Sunday, August 16, 2009

လေရာင္မ်ားနဲ႔ ကခုန္ျခင္း

ဆရာ ညီပုေလးရဲ႕ လေရာင္မ်ားနဲ႔ ကခုန္ျခင္း ဝတၳဳစာအုပ္ကေလးကို ဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မ သိပ္သေဘာက်တာ တစ္ခုက အဲ့ဒီဝတၳဳထဲမွာ ဇာတ္ေဆာင္ ေကာင္ကေလး ဂစ္တာတီးပီး သီခ်င္းဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေရးဖဲြ႕ထားတာ ပါပါတယ္. အဲ့ဒီစာအုပ္ဖတ္ဖူးတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေနပါပီ. ဒါေပမဲ့ မွတ္မိေနေသးတာကေတာ့ သူ သီခ်င္းဆုိတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ. အဲ့ဒီဝတၳဳထဲမွာ သီခ်င္းေတြ ဆုိရင္း ဆုိရင္း သူ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အေၾကာင္းေလး ေရးဖဲြ႕ထားတာပါ. အဲ့ဒီသီခ်င္းဆုိတဲ့ ေနရာေလးကုိ က်မ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ အၿမဲပဲ အမွတ္ရေနမိတယ္. ဒီေန႔ အဲ့ဒီစာအုပ္ကုိဖတ္ျဖစ္ပါတယ္.

စာအုပ္ဖတ္တာကို အရမ္းႏွစ္သက္သလုိ က်မရဲ႕ ေနာက္ဝါသနာတစ္ခုကေတာ့ သီခ်င္းနားေထာင္ပီး သီခ်င္းလုိက္ဆုိတာပါ. သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လုိက္ဆုိႏုိင္ပါတယ္. အဆုိေတာ္လုပ္ခ်င္လုိ႔လား ဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး. သီခ်င္းေတြရဲ႕ စာသားေတြ အဓိပၸာယ္ေတြ သံစဥ္ေတြ ေလးနက္မႈေတြ အေတြးအေခၚေတြ ဒါေတြကုိ ႏွစ္ၿခဳိက္မိတာပါ. ပီးရင္ အဆုိေတာ္ကလဲ သူ႕ဘာသာသူေအာ္ က်မကလဲ အေနာက္ကေန သူ႕ထက္ မေလ်ာ့တဲ့ အသံနဲ ႔ လုိက္ေအာ္တာပါ.

အမွတ္မိဆုံးနဲ႔ မေမ့ႏုိင္ခဲ့ဖူးတဲ့ လေရာင္နဲ႕အတူ သီခ်င္းဆုိတဲ့ညေလးအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္.

က်မတုိ႔ ဒဂုံၿမဳိ႕သစ္ကုိ စေျပာင္းခါစပါ.

၁၉၈၉-၉၀ ျပည့္ႏွစ္ က်မအသက္ ၆ ႏွစ္ မျပည့္တတ္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မတုိ႔ရဲ႕ ေနရာေဟာင္း ကေလးကုိ က်ဴးေက်ာ္ဆုိပီး အတင္းဖ်က္သိမ္းေပးခဲ့ရတယ္လုိ႔ အေမက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္. က်မတုိ႔အတြက္ ဘုိးဘြားပုိင္ေျမဆုိပီး အစားျပန္ေပးရေတာ့ ဒဂုံၿမဳိ႕သစ္ကုိ စေရာက္ခဲ့တာေပါ့.

က်မ အမွတ္မိဆုံးကေတာ့ က်မတုိ႔ကို စစ္ရိန္းဂ်ား ကားႀကီးေတြနဲ႔ သယ္လာပီး ကြင္းျပင္ေခါင္ေခါင္ တုိင္ေလးတုိင္ စုိက္ထားတဲ့ ေျမကြက္လပ္ႀကီးရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကားေပၚကေန ပစၥည္းေတြကုိ ပုံခ်ေပးခဲ့တာကုိပါပဲ.

ေဘးအခင္း အျပင္မွာ ဘာမွမရွိ. တဲေလးထုိးပီး အိမ္ေဆာက္ဖုိ႔ အေဖနဲ႕႔ အကုိႀကီးတုိ႔ရယ္ ေဘးနားက လက္သမားေတြနဲ႔ အိမ္တုိင္ေလးထူပီး အိမ္ေဆာက္ဖုိ႔ ျပင္ေနခ်ိန္မွာ က်မရယ္ က်မ မမရယ္ကေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္ေနပါပီ. ေလတဟူးဟူးတုိက္ပီး ကြင္းတီးေခါင္ေခါင္ႀကီးမွာ ေသာက္ေရမရွိ စားစရာမရွိ ေနာက္ဆုံး သစ္ပင္ေလးေတာင္ က်ဳိးတုိးက်ဲတဲ ေဘးနားမွာလဲ ေဆာက္လက္စ အိမ္ တစ္လုံးစ ႏွစ္လုံးစက လဲြလုိ႔ ဘာဆုိ ဘာမွမရွိတဲ့ ေနရာႀကီးမွာ လူႀကီးေတြက စိတ္ညစ္ေနေပမဲ့ က်မတုိ႔အတြက္ ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ လြတ္လပ္ျခင္းေတြ အတိျပီးေနပီေလ.

အိမ္ေဆာက္ဖုိ႔ တုိင္ေတြထူပီး ေဘးနားမွာ တစ္ဖက္ရပ္တဲေလး ေဆာက္ပီး အဲ့ဒီမွာ ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ ဝါးထရံလိပ္ႀကီးေတြ သြပ္ပုံေတြ ဝါးလုံးေတြ ဝယ္လာပီး ေဘးမွာပုံထားပါတယ္. ညဘက္ ထမင္းစားအပီးမွာ က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမတေတြက အဲ့ဒီ ဝါးထရံလိပ္ႀကီးအေပၚမွာ တက္အိပ္ၾကပါတယ္. အကုိေတြက ဝါးလုံးပုံေပၚထုိင္လုိ႔ေပါ့. အေပၚမွာ ဘာအကာအရံမွ မရွိတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိ႔ေပါ့. ၾကယ္ေတြက သိပ္လွတယ္. ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ. ေလကလဲ တျဖဴးျဖဴးတုိက္လုိ႔ေပါ့. အကုိအငယ္က စပီး ဝါးလုံးတုိနဲ႔ ဝါးလုံးပုံႀကီးကုိ စေခါက္ပါတယ္.

ေနာက္ေတာ့ အကုိအလတ္က သီခ်င္းစဆုိပါတယ္. အကုိအလတ္က က်မတုိ႔အထဲမွာ သီခ်င္းဆုိတာ အေကာင္းဆုံးပါ. က်မတုိ႔ေတြ သီခ်င္းေတြ လုိက္ဆုိၾကပါတယ္. က်မက ငယ္ငယ္ကတည္းက သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဆုိေနၾကပါ. ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔နဲ႔အၿပဳိင္ လုိက္ဆုိႏုိင္ပါတယ္. ဆုိရင္း ဆုိရင္းနဲ႕ သီခ်င္းေတြက မကုန္ေတာ့သလုိပဲ. က်မတုိ႔ သီခ်င္းဆုိေနတာကုိ လမင္းႀကီးရယ္ ၾကယ္ကေလးေတြရယ္က နားေထာင္ေပးၾကတယ္ေလ. လက္ခုပ္ေတြေတာင္ တီးမယ္ထင္ရဲ႕. သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တဲ့ညေလးပါ.

အဲ့ဒီ့တုန္းက သီခ်င္းဆုိခဲ့တာကုိ ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ေတြးတုိင္း အၿမဲအမွတ္ရသလုိ ၾကည္ႏူးရပါတယ္. အဲ့ဒီ သီခ်င္းဆုိသံကုိ ၾကားရေတာ့ ေဘးနားက ေဆာက္လက္စ အိမ္ေတြက လက္သမားေတြလဲ သူတုိ႔ရဲ႕ စားစရာေလးေတြ ယူလာပီး က်မတုိ႔ရဲ႕ မီးခြက္ မွိတ္တုတ္တုတ္ ထြန္းထားတဲ့ တဲကေလးဆီ ေရာက္လာၾကပီး စကားေတြေျပာရင္းနဲ႔ သီခ်င္းေတြ လုိက္ဆုိၾကတယ္. က်မတုိ႔ရဲ႕ သီခ်င္းသံေတြက ဟုိးေကာင္းကင္ယံ အထိေတာင္ ေရာက္မလားဘဲ.

က်မ သိပ္သေဘာက်တဲ့အရာေတြဆုိ ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္စဥ္းစားလုိက္တုိင္း အၿမဲ အေသးစိတ္က အစ အမွတ္ရေနပါတယ္. အဲ့ဒီ လေရာင္မ်ားနဲ႕ ကခုန္ျခင္းမွာ သီခ်င္းဆုိတဲ့ ေနရာေလးကုိ အၿမဲျပန္ျပန္သတိရတုိင္း အဲ့ဒီေနရာေလးရယ္ က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမတေတြ သီခ်င္းဆုိျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ကုိ ကုိယ္တုိင္ ေရာက္သြားသလုိကုိ ခံစားရပါတယ္.

ဖတ္ရင္းနဲ႔ အရမ္း စိတ္ထဲမွာ တခုခုခံစားလုိက္ရလုိ႔ စာအုပ္ကုိ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ အသာဖိလုိက္ပီး က်မ မ်က္ရည္ဝဲလာမိတယ္. ဒါေပမဲ့ မငုိမိပါဘူး. ၾကည္ႏူးရလြန္းလုိ႔ စိတ္ထဲ သတိရလြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္က အလုိလုိက်လာတာပါ. တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ အဲ့ဒီလုိမ်ဳိး လြတ္လပ္တဲ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကင္းတဲ့ ဘာမွ ေႏွာင္ဖဲြ႕ထားတာေတြ မရွိတဲ့အခ်ိန္ကို ေရာက္လာမွာပါ. အဲ့ဒီအခါက်ရင္ေတာ့ က်မတုိ႔ေတြ ကုိယ့္ေတးကုိ ကုိယ္က်ဴးရင့္လုိ႔ ကုိယ့္လမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေဖာက္ႏုိင္ၾကမွာပါ…..

ျပည့္စုံ (၁၆-၈-၂၀၀၉၊ ၁၀း၀၀ pm)

(အဲ့ဒီစာအုပ္ေလးကုိ ဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ ေပၚလာတဲ့အေတြးနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေကာင္းကင္ ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိ စပ္မိပါတယ္. ေနာက္ေတာ့ အခု ဒီစာစုေလးကုိ ေရးဖဲြ႕ျဖစ္တာပါရွင္)

12 comments:

  1. အငဲကေတာ့“ဝိဥာဥ္မ်ားႏွင့္ကခုန္ျခင္း”တဲ့
    အငဲမဟုတ္တဲ့ အေနာ္ကေတာ့“လေရာင္မ်ားနဲ႔ကခုန္ျခင္း”ဆိုပါလား
    ဆရာညီပုေလးရဲ့titleေပါ့ ဆရာညီပုေလးစာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ဖူးတယ္ ၾကိဳက္လည္းၾကိဳက္တယ္
    ကိုယ္သိတာေပါ့ အေနာ္နဲ႔အစ္ကိုေတြရဲ့ လေရာင္သံစံုညမွာ
    ၾကယ္ေလးေတြက ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္နဲ႔ ေကာင္းကင္ထက္မွာ ျမဴးထူးကခုန္ေနၾကတယ္ဟုတ္
    အေနာ္တို႕က စိတ္လြတ္ေအာ္ဆိုေနေတာ့ ၾကယ္ျမည္သံကိုဘယ္ၾကားရပါ့မလဲ
    ဖတ္ရင္းနဲ႔မီးခြက္အေရာင္ မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ ေအာက္က ေနာ္တို႔ရဲ့ဂီတပြဲသဘင္ကို လြမ္းေမာသြားတယ္ :)
    ငယ္ဘဝေတြဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္စဥ္းစား စဥ္းစား အျမဲ စိမ္းစိုသစ္လူးေနျမဲပါ
    အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းတဲ့တစ္ေန႔ေန႔မွာ ေနာ္တစ္ေယာက္
    ေနာ့္ရဲ့ေတးေတြကို အတိအလင္း သီၾကဴးႏိုင္ပါေစ ။

    ReplyDelete
  2. သူငယ္ခ်င္းၿပဳံေစ့ေလးေရ...

    ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ်ေတြ စိတ္ကူးထားသမွ်ေတြ....

    တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္လာမွာ...

    တေန႔တလံ ပုဂံဘယ္ေရြ႕မလည္း ဆုိသလုိေပါ့ဗ်ာ....


    ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း...
    ျပည့္စုံႀကီး (ေ၀ါသားေလး)

    ReplyDelete
  3. သူငယ္ခ်င္း ၿပဳံေစ့ေလး

    ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ်ေတြ
    စိတ္ကူးထားသမွ်ေတြ
    တေန႔ေတာ့ ေရာက္လာမွာပါ....

    တေန႔တလံ ပုဂံဘယ္ေရြ႕မလည္း ဆုိသလုိေပါ့ဗ်ာ...

    ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း
    ျပည့္စုံႀကီး

    ReplyDelete
  4. အေနာ္ေရ....
    လမင္းႀကီးရယ္၊ ႀကယ္ကေလးေတြရယ္ လက္ခုပ္တီးအားေပးတဲ့ အေနာ္တို့ ေမာင္ႏွမရဲ့ လြမ္းဆြတ္ႀကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းဆိုပြဲေလးကို အားက်သြားပါတယ္ေနာ္။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကင္းျပီး ကိုယ့္ေတးကိုယ္က်ဴးလို့ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေအာင္ျမင္စြာ ေဖာက္ထြက္ႏိုင္တဲ့ တစ္ေန ့ အျမန္ဆံုးက်ေရာက္ႏိုင္ပါေစဟာာ။။။။။

    ReplyDelete
  5. ၁..၁..၁. ကြ.. ၿပီးမွ ေသခ်ာဖတ္ၿပီး လာမန္႔မယ္

    ReplyDelete
  6. ဒါက ကဗ်ာေလးဖဲြ႔ဆိုရာ အေၾကာင္းရင္းေလးေပါ႔... အေနာ္သီခ်င္းဆိုတာ နားေထာင္ခ်င္လိုက္တာ

    ReplyDelete
  7. အင္း..နားလည္တယ္..အဲ့လိုခံစားမွဳမ်ိဳးကို..
    ငယ္ဘ၀ေတြကေပ်ာ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲေလ..
    အသက္ေတြၾကီးေလ..ဘာမွန္းမသိတာေတြနဲ့ ခ်ာလပတ္ရမ္းေလပဲ..

    ReplyDelete
  8. လေရာင္ဟာ လူေတြ ရဲ ့ႏွလုံးကုိ ေအးျမေစတယ္ေနာ္ ..... ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိက္တာ အေနာရာ က်ေနာ္လည္း အဲလုိ ေမာင္ႏွမတစ္သုိက္နဲ ့လေရာင္ေအာက္မွာ သီခ်င္းေတြ ဆုိခ်င္ လုိက္တာ အေနာ္ ကသီခ်င္းေတြ အေတာ္ၾကဳိက္တယ္ ထင္ တယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ သီခ်င္းဆုိေကာင္းလြန္းလုိ ့လူတုိင္းက ခ်ီးက်ဴးရတယ္ ေနာက္တစ္ခါ မဆုိပါနဲ ့ေတာ့တဲ့ :D သီခ်င္းဆုိ လုိ ့ဟုတ္တိ ပတ္တိ တစ္ပုဒ္မွ အစအဆုံးမရဘူး ဟီးဟီး .....
    ဆုိလုိက္ရင္လည္း အသံဝါၾကီးနဲ ့တလြဲခ်ည္းပဲ ဟဟ.... ဟုတ္ပါ တယ္ အေနာ္ ကုိယ္ ဘဝထဲက မထင္မွတ္တဲ ့ အမွတ္ တရ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ မ်က္လုံးမိတ္ျပီးေတြးလုိက္မိတဲ ့ အခါ တုိင္း ရုပ္ရွင္ပိတ္ကားေပၚမွာၾကည့္ရသလုိ တရိပ္ရိပ္နဲ ့ကုိ ျပန္ ေပၚလာတာ ... သိပ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသလုိ ျပန္မရ ႏိုင္ ေတာ့တဲ အခါလည္း သိပ္ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတယ္ ... လ ေရာင္ရဲ ့ေအးျမမွဳမွာ ကခုန္ေပ်ာ္ေမြ ့ႏိုင္ပါေစ ............

    ခင္မင္လွ်က္........ :D
    ကုိရန္ကုန္

    ReplyDelete
  9. အဲ ..လမင္းရဲ့ခ်ိဳသာေသာ လက္ခုပ္သံေတာ့ ဖတ္ဖူးတယ္ .. လေရာင္မ်ားနဲ႔ကခုန္ျခင္းေတာ့ မဖတ္ဖူးဘူး .. ဖတ္ၾကည့္ဦးမွ ...
    ေအာ္ အေနာ္ေလးလည္း ေတာင္ဒဂံုမွာေနဖူးတယ္ေပါ့

    ReplyDelete
  10. အေနာ္ေရ အတိတ္ဆိုတာ ၿပန္မရႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ရွိေနတတ္ၾကစၿမဲေနာ္။ အဆင္ေၿပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

    ReplyDelete
  11. ဖတ္ရတာ လြမ္းေမာဖြယ္ပါလား ငါ႔ႏွမေရ။ လေရာင္နဲ႔ ကခုန္၊ ၾကယ္သီခ်င္းေတြ နားဆင္ျပီး၊ လမင္းရဲ႕ ေတြးသြားမွာ ေမ်ာလြင္႔ ေနလိုက္ရရင္ စိတ္ကူးနဲ႔ေတာင္ ၾကည္ႏူးမိပါရဲ႕။ လြမ္းပါ႔ဗ်ာ .. ငယ္ဘ၀ ေတြကို။
    ဒါနဲ႔ စကားမစပ္၊ အေရးအသားေတြလည္း အရမ္းကို ေကာင္းလာတယ္၊ ၁ လသား ေက်ာ္ေက်ာ္ ဘေလာ႔ တစ္ခု အေနနဲ႔ ေတာ္ပါ႔ဗ်ာ။ ( ကိုယ္႔ႏွမမို႔လို႔ ခ်ီးက်ဴးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ အမွန္အတိုင္း ေျပာတာ)
    ခင္တဲ႔

    ReplyDelete
  12. ေဟာဗ်ာ.. အေနာ္ေရ..ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ၁ လို႔ထင္ထားတာ။ မန္႔တုန္းက ဘယ္သူ႔မွ မရွိလို႔ အဟီး.. ရွက္စရာၾကီးပါလား။

    အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကင္းတဲ့ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ေတးက်ဴးရင့္ဖို႔အခ်ိန္ အၿမန္ဆံုး က်ေရာက္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵၿပဳလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

    yu ya

    ReplyDelete