Thursday, January 5, 2012

ဟဲလုိ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္



လင္းလက္တဲ့ ၾကယ္စင္ ၆ လုံးနဲ႔ ေတာင္ဆိတ္တေကာင္ရဲ႕ ဒ႑ာရီကုိ မသိခင္ကေတာ့ ကုိယ္ဟာ ျမင္ျမင္ရာ ခ်ဳိနဲ႔ေဝွ႕ခ်င္တဲ့ ေဒါသသင့္ေနတဲ့ မိန္းမငယ္တေယာက္သာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္.. ဘာေၾကာင့္မ်ား ကုိယ့္ရဲ႕ ေစတနာ ေတြဟာ ျမင္သာတဲ့ အရာေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲမသြားတာလဲ.. လူေတြအေပၚ နာက်ည္းခ်င္တတ္တဲ့ စိတ္က ႏွလုံးသားမွာ မၾကာခဏ အျမစ္တြယ္ခဲ့ဖူးတယ္..

ဒါေပမဲ့ ခဏတာပါပဲ.. အေတးအမွတ္ ႀကီးတတ္တဲ့ မိန္းခေလးဟာ တခါတေလေတာ့လဲ အရာရာကုိ သင္ပုန္းေခ်ပစ္လုိက္တာပါပဲ.. ကလဲ့စားေခ်ဖုိ႔အထိ ဥာဏ္ရည္မမွီတတ္ေတာ့ အႏုနည္းနဲ႔သာ ဆန္႔က်င္ သင္ပုန္းေခ် ကန္႔လန္႔ကာ ပိတ္ခဲ့ေစေတာ့တယ္..

ပင္လယ္နတ္ဖုရား ပုိဆုိက္ဒြန္ဟာ ေတာင္ဆိတ္တေကာင္ အသြင္ေျပာင္းလုိက္ၿပီး လွပတဲ့ လူမိန္းမသား သီအုိဖာနီကုိပါ ေတာင္ဆိတ္မ အသြင္ ေျပာင္း တူႏွစ္ျဖာ ေမတၱာမွ် ခ်စ္ခင္စုံဖက္လုိ႔ အလြန္တန္ခုိးႀကီးၿပီး ေရႊေရာင္အတိၿပီးတဲ့ အေမႊးအမွ်င္နဲ႔ အေတာင္ပံ ပါၿပီး ေလမွာ ပ်ံဝဲႏုိင္တဲ့ နတ္ေတာင္ဆိတ္ႀကီး တေကာင္ကုိ ဖြားျမင္တယ္ တဲ့.. ဒါဟာ ပုံျပင္ရဲ႕ အစပါပဲ..

ဒ႑ာရီလာ နတ္ဖုရားေတြရဲ႕ သမုိင္းမွာ ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ တေကာင္ ေမြးဖြားလာပုံ ပုံျပင္တပုဒ္..

ကုိယ့္ကေတာ့ ရက္ထပ္တဲ့ သႀကၤန္ရက္ရဲ႕ ပထမဆုံး အႀကဳိေန႔ တရက္မွာ ဖြားျမင္ခဲ့တယ္.. ေရႊေရာင္ေတာက္ပ မေနတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ ငယ္ဘဝဟာ သူလုိကုိယ္လုိပါပဲ.. အဲ့ဒီမွာတင္ ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္တေကာင္နဲ႔ နကၡတ္သာ တူတဲ့ မိန္းခေလး တေယာက္ ေမြးဖြား လာခဲ့တာပါ.. ကုိယ္ဟာ ဒ႑ာရီထဲကလုိလဲ ေရႊေရာင္ မေတာက္ပဘူး.. သာမာန္ မိန္းမငယ္တဦးပါ..

ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ဟာ လူ႕ကမၻာမွာ ေနထုိင္ၿပီး ဒုကၡေရာက္သူေတြကုိ ကူညီသတဲ့.. ကုိယ္တုိ႔မွာ တူညီတာ ဒါပဲ ရွိတယ္.. ဒါနဲ႔တင္ ကုိယ္ဟာ ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္လုိ လူေတြကုိ ကူညီခ်င္တတ္တဲ့ နတ္ဆုိး တေကာင္ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ.. ကိုယ္က လူေတြကို ကူညီခ်င္တယ္.. လူေတြက ကုိယ့္အကူအညီကုိ လုိအပ္တုန္းသာ အသုံးခ်ခ်င္ၿပီး ကုိယ့္နာမည္ကုိေတာ့ ေမ့ထားခ်င္ၾကတယ္.. ကုိယ္က အဲ့ဒီအတြက္ မနာက်င္ခဲ့ေပမဲ့ သူတုိ႔ကေတာ့ လိပ္ျပာမလုံခဲ့ဘူး.. အဲ့ဒီမွာတင္ ျပႆနာတခ်ဳိ႕ စတင္ခဲ့ေတာ့တာ..

လူေတြဟာ ကုိယ္တုိင္က လိပ္ျပာမလုံတဲ့ အခါ .. လုံေလာက္တဲ့ ဆင္ေျခတရားေတြကုိ အရူးအမူး ရွာေဖြတတ္ေတာ့တာပါပဲ.. အဲ့ဒီမွာတင္ ကမၻာမီးေလာင္ သားေတာင္ ခ်နင္း သတဲ့.. ကုိယ္က အျပစ္ မတင္ခဲ့ပါဘူး.. ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိေတာ့ အနည္းဆုံး လိပ္ျပာ လုံလုံနဲ႔ ဝင့္ဝင့္ၾကြားၾကြား ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္.. ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ပဲ မွားခဲ့တယ္.. ကုိယ့္အေပၚ မေကာင္းခဲ့တဲ့သူေတြ အေပၚ ကုိယ္က သူေတာ္ေကာင္း လုပ္ခ်င္ခဲ့မႈတဲ့.. အဆုံးမွာေတာ့ ေရေပၚမွာ အရုပ္ေရးသလုိ ကုိယ့္ေစတနာေတြဟာ ေရတပြက္ေတာင္ မပြက္ခဲ့.. အလဟႆျဖစ္ခဲ့ၿပီ..

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေပါ့ လူ႔ျပည္မွာ အဲ့သားမတ္ ဆုိတဲ့ ဘုရင္က မိဖုရား နက္ပလီနဲ႔ ေပါင္းဖက္ၿပီး သားေတာ္ ဖလစ္ဆပ္နဲ႔ သမီးေတာ္ ဟယ္လီကုိ ေမြးဖြားသတဲ့.. ဒါေပမဲ့ အဲ့သားမတ္ဟာ ေလာဘႀကီးတယ္.. အီဒုိ ဆုိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကုိပါ မိဖုရားေျမွာက္လုိက္တဲ့အခါ မိဖုရား နက္ပလီဟာ အခ်စ္ေရးမွာ အေရးနိမ့္သြားေတာ့တယ္..

အီဒုိ မိဖုရားက ခ်စ္ျခင္းကုိ အျပည့္အဝ ရတာေတာင္မွ ေလာဘႀကီးလြန္းတဲ့ အတြက္ သူမရဲ႕ ေနာင္ေမြးလာမယ့္ သားကေလး ထီးနန္း မရမွာစုိးလုိ႔ မိဖုရား နက္ပလီရဲ႕ သားေတာ္နဲ႔ သမီးေတာ္ကုိ ယဇ္ပုလႅင္မွာ ပူေဇာ္ဖုိ႔ လင္သားကုိ ေသြးေဆာင္ေတာ့တာပါပဲ..

ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ သားနဲ႔သမီးကုိ ကုိယ္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ မုိက္မုိက္မဲမဲ စဥ္းစားေနတဲ့ ဘုရင္ အဲ့သားမတ္ကုိ ေတာင္းပန္ တုိးရႈိးလုိ႔ မရေတာ့တဲ့ ေမြးမိခင္ျဖစ္တဲ့ နက္ပလီက ေရႊေရာင္ ေတာင္ဆိတ္ႀကီးကုိ အကူအညီ ေတာင္းရေတာ့တာေပါ့..

ၾကင္နာတတ္ၿပီး လူသားေတြကုိ ကူညီခ်င္တတ္တဲ့ ေရႊေရာင္ ေတာင္ဆိတ္က ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေက်ာေပၚ တင္ၿပီး ပင္လယ္ ကုိ ျဖတ္ပ်ံ ခဲ့ေပမဲ့ သမီးကေလး ဟယ္လီက ပင္လယ္ထဲကုိ ျပဳတ္က်ရွာသတဲ့.. သားေတာ္ေလး ဖလစ္ဆပ္ကုိေတာ့ Aries နတ္ဖုရားကုိ အပ္ခဲ့တယ္..

ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ႀကီးဟာ ေသအံ့ဆဲဆဲျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကုိ သူ႕ရဲ႕ အသက္နဲ႔ လဲထပ္ၿပီး ထာဝရ ရွင္သန္တဲ့ နတ္ဖုရားေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့တယ္..

ဟယ္လီကေလးက ပင္လယ္နတ္သမီးျဖစ္သြားခဲ့ၿပီး သားေတာ္ ဖလစ္ဆပ္ကုိေတာ့ ေအရီးစ္ နတ္ဖုရားရဲ႕ သမီးနဲ႔ လက္ဆက္ေစခဲ့တယ္.. ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ႀကီးဟာ သူ႕ရဲ႕ ေရႊေရာင္ေတာက္ပတဲ့ အေရခြံကုိသာ နတ္ကြန္းေရွ႕မွာ ခ်ိတ္ဆဲြေပးပါ ဆုိတဲ့ ေတာင္းဆုိမႈကုိသာ ျပဳခဲ့ရွာသတဲ့..

ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ႀကီးရဲ႕ ၾကင္နာတတ္တဲ့ အသည္းႏွလုံးကုိ ခ်ီးျမွင့္ေျမွာက္စားတဲ့ အေနနဲ႔ ဇုနတ္မင္းႀကီးက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ေတာက္ပ ၾကည္စင္တဲ့ ၾကယ္စင္ ၆ လုံးနဲ႔ ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ပုံကုိ မွတ္တမ္းထုိးေစခဲ့တယ္..

ျမင့္ျမတ္တဲ့ ႏွလုံးသားကုိ အရင္းခံၿပီး အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ၿပီး အသက္ကုိ စေတး ေပးဆပ္ ရဲဝံံတဲ့ သဘာဝကုိ အမွတ္ရေစဖုိ႔အတြက္ ၾကယ္စင္ေတြရဲ႕ အလင္းတန္းနဲ႔ ထိေတြ႕သူဟာ လူသားေတြကုိ အက်ဳိးျပဳတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့သူေတြ အျဖစ္ ေမြးဖြားေစခဲ့သတဲ့..

ဒီနကၡတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ေမြးခဲ့တဲ့ မိန္းခေလးဟာ လူသားအက်ဳိးျပဳ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သူတဦး ျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕လား.. အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကယ္စင္ရဲ႕ အလင္းကုိ ထိေတြ႕မွာစုိးလုိ႔ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကေန ေကာင္းကင္ကုိ တိတ္တခုိး ေမွ်ာ္ကုိးၾကည့္တတ္တဲ့ မိန္းခေလးမွာ အထီးက်န္စိတ္နဲ႔ အတူ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလုံးသားတစုံ မေပ်ာက္ဆုံးႏုိင္ေသးတာဟာလဲ ဘုရားေပးတဲ့ လက္ေဆာင္တခုပါပဲ..

တစုံတရာကုိ မေမွ်ာ္ကုိးေပမဲ့ ရရွိလာတဲ့ ရလဒ္ေတြၾကားမွာ မလူးသာ မလြန္႔သာ နာက်င္စရာေတြခ်ည္းသာ အၿမဲ ႀကဳံရေတာ့တာ.. ေပးဆပ္ျခင္းဟာ ရယူျခင္းအတြက္ ပထမ အစ ေျခလွမ္းဆုိ ဘယ္အရာကုိ ေပးဆပ္လုိက္လုိ႔ ဘယ္အရာကုိမ်ား ေတာင္းဆုိခဲ့ရဖူးသလဲ.. ကုိယ္ မစဥ္းစားတတ္ခဲ့.. ကုိယ္ေပးတဲ့ အကူအညီဟာ ေထာင္တန္သလား၊ ေသာင္းတန္ သလား၊ က်ိန္းေသတာကေတာ့ တန္ဖုိးမသိသူေတြၾကားမွာ ေပါ့တန္ေစခဲ့တယ္ ဆုိတာပါပဲ..

ဘဝ လမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္မွာ တပါးသူေတြရဲ႕ ျပႆနာ အခင္းအက်င္းေတြၾကားထဲ ေမ်ာပါ တတ္ခဲ့တဲ့သူဟာ ကုိယ့္ဘဝအတြက္ေတာ့ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္ႏုိင္တာခ်ည္းပါပဲ.. ဦးေဆာင္ လမ္းညႊန္ဖုိ႔ စိတ္ထက္သန္တဲ့ သူဟာ အဆုံးမေတာ့ ေရွ႕တုိးရင္း ေခ်ာက္ထဲက်.. ဘဝဟာ ေနာက္ေက်ာကုိ ထုိးတဲ့ ဓားေတြကုိ ဖယ္ရွားေနရတာနဲ႔တင္ တသက္တာ ကုန္ဆုံးေစခဲ့..

အုိ ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ႀကီးေရ.. အသင့္မွာ အသက္နဲ႔ထပ္တူ လဲထပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေနာင္တ ဆုိတာမ်ဳိး ရခဲ့ဖူးပါသလား.. အုိ ကုိယ့္မွာေတာ့ေလ တခါတေလမွာ ေနာင္မွ ယူႀကဳံးမရ ေနာင္တဆုိတာမ်ဳိး ခဏ ခဏ ႀကဳံရဖူးတဲ့အတြက္ နာက်င္ခံစားလုိက္ရတာ…
မုိးျမင့္ပ်ံ တိမ္ညြန္႔စား စြမ္းပကားကုိ ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူတဲ့.. ၾကယ္စင္ေတြရဲ႕ အလင္းေတြ လူေတြအေပၚ ထင္လင္းေစခ်င္လြန္းလို႔ အခ်ိန္တုိင္းသာ လမုိက္ည ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့သူ..ဒီလုိလူမ်ဳိးမွာမွ အခ်ိန္တုိင္းဟာ လျပည့္တယ္..

ရာသီအစ အဲ့ဒီ မိႆ ရာသီခြင္ကုိက ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကုိ ေက်ာေပၚပုိးၿပီး ဒုကၡ အဆင္းရဲခံတတ္တဲ့ ေတာင္ဆိတ္ တေကာင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳတယ္.. ကုိယ့္မွာ ေတာင္ဆိတ္နဲ႔ တူတာဆုိလုိ႔ ဒုကၡေတြကုိ ေက်ာမွာ ပုိးထားေနတုန္း ပုိးထားရတုန္းသာ ရွိေနခဲ့..

မလုိအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ ေလွ်ာ့ၿပီး ေစတနာပုိလြန္းအားႀကီးတာေတြကုိ ေလွ်ာ့လုိက္ပါတဲ့ေလ.. ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္တေကာင္နဲ႔ လူ႕ျပည္က ဒုကၡေတြကုိ ေက်ာပုိးထားတဲ့ မိန္းမငယ္ တေယာက္ၾကားမွာ နကၡတ္တူ ရာသီခြင္ တူရုံကလဲြလုိ႔ ဘာေတြမ်ား ထူးျခားတာမ်ဳိးေတြ ရွိႏုိင္မလဲ..

စဥ္းစားခ်င္ပါရဲ႕.. ေတြးေတာဖုိ႔ ဦးေႏွာက္အစုံက အခုေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔ ရူးသြပ္ခဲ့ၿပီ.. ေတာ္ပါၿပီေလ.. ကုိယ့္စိတ္ကုိ နာက်င္ေအာင္ ဆုံးမလဲ.. အမွတ္မရွိတဲ့ မိန္းကေလးဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္အားကုိး ေရွ႕ကုိသာ ဆက္တုိးေနေတာ့တာ..

ေကာင္းကင္က အလင္းလက္ဆုံး ၾကယ္ေတြကုိ စိတ္ကူးနဲ႔ ပုံေဖာ္ထားတဲ့ ေတာင္ဆိတ္တေကာင္ရဲ႕ ပုံသ႑ာန္ေပၚေနတဲ့ မိႆရာသီခြင္ရဲ႕ အရုပ္.. အဂၤါၿဂဳိလ္စုိးမုိးၿပီး တနဂၤေႏြၿဂဳိလ္ ေနမင္းရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ အစြမ္းကို ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့သူ.. ရန္အၿပဳိင္အဆုိင္ေတြကုိ ရင္ဆုိင္ ေခ်မႈန္း ဖယ္ရွားဖုိ႔ ႀကဳိးပမ္းေနရတဲ့သူ.. ဘဝတုိက္ပဲြကုိ အၿမဲတေစ ရင္ဆုိင္ တုိက္ခုိက္ေနရတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့..

တကယ္ေတာ့ ကုိယ္ဟာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္ပါတယ္.. ထိေတြ႕ေနရတဲ့ အဝန္းအဝုိင္းကုိ သိမ္းသြင္းႏုိင္သတဲ့.. ျဖစ္ႏုိင္ပါရဲ႕လား.. ကုိယ္ ဆုိတဲ့သူကလဲ ေဗထိ ဆုိတာနဲ႔ အနည္းေလးေတာ့ နဖူးမွာ တခ်က္ ေက်ာမွာ တခ်က္ ျမွားခ်က္က ထိမွန္ခဲ့စၿမဲ ..

အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာတာနဲ႔ အမွ် စိတ္ေတြကလဲ မျဖဴစင္ႏုိင္ေတာ့.. အရင္လုိ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ကူညီမႈေတြ မေပးႏုိင္ေတာ့တဲ့အျပင္ အခါ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေျပာေနရတဲ့ စကားလုံးေတြၾကားမွာ စိတ္မရွည္တတ္ေတာ့.. လူေတြကုိ ကုန္းပုိးၿပီးသာ လုိရာ သယ္ေဆာင္ေပးလုိက္ခ်င္သည္.. သူတုိ႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြၾကား နာမခံခ်င္ေတာ့..

လူေတြဟာ အယင္ကထက္ ပုိၿပီး ဒုံးေဝးလာတယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္းနဲ႔ကုိ တကယ္ေတာ့ ပုိေဝးသြား တဲ့သူဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သာ ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့တာ.. စကားတခြန္းကုိ ၂ ခါ ထပ္ေျပာရင္ ေဒါသတႀကီး ျဖစ္လာတတ္တဲ့ ကုိယ္ဟာ တကယ္ေတာ့ ပထမ တခြန္းမွာတင္ စိတ္က တုိႏွင့္ခဲ့ၿပီ..

ကုိယ္က ရာႏႈန္းျပည့္ လူေကာင္း မဟုတ္ပါဘူး.. လူဆုိးလဲ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္.. ဒါေပမဲ့ အနည္းဆုံးေတာ့ ကုိယ့္စကားလုံးေတြဟာ သူတပါးရဲ႕ အၿပဳံးေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သြားေစခ်င္ပါတယ္.. ကုိယ္ဟာ အေရာင္ထည္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အျဖဴေရာင္ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့... လူေတြရဲ႕ အပူေတြကုိ စုပ္ယူေပးႏုိင္တဲ့ အနက္ေရာင္ ပုဝါထည္ တစသာ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္..

ေရႊေရာင္ေတာင္ဆိတ္ရဲ႕ အလင္းတန္းနဲ႔ ထိေတြ႕ခဲ့ၿပီး ေမြးဖြားခဲ့တယ္ ဆုိတဲ့ သူဟာ ကူညီခ်င္တဲ့ ၾကင္နာတတ္ တဲ့ စိတ္ေတြ ေခါင္းပါးလာၿပီလုိ႔ ေတြးမိတဲ့အခါ တိတ္တဆိတ္သာ ဝမ္းနည္းလာေလေတာ့သည္.. ေနႏွင့္ပါဦးကြယ္.. အျပာေရာင္ၾကည္စင္တဲ့ ေကာင္းကင္ျပင္သာ တိမ္ကင္းစင္တဲ့ တေန႔ ေရာက္ခဲ့ရင္ ကုိယ္ေလ အယင္လုိ ျပန္ျဖစ္ေစရပါ့မယ္လုိ႔.. ဘယ္သူမွ မသိလဲ ေဘးမွာ မရွိႏုိင္ေတာ့တဲ့သူကုိ တုိင္တည္ ဆုေတာင္းခဲ့ဖူးပါရဲ႕..

ရာသီစက္ဝန္းဟာ အခုေတာ့ တပတ္ ျပန္လည္ခဲ့ၿပီ.. အသစ္ စတင္ျဖစ္ထြန္းတဲ့ ႏွစ္အသစ္ အစမွာ အသစ္တဖန္ ေမြးဖြားျခင္းေတြနဲ႔ ျပန္လည္ သက္ဝင္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျပန္လာႏုိင္ဦးမယ္တဲ့.. အယင္လုိသာ ျပန္ရမယ္ဆုိ ျဖဴစင္တဲ့ ဟုိအယင္လုိ ဘဝမ်ဳိးသာ ျပန္ရခ်င္ေတာ့တာ..

ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့.. က်ရႈံးခဲ့ၿပီလုိ႔ ထင္ရတဲ့.. ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ဖူးတဲ့.. ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ႏွလုံးနဲ႔ အယင္လုိ အၿပဳံးမ်ဳိးကုိ ျပန္ရခ်င္မိတဲ့ မိန္းခေလးဟာ.. ေလာကအလယ္မွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ ကူးခတ္ေနရတုန္းပါပဲ.. ၂၀၁၂ ရယ္ ဘဝမွာ အေပ်ာ္ဆုံးႏွစ္သစ္ တစ္ႏွစ္ေတာ့ ျဖစ္ပါရေစဦး.. လုံးလုံးေတာ့ စိတ္က မေျပာင္းသြားႏုိင္ေပမဲ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံးေတာ့… အရာရာ အေကာင္းဘက္ကုိ ေျပာင္းလဲသြားေစခ်င္ပါတယ္..

ျပည့္စုံ
(၁-၆-၂၀၁၁၊ ၁း၅၆ pm)

3 comments:

  1. ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလုံးသားတစုံ မေပ်ာက္ဆုံးႏုိင္ေသးတာဟာလဲ ဘုရားေပးတဲ့ လက္ေဆာင္တခုေပါ့ .. ဟုတ္တာေပါ့ အေနာ္ေလးရယ္။

    အဲဒီအတြက္လဲ ၂၀၁၂ဟာ အေနာ္ေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုးႏွစ္တစ္ႏွစ္ျဖစ္လာမွာပါ။ I bet .. :)

    ဘိုင္သေ၀း ေရးထားတာေလး သိပ္ဖတ္လို႔ေကာင္းတာပဲ။

    ReplyDelete
  2. ဟုတ္ပါ့ ဖတ္လို႔သိပ္ေကာင္းတယ္ ..

    ပရိုးမီးသီးယပ္စ္က လူေတြကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ေအးစက္ေနတဲ့ေတာင္ေပၚမွာ ဒဏ္ခံရေသးတာပဲကြယ္ :)

    LB

    ReplyDelete
  3. ဟုိင္း အေနာ္ မေတြ ့တာၾကာျပီေနာ အေနာ္ စာေတြ ေရးထားတာ အမ်ားၾကီးပဲ အားက်တယ္ ဗ်ဳိ ့ ဒီေန ့ စိတ္ကူးေပါက္တာနဲ ့ မေရာက္တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ မိတ္ေဆြအိမ္ေတြကုိ လုိက္ပတ္လည္ေနတာ :P အေနာ့္ အိမ္မွာ ေကာ္ဖီေသာက္မယ္ စိတ္ကူးတာပဲ ကုိယ္တုိင္စာမေရးႏုိင္ေတာ့ သူမ်ားေတြ ေရး တာပဲ အားက်ရေတာ့တယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အေနာ္ေရ

    ReplyDelete