလာမယ့္ ေဘးထြက္ဒဏ္ရာေတြကုိ ေၾကာက္တတ္ေနခဲ့ၿပီ.. ဒီလုိနဲ႔ပဲ သံေယာဇဥ္တရားေတြရဲ႕ ကမ္းလင့္ေနတဲ့ လက္ေတြကုိ တမင္ လႊတ္ခ်ခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကုိက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လြတ္က်ခ်င္ခဲ့တာ… ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေလဟာနယ္ထဲ လြင့္ေမ်ာ လြတ္ထြက္ လြင့့့့့့့့့္ လြင့္ လြင့္ လႊင့္ေနခဲ့…..

သံေယာဇဥ္ေတြရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ မလုိခ်င္ခဲ့ေတာ့ပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေလာက္ ေဘးနားမွာရွိေနရုံနဲ႔တင္ စိတ္ေက်နပ္ေနခဲ့ၿပီ.. ကမ္းလင့္ေနတဲ့လက္ေတြရဲ႕ အစုံကုိ မ်က္စိစုံမွိတ္ တစ္ဖက္ကုိ ေက်ာခုိင္းလွည့္ခဲ့ဲၿပီ..

ေနာက္ေက်ာခုိင္းဆီက နားမလည္ႏုိင္မႈေတြအတြက္ ဒီမွာဘက္မွာေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲ အံေတြခဲ.. ေနာက္ျပန္မလွည့္နဲ႔ ဆက္သြား… လွည့္ၾကည့္လုိက္ရင္ နားမလည္ႏုိင္တဲ့ မ်က္ဝန္းအစုံေတြနဲ႔ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ကမ္းလင့္ေနတဲ့ လက္ေတြကုိ ေတြ႕ရင္ စိတ္ေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္…

‘ခင္ဗ်ား စိတ္ေတြကုိ နည္းနည္းေလး ေလွ်ာ့လုိက္… တခါတေလ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာဖုိ႔မလုိဘူး.. ၿပဳံးျပလုိက္ရင္ေတာင္ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲကုန္မယ္မွန္း သိေနရက္နဲ႔ ေခါင္းကလဲ မာလုိက္တာ…’

အဲ့ဒီေလာက္ လြယ္လင့္တကူေျပာင္းလဲလုိ႔ရမယ္ဆုိရင္ အေျခအေနေတြ အကုန္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့..

အရာရာ ခြင့္လႊတ္သည္းခံတတ္တယ္လုိ႔ အထင္အျမင္ကုိ ရေစခ်င္မိတုန္းက ျပႆနာေတြ .. အခက္အခဲေတြ .. အရႈပ္အေထြးေတြ .. ဒါေတြ ဒါေတြ အားလုံး နားလည္သူႀကီးလုိ.. ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းေပးသူႀကီးလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ေရာက္ေစခဲ့တယ္.. ေနာက္ေတာ့ ကုိယ္ေမာပန္းလာခဲ့ဲၿပီ.. ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ အားအင္ေတြ စိတ္ခြန္အားေတြ .. ဒါေတြ ဒါေတြ အကုန္ေပ်ာက္ဆုံး .. ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ့္မွာ ၿပဳံးျပစရာ ခြန္အားေတာင္ မက်န္ရစ္ခဲ့….

တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မာန္စဲြေနတဲ့ နားလည္မႈအလဲြေတြထဲ စိတ္ေမာပန္းလာခဲ့တာ မ်ားလွပါၿပီ..

အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကဳိးစားမွ…….

ျပည့္စုံ
1း15 am, 5-8-2013