2012 အထိ ဒါေတြ ပါလာတယ္..

2011 ႏွစ္ထဲမွာ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားလုံးေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ခဲ့တယ္.. အေၾကြးေတြလုိပဲ.. ေမ့မသြားဘဲ 2012 အထိ သူတုိ႔လုိက္လာတယ္..

ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါ အတူတူ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ ႀကဳိးစားတုိင္း ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါ ပင္ပန္းတႀကီး လဲၿပဳိသြားခဲ့ဖူးသည့္ အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ အတင္းအက်ပ္ ေျပာင္းလဲယူဖုိ႔ မႀကဳိးစားျဖစ္ေတာ့..

လြတ္က်သြားတယ္.. လြင့္စဥ္က်သြားခဲ့ၿပီး.. အေတာ္ေဝးေဝးအထိ လိုက္မမွီႏုိင္ေတာ့တဲ့ အထိ .. ခပ္ေဝးေဝး ေနရာအထိ လြင့္ေမ်ာသြားတဲ့ အရာေတြထဲ.. ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြႏွင့္အတူ လူေတြကို အေကာင္းျမင္စိတ္ပါ ပါသြားခဲ့တယ္.. ျပန္မရခဲ့ေတာ့ဘူး..

ရီေမာျခင္းဟာ ပါးစပ္ဖ်ားက လာသလားလုိ႔ သံသယဝင္ေနရင္းနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ တန္ေၾကးႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ လဲယူလုိ႔ မရခဲ့ဘူး.. ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီ..

ကုိယ္က ဘယ္သူပါ လုိ႔ ဆုိတဲ့သူေတြကုိ သိကၽြမ္းရတာထက္ ကုိယ့္ဘာသာ ရွာေဖြယူရတဲ့ မိတ္ေဆြ အစစ္အမွန္ေတြကုိပဲ တန္ဖုိးထားပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ယုံၾကည္တာေတြလဲ တခါတေလမွာ အမွားပါတတ္တယ္..

မိန္းမေတြဟာ ဦးစားေပးခံရတယ္လုိ႔ ေရွးအစဥ္အဆက္ ယုံၾကည္ခဲ့တာေတြကုိ စိတ္ထဲ မွတ္ထင္ထားရင္း တကယ္ေတာ့ အသနားခံ လူတန္းစားအျဖစ္သာ ပါးစပ္အရသာခံေနရမွန္း သိေနတဲ့အခါ သူတုိ႔အစား ရွက္မိတယ္.. ကုိယ္သာ လိပ္ဆုိ ေခါင္းမျပဴဝံ့ေတာ့...

တေယာက္တည္း ေနရတဲ့ ဘဝကုိ မက္ေမာမိေပမဲ့ ဘဝဟာ ကူးခတ္ေနမွသာ မနစ္ျမဳပ္မွန္း သိရေတာ့တယ္.. ေကာလဟာလေတြ၊ မနာလုိ အတင္းအဖ်င္းေတြနဲ႔ မစၱရိယစိတ္ေတြၾကား ေပါေလာေမ်ာေနတဲ့ ဘဝပင္လယ္ႀကီး.. ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ မ်က္မျမင္.. ကုိယ္တေယာက္တည္းပဲ စိတ္ကူးယဥ္..

ျပည့္စုံ
(Monday, January 2, 2012 at 4:14pm)