ရယ္မျပခ်င္လုိ႔
ၿပဳံးျပလုိက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြ
သိပ္ကုိ မ်ားတယ္ အေမ
ရွင္းမျပခ်င္လုိ႔
ေမ့ပစ္လိုက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြ
သိပ္ကုိ မ်ားတယ္ အေမ
ငုိမျပခ်င္လုိ႔
ညည္းခ်င္းခ်ရတဲ့အျဖစ္ေတြ
သိပ္ကုိ မ်ားတယ္ အေမ
ဖြင့္ဟခြင့္မရလုိ႔
မ်ဳိသိပ္လုိက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြ
သိပ္ကုိ မ်ားတယ္ အေမ
ထုိင္ေနရင္းနဲ႔
အမႈတဲြ အဆဲြခံရတဲ့အျဖစ္ေတြ
သိပ္ကုိ မ်ားတယ္ အေမ
ေခါင္းခါခြင့္ မရလုိက္လုိ႔
ေခါင္းညိတ္လုိက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြ
သိပ္ကုိ မ်ားတယ္ အေမ
ငယ္ငယ္က ေတြးမိတယ္ အေမ
လူႀကီးေတြ ဘာလုိ႔ ညာတတ္သလဲ
အခုေတာ့ သိပီ အေမ
ညာတတ္ရုံတင္ မက
လုိအပ္ရင္
ဟန္ေဆာင္တတ္ရတယ္ဆုိတာေလ
ျပည့္စုံ (၃၁-၈-၂၀၀၉၊ ၂း၁၂ pm)
Monday, August 31, 2009
Friday, August 28, 2009
မယ္ေခြ သုိ႔မဟုတ္ ခ်စ္လွစြာေသာ မမ ဆုမြန္
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေမြးေန႔ေလးျဖစ္ပါေစ ခ်စ္လွစြာေသာ မမ ဆုမြန္ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ မမႀကီးရဲ႕ အသက္ ၃၁ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာ စိတ္ေအးခ်မ္းပါေစ သူ႕ပခုံးေပၚမွာ တင္ေနတဲ့ တာဝန္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိး ႀကီးႀကီးေတြ ေလ်ာ့က်ပါေစ...သူမ အစဥ္အၿမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလုိ႔ က်မ အၿမဲဆုေတာင္းေပးပါတယ္.
က်မရဲ႕ အမဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက က်မအတြက္ေတာ့ ဟီးရုိးပင္. ပိန္ေညာ္ေညာ္ လက္ေမာင္းရုိးကေလးေတြနဲ႔ က်မ အမဟာ တကယ့္ကို ပိန္တာရုိးေလးပါ. အဲ့ဒီ အရုိးပိိန္ပိန္ေလးထဲမွာ ပုန္ကန္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ မတရားမႈကုိ ငုံ႔မခံခ်င္တဲ့စိတ္ လူလူခ်င္းဖိႏွိပ္မႈကုိ လက္မခံႏုိင္တဲ့စိတ္ လူေတြကို လူလူခ်င္း တန္ဖိုးထားကာ အရာရာ သူ႕ခႏၶာေလးနဲ႔ မလုိက္ဖက္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ အျပည့္အဝ ရွိပါတယ္. သူ႔ခႏၶာ ပိန္ပိန္ေလးနဲ႔ မလုိက္ဖက္လုိက္ေအာင္ စိတ္ကလဲ ႀကီးလွေသးတယ္.
ငယ္စဥ္ကတည္းက က်မလက္ကုိ ဆဲြပီး အေမ မလႊတ္တဲ့ လမ္းေဘးက ပိတ္ကားေထာင္ျပတဲ့ ရုပ္ရွင္ကုိၾကည့္ခ်င္လုိ႔ အရုိက္ခံပီး သြားရဲတဲ့ အမ. သူ႕ရဲ႕ ေပါင္ပိန္ပိန္ေလးေပၚမွာ ေမာင္ႏွမေတြ လွဲအိပ္ရင္း ပုံျပင္ေပါင္းစုံေျပာျပပီး ညသိပ္ခဲ့တဲ့ အမ. တခုခုအမွားလုပ္လုိ႔ အရုိက္ခံရရင္ အံႀကိတ္ခံတတ္တဲ့ အမ. က်မတုိ႔အတြက္ အေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္လမ္းျပ ေဆာ့နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ကစားတတ္တဲ့ အမ. မတရားတာ မွန္သမွ် ျပန္ခံေျပာရဲတဲ့ အမ. က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ေတာ့ က်မ အမဟာ သူရဲေကာင္းပါ. အခုေတာ့ အမဟာ က်မတုိ႔ တစ္မိသားစုလုံးအတြက္ ဦးစီးဦးေဆာင္ ျပဳေနတဲ့သူပါ. ေက်းဇူးရွင္ပါ.
အေမက မမႀကီးကုိ မာသာထရီစာလုိ႔ အၿမဲေခၚပါတယ္. သူမရဲ႕ အရုိးပိန္ေလးနဲ႔ မလုိက္ဖက္ေလာက္ ေအာင္ကုိ သူတစ္ပါးကုိ ကူညီခ်င္တဲ့စိတ္ျပင္းတဲ့သူ. သူမ်ားအေရးကုိ သူ႕အေရးလုပ္ပီး ဝမ္းနည္းစရာ ရွိရင္ အတူတူငုိပီး. ဝမ္းသာစရာရွိရင္ သူတစ္ထူးထက္ ပုိဝမ္းသာေပးတတ္တဲ့ အမ. သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုိ အိမ္က လူေတြထက္ေတာင္ ပုိခင္မင္တဲ့ အမဟာ အခုေတာ့ အဲ့ဒီစိတ္ဓာတ္ေတြ တစ္ဝက္ေလာက္ ေလ်ာ့က်ေနပီဆုိရင္ေတာင္မွ မမႀကီးမွာ သူမ်ားအေရးကို တုိ႔အေရးလုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိေနတုန္းပါပဲ.
အဲ့လုိ စိတ္ထားေတြေၾကာင့္လဲ တခါတေလ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သူ႕ေစတနာကုိ အေစာ္ကားခံရတဲ့ အခါေတြတုိင္း သူမ်ားတကာထက္ သူက ပုိပီး ထိခုိက္ရွလြယ္ျပန္ေရာ. ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာလဲ ျပန္ပီး ဝမ္းနည္းတတ္ျပန္ေရာ. က်မ အမဟာ ပါးစပ္ကသာ မာေက်ာသေယာင္ သူေျပာတတ္ေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ အတြင္းစိတ္က သိပ္ပီး ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕တတ္တယ္.
ငယ္စဥ္ကတည္းက မိသားစုအေရးကို ေစ်းဗန္းေခါင္းရြက္ပီး ကူညီေျဖရွင္းတတ္တဲ့ အမဟာ တကၠသုိလ္တက္ေနစဥ္အခ်ိန္တုန္းကလဲ အစားဆင္းရဲ အေနဆင္းရဲခံပီး တကၠသုိလ္ေက်ာင္းကုိ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ထဲ ေသာက္ပီး တက္ခဲ့တဲ့ အမပါ.
၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံ စတင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အမက လက္ေမာင္းပိန္ပိန္ေလးကုိ မကာ မကာနဲ႔ တုိ႔အေရးဆုိခဲ့လုိ႔ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အိမ္ကုိ ဒုကၡေပးဖုိ႔ သူ အမ်ားႀကီး စဥ္းစားခဲ့တယ္.. ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္အခဲေတြ႕ေတြ႕ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္မွိတ္ခံခဲ့တတ္တဲ့ အမဟာ သူ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရစဥ္တုန္းကလဲ ဂ်ီေတာ့ကေန စကားေျပာတုိင္း စိတ္ဆင္းရဲစရာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာ စကားတစ္ခြန္းမွ သူမေျပာခဲ့ဘူး. ဒုကၡေတြ မွန္သမွ် သူ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္မွိတ္ခံခဲ့တတ္တဲ့ အမဟာ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ သူ စိတ္မေအးႏုိင္ေသးပါဘူး.
သူ သတင္းေထာက္လုပ္ေနစဥ္အခ်ိန္တုန္းကလဲ တစ္ေနကုန္ လမ္းေပၚမွာ ေနပီး ရွပ္အက်ၤီ ရွည္ရွည္ဖားဖားႀကီးကုိ ဝတ္ ေဘးမွာ ကခ်င္လြယ္အိတ္ကုိ တရြတ္ဆဲြလြယ္ပီး တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခမ္း လမ္းေဘးက မုန္႔တီတစ္ခြက္ လက္ဖက္ရည္ အခြက္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ဘဝကုိ တရြတ္ဆဲြ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္.
ညႀကီးမုိးခ်ဳပ္တဲ့အထိ လမ္းေပၚမွာရွိေနတဲ့ အမကုိ အေမေရာ အေဖေရာ မအိပ္ႏုိင္ဘဲ အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚကေန ေမွ်ာ္ေငးခဲ့ရဖူးတဲ့ ေန႔ေတြ မေရႏုိင္ေပမဲ့ အခုအခ်ိန္အထိ အေမေရာ အေဖပါ အိမ္ေရွ႕ျပတင္းေပါက္ကေန ဟုိးအေဝးကုိ လွမ္းေမွ်ာ္ေငးပီး အေဝးေရာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ရပ္ေဝးေျမျခားမွာ ဘယ္လုိမ်ား ေနရွာမလဲ ပူပင္ရွာေလရဲ႕.
အၿမီးရွည္သလုိမ်ဳိး လမ္းရွည္တဲ့ အမကုိ အေမနဲ႔ က်မက တညီတညြတ္တည္း ေပးခဲ့တဲ့ နာမည္က မယ္ေခြ ပါ. အမ အျပန္မုိးခ်ဳပ္တဲ့ ညေနတုိင္း အေမက အိမ္ေရွ႕ကေန ထြက္ေမွ်ာ္ေနတတ္ပီး မယ္ေခြ တစ္ေယာက္ေတာ့ ဘယ္ေျခဆန္႔ေနလဲ မသိဘူး..
ျပန္လာပါပီ ကုန္းကုန္းကုိင္းကုိင္းနဲ႔... မ်က္မွန္နဲ႔ဆုိေတာ့ လမ္းက ဂလု ဂလက္ေတြကို မျမင္ရလုိ႔ ကုန္းပီး ေလွ်ာက္လာတာပါ. လြယ္အိတ္နဲ႔ လူနဲ႔ တစ္လမ္းလုံးအျပည့္ ေျခခ်နင္းလာတဲ့အမကုိ ျမင္မွ အေမက အိမ္ထဲ ဝင္ပီး... အိမ္ထဲ လွမ္းဝင္လာတဲ့ အမကုိ ဆူဆူပူပူ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ၾကည့္တတ္တယ္. ခုနက စိတ္ပူပင္ေနတဲ့ အေမဟာ အမမ်က္ႏွာကုိ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ ေအာ္တုိမစ္တစ္ ေျပာင္းလဲသြားတာပါ.
ဘာဟင္းခ်က္လဲ လုိ႔ ေမးတတ္တဲ့ အမကုိ အေမ စိတ္ဆုိးတုိင္း ပဲဟင္း လုိ႔ ေျဖလုိက္တာနဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ကုိ လက္နဲ႔ေမႊပီး မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်ကာ ထမင္းစားတတ္တဲ့ အမကုိ အေမက စိတ္ဆုိးရင္ အၿမဲ ပဲဟင္းခ်က္ေကၽြးတတ္ပါတယ္. ဒါေပမဲ့ သူမ ေထာင္ထဲမွာ ရွိစဥ္တုန္းကေတာ့ ပဲဟင္းကုိပဲ အဓိကထား စားရတာပါ. အဲ့အခါ ဘယ္လုိမ်ား စားရွာမလဲ မသိဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ အေမက မ်က္ရည္တစမ္းစမ္း ရွိတတ္တယ္. အေမနဲ႔ အမက အၿမဲ တက်က္က်က္ ရန္ျဖစ္တတ္ပီး ခြဲေနရင္လဲ မ်က္ရည္ေလးတစမ္းစမ္းနဲ႔ အလြန္အမင္း ခ်စ္ခင္တတ္ၾကတာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အျပင္ မရွိပါဘူး.
အမကုိ သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေဖကေတာ့ အမ ဘာလုပ္လုပ္ ေထာက္ခံတတ္တယ္. ငါ့သမီးႀကီးကလုိ႔ အၿမဲေျပာတတ္တဲ့ အေဖ့ရဲ႕ေလသံထဲမွာ အၿမဲ ဂုဏ္ယူတဲ့စိတ္ရွိပါတယ္.
အမ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြေခၚလုိ႔ သြားရတဲ့ အေဖ့ကုိ ‘ကုိယ့္သားသမီးကို ႏုိင္ေအာင္ မထိန္းႏုိင္ဘူး ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိလဲ ေထာင္ထဲ ထည့္ပစ္လုိ႔ရတယ္’ လုိ႔ သားအရြယ္ ေထာက္လွမ္းေရးက ႀကိမ္းေမာင္းတာ ကုိ အေဖက မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘဲ
‘ေအး ငါ့အသက္ ၆၀၊ ဝန္ထမ္းႏွစ္ျပည့္ပင္စင္ ၃၂ ႏွစ္တိတိ ရွိခဲ့တာ မင္းတုိ႔ေထာင္ထဲ ထည့္မယ္ဆုိလဲ ထည့္လုိ႔ရတယ္..ငါ့သမီးကုိလဲ ငါ ဂုဏ္ယူတယ္ သူလုပ္ႏုိင္တာကို သူလုပ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္. မင္းတုိ႔ လုပ္ႏုိင္တာကုိလဲ မင္းတုိ႔လုပ္ၾကေပါ့’လုိ႔ ျပန္ေျဖခဲ့ဖူးတယ္.
မုိးရြာရင္ မိုးေတြ တအားၿခိမ္းရင္ အရမ္းေၾကာက္တတ္တဲ့ အမကုိ သတိရတုိင္း အိမ္မွာဆုိရင္ အေဖက မုိးရြာလုိ႔ မုိးၿခိမ္းပီဆုိတာနဲ႔ က်မတုိ႔ညီအစ္မ ျခင္ေထာင္ေဘးကုိ အေျပးေရာက္လာရင္ လာ… မလာရင္ အမက အေဖ အေမ ျခင္ေထာင္ထဲ အတင္းတုိးဝင္ပီး ပုန္းတတ္တယ္. အခုေတာ့ အမ တစ္ေယာက္ တည္း မုိးေတြျခိမ္းရင္ ဘယ္လုိမ်ားေနရွာမလဲဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မုိးတအားၿခိမ္းတဲ့ည မုိးေတြ တအားရြာတဲ့ ညဆုိ အေဖတစ္ေယာက္တည္း ဧည့္ခန္းမွာ ငူငူႀကီးထုိင္ေနတတ္တယ္.
အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ က်မလဲ အမကုိ အျပည့္အဝ အကူအညီ မေပးႏုိင္ေသးပါဘူး. ကုိယ့္ေျခေထာက္ ေပၚ ကုိယ္ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မအတြက္ အားကုိးရာကေတာ့ မမႀကီးပါပဲ. ေမာင္ႏွမတစ္ေတြရဲ႕ ‘မမႀကီး သိလား ညီမေလးကေလ….. မမႀကီး သားကေလ သားက….. အေဒၚ အေဒၚ့ မီးမီးက ဟုိဟာလုိခ်င္တာ သိလား….. ဒါေလးေရာပဲ’ အဲ့လုိမ်ဳိးေတြ ပူဆာေနတုန္းပဲ ပူဆာခ်င္တုန္းပဲ.
ဘယ္အရာမဆုိ ကုိယ့္ဟာကုိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားေနလဲ မမႀကီးကုိေတာ့ အားကုိးေနတုန္းပဲ အားကုိးခ်င္တုန္းပါပဲ. ဒီလုိမ်ဳိးေတြနဲ႔ မမႀကီးလဲ သူ႕အတြက္ဆုိတာကို မစဥ္းစားႏုိင္ေသးဘဲ အိမ္အတြက္ မိသားစုအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ …အတြက္ … အတြက္ … အတြက္ေတြ မ်ားေနေပမဲ့လဲ အခုအထိေတာ့ သူလုပ္ႏုိင္သေလာက္ သူလုပ္ေနတုန္းပါပဲ. လုပ္ခ်င္ေနတုန္းပါပဲ.
အခုေတာ့ အရင္တုန္းက နံပိန္ကေလးနဲ႕အမဟာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ တစ္ေနကုန္ထုိင္ေနရင္းနဲ႔ ဗုိက္ပူနံကားေလး ျဖစ္ေနပါပီ..
ထမင္းဟင္းထက္ မုန္႔တီ မုန္႔ဟင္းခါး ၾကာဇံခ်က္ ဒါေတြပဲ ခ်က္ခ်က္စားတတ္တဲ့ အမဟာ တခါတေလ သူ႕ဘာသာ သူ ခ်က္စားတာထက္ သူမ်ားခ်က္ေကၽြးတာ အေမ ခ်က္ေကၽြးတာကုိ စားခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာတုိင္း က်မ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္.
အေမ ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ထမင္းဟင္းနဲ႔ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္နီးပါး ေဝးေနရတဲ့ အမဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ တုိင္းျပည္ သူခ်စ္တဲ့ မိသားစုနဲ႔ ထမင္းအတူလက္ဆုံစားႏုိင္မယ့္ ေန႔ေလး အျမန္ေရာက္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ က်မ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း အျဖစ္ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္ ခ်စ္လွစြာေသာ မမႀကီးေရ………….
ျပည့္စုံ (၂၈-၈-၂၀၀၉၊ ၁၁း၀၀ pm)
Tuesday, August 25, 2009
မုိးနဲ႔အတူ
မုိးေန႔ေလး တစ္ေန႔နဲ႕အတူ
ကုိယ့္အနား မင္းအေရာက္လာခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္မွာ လွ်ပ္ႏြယ္လွ်ပ္ပန္းေတြ
တလက္လက္နဲ႔ေပါ့
ရင္ထဲက ေၾကာက္စိတ္အတြက္
သူေျပာဖူးတဲ့ စကား
ဓာတ္ပုံရုိက္ေနတယ္ ၿပဳံးထားတဲ့ေလ
မုိးေန႔ေလး တစ္ေန႔နဲ႔အတူ
ကုိယ့္အနားက မင္းဖယ္ခြာသြားခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္မွာ တိမ္မည္းေတြ
ညဳိမဲ မုိးသည္းေနခဲ့တယ္
ရင္ထဲက လြမ္းစိတ္အတြက္
သူေျပာဖူးတဲ့စကား
အၿမဲတမ္းခ်စ္ေနမယ္ သတိရေနပါတဲ့ေလ
မုိးေန႔ေလး တစ္ေန႔နဲ႔အတူ
ကုိယ့္အနား မင္းရွိမလားလုိ႔
မိုးေရထဲထြက္
အေၾကာက္အလန္႔မဲ့တဲ့စိတ္နဲ႔
မုိးေရေတြ ရႊဲစုိေနခဲ့လဲ
ငါ့အနားမွာ မင္းမရွိ
မင္းမသိတဲ့ျဖစ္အင္ေတြနဲ႔
ႏွလုံးသားထဲ အလြမ္းမုိးေတြ ရြာဆဲပါပဲ….
ျပည့္စုံ (၂၀-၈-၂၀၀၉၊ ၂း၃၇ pm)
ကုိယ့္အနား မင္းအေရာက္လာခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္မွာ လွ်ပ္ႏြယ္လွ်ပ္ပန္းေတြ
တလက္လက္နဲ႔ေပါ့
ရင္ထဲက ေၾကာက္စိတ္အတြက္
သူေျပာဖူးတဲ့ စကား
ဓာတ္ပုံရုိက္ေနတယ္ ၿပဳံးထားတဲ့ေလ
မုိးေန႔ေလး တစ္ေန႔နဲ႔အတူ
ကုိယ့္အနားက မင္းဖယ္ခြာသြားခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္မွာ တိမ္မည္းေတြ
ညဳိမဲ မုိးသည္းေနခဲ့တယ္
ရင္ထဲက လြမ္းစိတ္အတြက္
သူေျပာဖူးတဲ့စကား
အၿမဲတမ္းခ်စ္ေနမယ္ သတိရေနပါတဲ့ေလ
မုိးေန႔ေလး တစ္ေန႔နဲ႔အတူ
ကုိယ့္အနား မင္းရွိမလားလုိ႔
မိုးေရထဲထြက္
အေၾကာက္အလန္႔မဲ့တဲ့စိတ္နဲ႔
မုိးေရေတြ ရႊဲစုိေနခဲ့လဲ
ငါ့အနားမွာ မင္းမရွိ
မင္းမသိတဲ့ျဖစ္အင္ေတြနဲ႔
ႏွလုံးသားထဲ အလြမ္းမုိးေတြ ရြာဆဲပါပဲ….
ျပည့္စုံ (၂၀-၈-၂၀၀၉၊ ၂း၃၇ pm)
Friday, August 21, 2009
ခ်စ္ျခင္းႏွင့္သာ အျပစ္ေတြ ကင္းပါေစသား
‘ေမဟာ တကယ့္ကုိ အသည္းမာတာပဲေနာ္.’
မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မပ်က္ဘဲ ေခါင္းကုိ ေမာ္ထားခဲ့တယ္
အသည္းမာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ခြင့္ရွိေအာင္ ဒီအသည္းကို ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာေအာင္ လုပ္ထား ရသလဲ သူမသိတဲ့အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.
ဘုရားေရ ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲ ေအာင့္တက္လာေတာ့ လက္ဖေနာင့္နဲ႔ရင္ဘတ္ကုိ ဖိထားမိတယ္ ဒီခံစားခ်က္ကုိ အခုတေလာ ခန ခန ခံစားရတာ ၾကာပီ စြပ္စဲြခ်က္ေတြကုိ လက္သင့္ခံခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းကေပါ့….
က်မက မာနႀကီးတယ္ စိတ္ႀကီးတယ္ ေဒါသႀကီးတယ္ ခန ခန သူ ေျပာတတ္ေပမဲ့ အသည္းမာလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူးတဲ့
သူ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ဝုိင္းေနတဲ့ မ်က္လုံးကုိ ၾကည့္ပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရတယ္.
နာက်င္စမ္းပါကြယ္ ေမ့ထက္ေတာ့ ပုိ မနာက်င္ႏုိင္ပါဘူး….
……………………………………………..
ကြန္ပ်ဴတာကုိ တစ္ေလွ်ာက္လုံးၾကည့္ေနခဲ့ရေတာ့ က်မရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ သိပ္ပူေနပီ. ခါးကို ရုတ္တရက္ ဆန္႔ထုတ္လုိက္ပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္ကာ ဟုိဟုိသည္သည္ အၾကည့္မွာပဲ က်မကုိ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လုံးတစ္စုံကုိ က်မ ေတြ႕လုိက္ရတယ္.
သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူခုိးလူမိသလုိျဖစ္သြားပီး က်မကုိ ရုတ္တရက္ ၿပဳံးျပလုိက္တယ္. ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားေပမဲ့ သူ႕ကုိေတာ့ ျပန္ၿပဳံးျပလုိက္ပါတယ္. က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အၿပဳံးခ်င္းဖလွယ္ေနတာကုိ ျမင္တဲ့ ထက္ထက္က
‘ဟဲ့ ဘယ္သူ႕ကုိ ၿပဳံးျပေနတာလဲ ေမေဇာ္’
က်မက သူ႕ဘက္ကုိ ေမးထုိးျပလုိက္ေတာ့ ထက္ထက္က ထရပ္ပီး လွမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ သူ ရွက္သြားပီး မ်က္ႏွာလဲႊသြားခဲ့တယ္.
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခပ္တုိးတုိးႀကိတ္ရယ္လုိက္ပီး က်မေဘးကုိ ထက္ထက္က ကုန္းကုန္းကြကြ ေရာက္လာခဲ့ကာ သူ႕အေၾကာင္းကုိ လာေျပာျပခဲ့တယ္.
‘ဆရာခ်စ္ရဲ႕ တူတဲ့ဟ…အလုပ္သင္ လာထားတာေလ. နင္မျမင္ဖူးဘူး မဟုတ္လား’
‘ေအးေပါ့ဟ ငါ ေနမေကာင္းတဲ့ရက္က ေရာက္လာတာလား… မနက္ကလဲ မေတြ႕ဘူးေတာ့’
‘ေအး သူေရာက္တာ ေနာက္က်တယ္ထင္တယ္…ဒီမွာ ဒီဇုိင္းဆဲြတာ လာသင္တာ.. လူကေတာ့ မထုံတက္ေသးပုံစံပဲေဟ့.. ခ်ဳိခ်ဳိတုိ႔ေတာ့ အနားကကုိ မခြာဘူး… ဟီးဟီး’
က်မက ခပ္တုိးတုိးရယ္လုိက္ပီး ထက္ထက္ကုိ ဆဲြစိတ္လုိက္တယ္.
‘ေတာ္ ေတာ္ ထက္ထက္ေရ ဒီမွာတင္ ရပ္ဟ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျပႆနာတက္ေနဦးမယ္’
ခ်ဳိခ်ဳိ ဆုိတာ က်မတုိ႔နဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိမွ မတည့္တဲ့ အပ်ဳိႀကီးမမပင္.. က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိ အခင္အမင္ရွိလဲ မသိေပမဲ့ က်မကုိေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္း မာေရေက်ာေရရွိတယ္လုိ႔ကုိ တဲ့တုိးႀကီးေျပာထားေတာ့ သူနဲ႔က အဆက္အဆံသိပ္မလုပ္ဘဲ ခပ္တင္းတင္းေနေနခဲ့တာေလ.
ဒါေပမဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိက က်မတုိ႔ရုံးက ေဘာ့စ္ရဲ႕ တူမ ႏွစ္ဝမ္းကဲြေလာက္လဲ စပ္ေနေတာ့ သူက ဒီမွာ အေရးပါေနသေယာင္ ထင္ရတာေပါ့. ဒါေပမဲ့ က်မကလဲ ခပ္ေအးေအး ကုိယ့္အလုပ္ကုိပဲ အာရုံစုိက္လုပ္တဲ့သူဆုိေတာ့ သူ႕ကုိ ေရွာင္ေနႏုိင္တယ္ေလ.
‘ေမေဇာ့္ကို ခနေလာက္ ရုံးခန္းထဲ လႊတ္လုိက္ပါဦးေဟ့’ ဆရာခ်စ္က လွမ္းေခၚေတာ့ က်မက အက်ၤီကုိ အသာဆဲြဆန္႔ပီး ထက္ထက္ကုိ မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပလုိက္ကာ ရုံးခန္းထဲ ဝင္ဖုိ႔ ျပင္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ သူလဲ သူ႕ေနရာက ထပီး ရုံးခန္းထဲ ဝင္သြားခဲ့တယ္.
ဆရာခ်စ္က က်မတုိ႔ရုံးရဲ႕ MD ပင္. ေဘာ့စ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အားထားရတဲ့ မန္ေနဂ်င္းဒါရုိက္တာမုိ႔ သူခုိင္းတဲ့အလုပ္ဆုိ ေသခ်ာက်က်နန လုပ္ေပးရတတ္တယ္. ဒါေပမဲ့ ဆရာခ်စ္က ေဘာ့စ္ထက္ပင္ က်မတုိ႔အတြက္ အရာရာ အားကုိးရတဲ့ အထက္လူႀကီးပင္.
‘ေမေဇာ္ သိမလားပဲေဟ့ ဒါက ဆရာ့တူေလးပဲ. စည္သူတဲ့. စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖုိ႔ ျပင္ေနတာေလ. မသြားခင္ အလုပ္ အေတြ႕အႀကဳံလဲ ရေအာင္ ဒီကုိေခၚထားလုိက္တာ. ညည္းကုိ သူ႕အပ္ထားမယ္ေဟ့. လုိအပ္တာေတြ ၾကည့္ပီး စီစဥ္ေပးလုိက္ပါ.. သူ စကားေကာင္းေကာင္း နားမေထာင္ရင္ေတာ့ ညည္း ဆုံးမလုိ႔ရတယ္ေဟ့ေနာ္’
ဆရာခ်စ္က ရယ္စရာလုိေျပာေတာ့ က်မက ရယ္လုိက္ေပမဲ့ သူကေတာ့ က်မကုိ ခပ္စူးစူးၾကည့္ေနခဲ့တယ္.
ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ရုံးက ကင္တန္းရွိေတာ့ အဲ့ဒီမွာပဲ ထုိင္စားေနတုန္း သူ႕ထမင္းပန္းကန္ကုိ ကုိင္ပီး က်မေဘးနားကုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္..
က်မက ထက္ထက္နဲ႔ပဲ အမ်ားဆုံး တဲြစားပီး က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ထမင္းစားခုံေလးက ေခ်ာင္ေလးနားမွာ ဘယ္သူမွ အရႈပ္အယွက္မရွိ စကားတုိးတုိးေျပာလုိက္ ရယ္ေမာလုိက္ ထမင္းစားေနတုန္း သူေရာက္လာေတာ့ လန္႔ေတာင္ သြားမိတယ္.
‘က်ေနာ္လဲ ထမင္း အတူတူစားလုိ႔ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား ေမ’
က်မက မ်က္ခုံးႏွစ္ခုလုံး ပင့္တက္သြားပီး သူ႕ကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္မိတယ္.
သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္ ေဘးက ခုံကုိ ဆဲြယူထုိင္လုိက္ပီး ေသခ်ာက်နစြာ ထမင္းစားေနေတာ့သည္.
‘ေမ’ တဲ့ က်မကုိ သူက ေမလုိ႔ ခပ္တည္တည္ပင္ ေခၚပီး ထမင္းစားေနတာျမင္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ပုိင္စုိးပုိင္နင္းႏုိင္မႈအတြက္ ရုတ္တရက္ ရယ္ခ်င္သြားပီး ပါးစပ္ထဲက ထမင္းလုတ္ကုိ ခပ္ျမန္ျမန္မ်ဳိခ်ပစ္လုိက္တယ္.
သူ႕ကုိ ျပဴးျပဴးႀကီးၾကည့္ေနတဲ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ သူက ၿပဳံးျပလုိက္ပီး
‘ဦးငယ္က ေမနဲ႔အတူတူ အလုပ္တဲြလုပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ ပုိပီးရင္းႏွီးေအာင္ ထမင္းအတူတူစားတဲ့ သေဘာပါပဲ.. က်ေနာ္ရွိလုိ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတာ့ မရွိပါဘူးေနာ္…’
ထက္ထက္က ‘ဟုတ္ကဲ့ မရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ …’
ထက္ထက္စကားကုိ ျဖတ္ပီး က်မက
‘ထမင္းအတူစားရတာေတာ့ ျပႆနာမရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ က်မ နာမည္က ေမေဇာ္ပါ ေမ မဟုတ္ပါဘူး’
သူက က်မကုိ ၾကည့္ပီး
‘နာမည္ကို သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ေမ လုိ႔ပဲ ေခၚခ်င္လုိ႔…ေခၚခြင့္ျပဳမယ္ မဟုတ္လား’
သူ႕ရဲ႕ ပိုင္နင္းမႈအတြက္ က်မက နည္းနည္းေတာ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားေပမဲ့ ‘ကိစၥမရွိပါဘူး ေခၚခြင့္ရွိပါတယ္’လုိ႔ ခပ္တုိးတုိးပဲ ျပန္ေျပာလုိက္ရေတာ့တာေပါ့. ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးး
က်မ ေျပာသမွ်ကုိ သူက ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ပီး ဂရုတစုိက္လုိက္လုပ္ခဲ့တယ္. အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ သူက သိပ္အကင္းပါးလြန္းပီး က်မေျပာသမွ် သူက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္. အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ပီးေတာ့ စိတ္မညစ္ရေပမဲ့ က်မကုိ
တခါတေလ စူးစုိက္ၾကည့္တတ္တဲ့ သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြအတြက္ေတာ့ က်မ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရတယ္.
အဲ့ဒီေန႔က ဒီဇုိင္းတစ္ခု အပီးအပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ က်မ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေနခဲ့ပီ. ထက္ထက္ကေတာ့ သူ ေစာင့္ေပးမယ္ ေျပာေပမဲ့ က်မက အားနာလွတယ္. ထက္ထက္ ျပန္ရမယ့္ေနရာက ေဝးေတာ့ ရတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္. သူကလဲ ညေန အလုပ္ခ်ိန္ပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္သြားခဲ့ပီ. ပထမဆုံး သူ႕ရဲ႕အကူအညီကုိ လုိခ်င္ေပမဲ့ သူသာ ေဘးမွာ ရွိရင္ က်မရဲ႕ အလုပ္ကုိ ပုိပီး ျမန္ျမန္ အဆုံးသတ္ႏုိင္ခဲ့လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပီး အကူအညီေတာင္းမလုိ႔ ျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူက အရင္ျပန္သြားခဲ့တာေလ.
နာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၈ နာရီထုိးေနပီ. မနက္ျဖန္ မနက္ ၉ နာရီ ဒါကို အပီးအပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ မနက္အေစာႀကီးလဲ လာဖုိ႔ အဆင္မေျပ. ပီးတဲ့အထိ လုပ္ရမွာပဲ. ဆာေလာင္ေနတဲ့ဗုိက္ကုိ အသာပြတ္လုိက္ပီး ေဘးက ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ကုိင္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မေဘးကုိ လူရိပ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာတာေလ.
အားကုိးတႀကီး ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့. ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားမႈက အတုိင္းထက္အလြန္ပဲ. သူက က်မေဘးမွာရပ္ပီး
‘ဖယ္လုိက္ ေမ. ခန နားလုိက္. က်ေနာ္ ဆက္လုပ္လုိက္မယ္. ေမ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနတယ္လုိ႔
ဦးငယ္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ အေျပးျပန္လာခဲ့တာ. အေစာကတည္းက ဘာလုိ႔ မေျပာလဲ ေမရယ္. ေမ တစ္ေယာက္တည္း ပင္ပန္းတာေပါ့.. ေနာက္ဆုိ က်ေနာ္ ရွိေနပီပဲ. ေမ လုိအပ္သမွ် က်ေနာ့္ကုိေျပာပါေနာ္’
သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ၾကင္နာျခင္းအရိပ္အေငြ႕ေတြနဲ႔ ဝန္းရံေနခဲ့တယ္. က်မက ဘာမွဆက္မေျပာႏုိင္ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာစားပဲြေရွ႕ကေန ခြာေပးလုိက္တယ္.
သူက ‘စားဖုိ႔ တခုခုဝယ္လာတယ္ ေမ. အဲ့တာကုိ အရင္စားလုိက္ဦး.. ပီးမွ က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ဆက္လုပ္ၾကတာေပါ့’
သူ ဝယ္လာေပးတဲ့ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ကုိ စားေနရင္းနဲ႔ က်မက ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္
‘ေက်းဇူးတင္စရာ မလုိပါဘူး ေမရယ္… က်ေနာ္ ေမ့ေဘးမွာ လုိသမွ် ျဖည့္ဆည္းခြင့္ပဲ ရခ်င္ပါတယ္’
သူ႕ရဲ႕ စကားသံေတြ သူ႕ရဲ႕ အျပဳအမူေတြနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူ႕ရင္တြင္းက ခံစားခ်က္ေတြကို အတိအလင္း ေဖာ္ျပေနခဲ့ပီ.
က်မက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္းနဲ႔ကုိ သူ တြယ္ၿငိလာတာကုိ တိတ္တခုိးနဲ႔ ရင္ခုန္တတ္လာခဲ့တယ္.
အဲ့ဒီေန႔ညက က်မကုိ အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္. က်မတုိ႔ရဲ႕ လမ္းကေလးက ကားလမ္းေဘးကေန ၂ လမ္းေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရေသးတာေလ. သူ႕ကို ျပန္ဖုိ႔ေျပာေပမဲ့ အိမ္အထိ လုိက္ပုိ႔ခြင့္ေတာ့ ရသင့္တယ္လုိ႔ ဇြတ္ေတာင္းဆုိေနတာရယ္ သူနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရယ္နဲ႔ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္.
ေနာက္ေန႔ က်မရဲ႕ စားပဲြေပၚမွာ ေကာ္ဖီခြက္ အဆင္သင့္ရွိေနခဲ့တယ္. ပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေဘးမွာ စာရြက္ဝါေလးတစ္ခု..
‘ညတုန္းက လမ္းအတူတူတဲြေလွ်ာက္ခြင့္ရခဲ့တာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ေတာ့ဘူး ေမရယ္.’ တဲ့
က်မက ကမန္းကတန္း အဲ့ဒီစာေလးကုိ သိမ္းထားလုိက္ရတယ္.
တနဂၤေႏြ ရုံးပိတ္ရက္မွာ က်မတုိ႔ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဖုိ႔ ထက္ထက္နဲ႔တုိင္ပင္ေတာ့ သူလဲ ၾကည့္ခ်င္တယ္တဲ့..
က်မက ျငင္းလုိက္ဖုိ႔ စကားလုံးရွာေနစဥ္မွာပဲ ထက္ထက္က
‘ဟယ္ေပ်ာ္စရာပဲ ေအးေဟ့ တုိ႔ေတြ ဘယ္နားမွာ ခ်ိန္းၾကမလဲ လုပ္ဟ… ေမေဇာ္ နင္ ေနာက္မက်နဲ႔ေနာ္. လက္မွတ္ကေရာ ႀကဳိတင္လက္မွတ္ဝယ္ရင္ ေကာင္းမလား..’
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ေဆြးေႏြး သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ တုိင္ပင္န႔ဲ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ က်မကုိ လွမ္းပီး တုိင္တည္လုိက္ေသးတယ္ သိပ္ေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအစုတ္ပလုတ္ ထက္ထက္. က်မက အံတခ်က္ခဲျပလုိက္ေတာ့ ထက္ထက္က လွ်ာတစ္လစ္ထုတ္ျပတယ္ေလ. သူကေတာ့ ျမင္ေပမဲ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္.
ညေန ရုံးဆင္းခါနီးေတာ့ က်မရဲ႕ေရွ႕ကုိ စာရြက္အတုိေလးတစ္ခု က်လာခဲ့တာေလ.
စာရြက္တုိကေလးကုိ ေကာက္ယူလုိက္ေတာ့
‘က်ေနာ့္ေၾကာင့္ ေမ အေႏွာင့္အယွက္မရွိေစရပါဘူး..ေမနဲ႔အတူ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တာေလးပါပဲ”
သိသာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြၾကားမွာ က်မ တိတ္တဆိတ္ေပ်ာ္ရႊင္လာမိတယ္. သူ အနားမွာသာ ရွိေနရင္ ဘယ္အရာမွ အစားထုိးစရာမလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္. လုိေလေသးမရွိ က်မကုိ ဂရုစိုက္မႈေတြအတြက္ သူ႕ရဲ႕အၾကင္နာေတြအေပၚ သာယာေနမိတယ္.
‘သိပ္ခ်စ္တယ္’ တဲ့ေလ. အျပာေရာင္စာရြက္ေပၚက လက္ေရးကေလး
‘ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ’ လုိ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလုိက္ေတာ့ သူက
‘စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္…. က်ေနာ္ ေမ့ကုိခ်စ္ေနတာၾကာပီ ေမ စိတ္ဆုိးမွာစုိးေပမဲ့ ဖြင့္မေျပာဘဲလဲ မေနႏုိ္င္ေတာ့’ လုိ႔ပါ
‘ေျပာစရာရွိရင္ က်ေနာ္ ရုံးေဘးက ေလွကားထစ္မွွာ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ ေမ.. အဲ့ဒီက်မွ ေျပာပါ’
ရုံးခန္းရဲ႕ ေဘး ေလွကားထစ္မွာ သူ ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္.
ထက္ထက္ကေတာ့ ခပ္ေစာေစာပင္ လစ္ေျပးသြားခဲ့ပီ.
က်မက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျမည္ဟီးေနတဲ့ ရင္ခုန္သံကုိ သူၾကားမွာစုိးတဲ့စိတ္နဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့တယ္. သူ႕ေဘးကုိေရာက္ေတာ့ သူက ခပ္တည္တည္ပင္.
‘အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႔ခ်င္လုိ႔ပါ ေမ’ တဲ့ေလ
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေတြးကုိယ္စီနဲ႔ တိတ္တဆိတ္ပင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ၾကတယ္. သူက တိတ္ဆိတ္မႈကုိ ရုတ္တရက္ ၿဖဳိခြင္းလုိက္ပီး က်မရဲ႕ေရွ႕မွာ ပိတ္ရပ္လုိက္တယ္.
‘က်ေနာ္ ေမ့ကုိ ခ်စ္တယ္’
‘ေမ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္. က်ေနာ္ ေမ့ကို စေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကတည္းကကုိ ခ်စ္ေနမိတာ.. ေမလဲ သိေနႏွင့္ပါတယ္. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္’
သူ႕ရဲ႕ စကားသံက ခ်ဳိသာလြန္းတယ္. က်မက ျပန္ေျပာဖုိ႔ စကားလုံးရွာေနတာကို သူက ေျပာခြင့္မေပးခဲ့ဘဲ က်မလက္ကေလးကုိ အသာဆဲြကုိင္လုိက္တယ္.
‘က်မ ……’
‘ေမ ျပန္မေျပာပါနဲ႔ ေမ ေသခ်ာစဥ္းစားပါ… ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ခ်စ္ေနတာကိုေတာ့ ေမ့ကို သိေစခ်င္တာပါပဲ’
ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔အတူ သူ႕စကားေတြကို က်မရဲ႕ႏွလုံးသားက လက္ခံထားလုိက္ပီ. အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္က ဘယ္လုိပင္ ျငင္းဆန္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ႏွလုံးသားရဲ႕အလုိကုိ မျငင္းႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ.
သူ႕ကုိ တိက်တဲ့ အေျဖမေပးခဲ့ေသးေပမဲ့ က်မတုိ႔ သုံးေယာက္သား ပိတ္ရက္ေတြမွာ အတူတူေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္. သူက ထက္ထက္ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ပါေစ ရုံးမွာပဲျဖစ္ပါေစ က်မကုိ သိပ္ခ်စ္ သိပ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကည့္တတ္ေပမဲ့ အေနအထုိင္ေတာ့ တည္ၾကည္ခဲ့တယ္ေလ. ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သူ႕ကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.
ဒါေပမဲ့ က်မကုိ အိမ္ျပန္လုိက္ပို႔တဲ့ ညေနတုိင္းမွာေတာ့ သူက က်မ အတင္းျငင္းဆန္ေပမဲ့ က်မလက္ကုိ မလႊတ္တမ္း
ဆဲြကိုင္ထားခဲ့တယ္. ပီးေတာ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြအေၾကာင္း ဘယ္လုိ ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ၾကမလဲ ဆုိတာေတြ ….
‘က်ေနာ္ စင္ကာပူကုိ မသြားေတာ့ဘူး ေမ. ေမ့ေဘးနားမွာပဲေနမယ္.. ေမ့ကို လက္ထပ္မယ္. က်ေနာ္ ေမ့ကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားႏုိင္ေအာင္ႀကဳိးစားမယ္.. ေမသာ ေဘးနားရွိရင္ ဘယ္အရာမဆုိ က်ေနာ္ ရင္ဆုိင္ရဲတယ္’
အဲ့ဒီလုိ ေျပာတဲ့စကားကုိ သတိထားမိေပမဲ့ က်မက သူ႕ကုိ ခ်စ္စိတ္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕စကားလုံးတုိင္းမွာ ရင္ခုန္ေနရတာနဲ႔ပဲ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာမႈ မျပဳခဲ့မိဘူး
‘ေမ တစ္ဆိတ္ေလာက္ေတာ့ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေျပာသင့္ေနပီ မဟုတ္လားဟင္.. ေမက သိပ္အက်ပ္ကုိင္လြန္းတယ္ ကြာ. ေမ့ကို က်ေနာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူလုိ႔ လူပုံအလယ္မွာ ေၾကညာခ်င္ေနပီ ေမရဲ႕’
ခ်စ္တယ္လုိ႔ ဖြင့္မေျပာခဲ့တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အေနအထားတစ္ခု မေျပာင္းလဲခဲ့တာပဲ ရွိတယ္. က်မကလဲ အေသအခ်ာ စဥ္းစားေနခဲ့တာ. ဆရာခ်စ္ရဲ႕ တူဆုိတာရယ္. ဘာပဲေျပာေျပာ က်မထက္ အစစအရာရာ ပုိသာလြန္တဲ့သူ႕ကုိ က်မအတြက္နဲ႔ေတာ့ နဂုိရည္စူးထားခဲ့တဲ့ သူ႕ဘဝေရွ႕ေရးဆုိတာေတြရယ္ကုိ အဓိကထား စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ လူ႕အတၱအတုိင္းပဲ သူ႕ကုိ က်မေဘးမွာပဲ ရွိေစခ်င္တဲ့စိိတ္ေတြနဲ႔ ေဝခဲြမရျဖစ္ေနခဲ့တာေလ.
နားေနခန္းအေရွ႕ကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အထဲက စကားေျပာသံသဲ့သဲကုိ ၾကားရေပမဲ့ က်မက အထဲကုိ ဝင္ဖုိ႔ ျပင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ
‘လူပုံက ၾကည့္ေတာ့ မာေရေက်ာေရနဲ႔ ကုိင္မယ့္ ကိုင္ေတာ့့လဲ တကယ့္ကို ေဂါင္မွ ေရြးကို္င္တာေဟ့. သူ႕အေမဆုိတာ ငုိႀကီးခ်က္မနဲ႔ပဲ.. ဟုိက လုံးဝ စင္ကာပူကုိ မသြားေတာ့ဘူးလုိ႔ အတင္းျငင္းေနတာ. ပီးေတာ့ စည္သူ႕မွာက လူႀကီးခ်င္း ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးက စင္ကာပူမွာေလ. အဲ့ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြ မ်က္ႏွာပ်က္တာေပါ့. ေအးေလ အဲ့ဒီမိန္းမကလဲ ဘာေဆးေတြမ်ား သုံးေနလဲမွ မသိတာ…..’
မုိက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ ေခါင္းကုိ လက္နဲ႔လွမ္းဖိလုိက္ပီး က်မက အခန္းထဲကုိ စြတ္ဝင္လုိက္တယ္.
က်မကုိ ရုတ္တရက္ အျမင္မွာပဲ ခ်ဳိခ်ဳိေရာ သူ႕ေဘးက အေဖာ္ေတြပါ လန္႔သြားတယ္.
“စည္သူမွာက ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးရွိတယ္… စည္သူ႕မွာ………’
ဆရာခ်စ္က ေကာ္ဖီခြက္ကုိ မ လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်မက ေကာ္ဖီခြက္ကုိ တစ္ရွိန္ထုိး ေမာ့ခ်လုိက္တယ္. ရင္ထဲကုိ ခါးသက္ပီး ပူစင္းသြားတဲ့ အရသာေနာက္ကုိ မလုိက္ႏုိင္ဘဲ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာပဲ စိတ္ကုိ ေရာက္ေအာင္ မနည္းႀကဳိးစားေနရတယ္. အေျခအေနေတြက ထင္ထားတာထက္ကုိ ပုိရႈပ္ေထြးေနမွန္း သိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မ ရင္တစ္ခုလုံး ဘာမွန္းမသိတဲ့ စိတ္ခံစားမႈတစ္ခုက ပုိပုိျပင္းထန္လာေနတယ္.
‘စကားက ဘယ္က စရမွန္း မသိဘူး ေမေဇာ္. အဓိက တာဝန္ရွိတာက ဆရာပဲေလ. စည္သူ႕မွာလဲ အျပစ္မရွိသလုိ ေမေဇာ့္မွာလဲ အျပစ္မရွိဘူး. တကယ္တမ္း အျပစ္ရွိတာကေတာ့ ဆရာတုိ႔ လူႀကီးေတြမွာပါပဲ.’
‘မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဆရာ ရိပ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ စည္သူ႕ကုိ တားျမစ္ေပမဲ့ စည္သူက ေခါင္းသိပ္မာလြန္းတယ္. ေရႊရည္ဆုိတာက စည္သူနဲ႔ ေစ့စပ္ထားတဲ့ မိန္းခေလးပဲ သမီး. ေကာင္မေလးက စင္ကာပူမွာပဲ အေျခခ်ေနတယ္ေလ. စည္သူကလဲ လုိက္သြားရမယ္. လက္ထပ္ဖုိ႔ ရက္အထိ ေရြးထားပီးပီ. ဒါေပမဲ့ အဲ့လုိစီစဥ္ထားတာကုိ စည္သူ ေသခ်ာ မသိတာက ျပႆနာပဲ’
‘စည္သူက အဲ့ဒီေကာင္မေလးကုိ တကယ့္ကုိ မႀကဳိက္ဘူး ဒါေပမဲ့ စည္သူ႕အေမနဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္မေလး အေမနဲ႔က သိပ္ရင္းႏွီးလြန္းေတာ့ စကားေတြက ကၽြံလက္စနဲ႔ ကၽြံကုန္တယ္ေလ.. ပီးေတာ့ ကုိယ့္သားသမီး သူ႕သားသမီး ပုိင္တယ္ဆုိပီး ကေလးေတြကို အသိမေပးတာက ျပႆာနာစတာပဲ’
ဆရာခ်စ္ မ်က္ႏွာက စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းေနခဲ့တယ္. က်မကေတာ့ ေက်ာက္ရုပ္လုိပင္ ဆရာခ်စ္ကုိ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ခဲ့ဘူး.
‘သမီးကုိ ဆရာ ေတာင္းပန္ခ်င္တာက တကယ့္ကုိ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးရယ္… အခု သမီးတုိ႔ အေျခအေန ကုိလဲ ဆရာ သိေနတယ္.. သမီးဘက္က ဘာမွျပန္ပီး တုံ႔ျပန္မႈ မလုပ္ရေသးဘူးလုိ႔ စည္သူက ေျပာတယ္……’
နားလည္မႈေတြ….. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျခအေနတစ္ခုဆီကုိ လမ္းေၾကာင္းေပးေနတဲ့ စကားလုံးေတြ …….
ႏွစ္ဖက္မိဘ အသိအမွတ္ျပဳပီး လက္ထပ္ဖုိ႔ ရက္အထိပါ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မိန္းခေလးနဲ႔
လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ခ်င္း နားလည္မႈေတြနဲ႔သာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကပီး ဘယ္လုိအေျခအေနမွ တရားဝင္ မကၽြံရေသးတဲ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔………………
ထက္ထက္က ေတာက္တေခါက္ေခါက္ လုပ္ေနခဲ့တယ္..
‘ဒါ သက္သက္မဲ့ဟာ အမွန္ေတာ့ သူဖြင့္ေျပာသင့္တယ္ဟ… ငါကေတာ့ သေဘာတူတဲ့စိတ္နဲ႔ နင္တုိ႔ၾကားထဲ အခမဲ့ေတာင္ ေအာင္သြယ္လုပ္ေပးခဲ့တာပဲဟာ.. စည္သူ ဒီလုိေတာ့ ဖြင့္မေျပာဘဲ မေနသင့္ဘူး.. အခုလုိမ်ဳိး ဆရာခ်စ္တုိ႔ေတာင္ ဝင္ပါရ တဲ့ အဆင့္အထိေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့… ေနာက္ပီး နင္ကေရာ….နင္ ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္မလဲ ေမေဇာ္’
‘ငါကလား ငါက ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္ရမလဲ ထက္ထက္ရယ္… ဒါေပမဲ့ ဘာမွ မကၽြံလုိက္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္..’
‘နင္ သူ႕ကုိ တကယ္ခ်စ္ေနသလား ေမေဇာ္..’
‘မေမးနဲ႔ေတာ့ မေမးနဲ႔ေတာ့ ထက္ထက္.. ဒါေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေမးဖုိ႔ကို မလုိေတာ့ဘူး.. မပူပါနဲ႔ဟာ ငါ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္ပါ့မယ္’
ခ်စ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာတင္ မခ်စ္သင့္တဲ့အေၾကာင္းတရားေတြ ခုိင္ခုိင္လုံလုံရွိေနမွေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႔ဆုိတာကုိ မစဥ္းစားသင့္ေတာ့ဘူးေလ.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္သြားပါေစ. ခ်စ္ေနမိတယ္လုိ႔ ထင္ေနရုံျဖစ္ပါေစ မခ်စ္သင့္ေတာ့ဘူး.. မခ်စ္သင့္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ေတြးလုိက္တုိင္း သူ႕ရဲ႕အၾကင္နာေတြ ဂရုစုိက္မႈေတြ အခ်စ္ေတြကုိ ျပန္ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္… ဘာေၾကာင့္ က်မက အခ်စ္ေရးမွာ ကံမေကာင္းခဲ့ရတာလဲ.. မ်က္ရည္ေတာင္ မက်ျဖစ္ဘဲ ရင္ထဲမွာ အႀကိတ္အခဲႀကီးလုိ ခံစားေနရတာကုိ က်မက ပုိနာက်င္ေနမိတယ္.
သူ႕ကို ရုတ္တရက္ စိမ္းျပတ္ျပတ္ဆက္ဆံေတာ့ သူက နားမလည္ႏုိင္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ က်မကုိ ေၾကေၾကကဲြကဲြ စိုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္. တတ္ႏုိင္သေလာက္ ထက္ထက္ကလဲ ေဘးက မခြာဘဲ ေနေပးခဲ့တယ္. က်မကုိ စကားေျပာမယ္လုိ႔ ႀကံစည္တုိင္း သိသာထင္ရွားတဲ့အျပဳအမူနဲ႔ ေရွာင္ထြက္သြားတဲ့အေပၚ သူတကယ့္ကို နားမလည္တဲ့စိတ္နဲ႔ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရမွန္း သိေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ ဘာအတြက္နဲ႔မွ အေၾကာင္းျပခ်က္လဲ မေပးလုိ သူ႕ဆီက ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွလဲ မလုိခ်င္ေတာ့ေပ.
ကီးဘုတ္ေဘးက စာရြက္ေလး
‘စကားေျပာခ်င္တယ္’
‘ေျပာစရာ ဘာစကားလုံးမွ မရွိဘူး’
‘ဘာျဖစ္သလဲ ေမ က်ေနာ့္ကုိ ဘာမ်ား စိတ္ဆုိးေနသလဲ. ညေန က်ေနာ္ ေစာင့္ေနမယ္’
စာရြက္ကေလးကုိ ခ်ေပးခဲ့ပီး သူ႕မ်က္ႏွာက ခပ္တင္းတင္းနဲ႔ပင္ အျပင္ကုိ ထြက္သြားခဲ့တယ္.
ေလွကားထစ္ေတြေဘးမွာ သူရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္. ေဘးနားက သံတုိင္ကုိ ရႈးဖိနပ္ထိပ္ဦးနဲ႔ ကန္ေနပီး မွန္ခ်ပ္ေတြရဲ႕အေနာက္ကေန အျပင္ကုိ သူၾကည့္ေနခဲ့တယ္. က်မ ေဘးကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက နီရဲေနခဲ့ပီ.
‘ေမ ဘာလုိ႔ေျပာင္းလဲသြားသလဲဆုိတဲ့ အေျဖကုိ က်ေနာ္ အခုပဲ သိခဲ့ရပီ. ေမ က်ေနာ့္ကို စိတ္ဆုိးသလား. အဲ့ဒီကိစၥကုိ မေျပာျဖစ္တဲ့အေပၚ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က ဒီလုိမ်ဳိးလား ေမ’
‘က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ နားလည္မႈေတြ သံေယာဇဥ္ေတြ ဒါေတြကုိ ဒီကိစၥေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေမလဲလွယ္ႏုိင္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား’
သူေျပာသမွ် က်မက နားေထာင္ေပးေနခဲ့တယ္. ဘာမွေတာ့ ျပန္ေျပာဖုိ႔ အားအင္မရွိေတာ့.
‘ေျပာပါ ေမ.. က်ေနာ့္အမွားလား. က်ေနာ္ ခ်စ္ႏုိင္တဲ့သူကုိပဲ က်ေနာ္ ခ်စ္မယ္. သူ႕ကို မခ်စ္ဘူး.. ေမေမတုိ႔ စီစဥ္တာကုိ က်ေနာ္က
လက္မခံႏုိင္ဘူး.’
‘ေမ့ကိုပဲ ခ်စ္တယ္ ေမ.. ေမလဲ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္ ေမရယ္. က်ေနာ္ သိတာပဲ. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္’
က်မ ပခုံးကုိ အတင္းဆုပ္ကိုင္ပီး သူေမးေနခဲ့တယ္.
‘ေမ… ေမ… ေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ေမ့ကို ခဲြမသြားႏုိင္ဘူး.’
အေျခအေနေတြက ေအးေအးေဆးေဆးကေန ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္. သူ က်မပခုံးကုိ အတင္းဆဲြလွည့္ပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲ အတင္းဆဲြဖက္လုိက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ က်မ မရုန္းလုိက္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမွာပဲ က်မတုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေန က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိ႕ကို က်မ ေတြ႕လုိက္ရတာပဲ…………….
က်မကုိ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ မိန္းမႀကီးရဲ႕ လွပပီး မာန္မာနအျပည့္နဲ႔ မ်က္ႏွာကုိ က်မက အေသအခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္. သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာက မတတ္သာလုိ႔ က်မကို ေတြ႕ရတဲ့အေျခအေနမွာ မသက္သာတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔ က်မကုိ အကဲခတ္ေနခဲ့တယ္…
‘ေမေဇာ္ဆုိတာလား… အန္တီက စည္သူ႕ရဲ႕အေမပါ.. အခုလုိေတြ႕ဖုိ႔ ခ်ိန္းလိုက္ရတာကို တကယ့္ကို အားနာပါတယ္ကြယ္. ဒါေပမဲ့ …………….’
‘အန္တီ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ ဆရာခ်စ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ေထာက္ထားတဲ့အေနနဲ႔ေရာ က်မရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ကိုပါ တန္ဖုိးထားပီး လာေတြ႕တာပါ’
‘အန္တီ ဆိုလိုခ်င္တာကုိ က်မ သိပါတယ္ စိတ္မပူပါနဲ႔ အန္တီ’
‘က်မက အန္တီတုိ႔ သေဘာမတူႏုိင္ေလာက္တဲ့ အေျခအေနမွာ က်မရဲ႕ မိန္းမသားသိကၡာကုိ အက်ခံပီးေတာ့မ်ား စည္သူ႕ကုိ လက္ခံမယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္ မွားလုိက္မယ္ အန္တီ’
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မာနေတြနဲ႔ အလွ်ံတညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စူးစူးစုိ္က္စုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္.. က်မမွာလဲ က်မအတြက္ လုံေလာက္တဲ့ မာနရွိတယ္. ေစ့စပ္ပီးသား မိန္းခေလးရွိတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္လုိအရာေတြနဲ႔မ်ား မ်က္ႏွာေျပာင္တုိ္က္ပီး သေဘာမတူပါဘူးလုိ႔ ဆုိေနတဲ့ၾကားက လက္ခံမယ္လုိ႔မ်ား ထင္ေနလား အမုိက္ခံတဲ့ မိန္းမမ်ား မွတ္ေနလားကြယ္..
မာနေတြနဲ႔ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ မနာက်င္ခဲ့ရေပမဲ့ အခုေတာ့ ရင္ထဲမွာ တစစ္စစ္နာက်င္ေနခဲ့ပီ.
အခ်စ္….
အခ်စ္ေလ အခ်စ္ေပါ့… သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္မိေနပီဆုိတဲ့ အသိတစ္ခုကုိ ရင္ဘတ္ထဲမွာ အတင္းေလွာင္ပိတ္လုိက္တဲ့အခါ ႏွလုံးသားဆီက
စူးေအာင့္တဲ့ ခံစားခ်က္ကုိ က်မ ခံစားလုိက္ရတယ္.
အဲ့ဒီေန႔ညေနက က်မတုိ႔ ရုံးခန္းရဲ႕ အေပၚထပ္ေဘး ေလွကားထစ္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ရပ္ေနမိတယ္.
‘မခ်စ္ဘူး.. ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ဘူး.. အရင္တုန္းက တဲြေနခဲ့တယ္ဆုိတာက အားနာမႈရယ္ နီးစပ္တဲ့စိတ္ရယ္ေၾကာင့္ပဲ. အခု ေသခ်ာစဥ္းစားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ မခ်စ္ဘူးဆုိတာဟာ တကယ့္ကို ေသခ်ာေနခဲ့ပီ’
က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအဖြင့္အပိတ္ကုိ အသက္မဲ့သူတစ္ေယာက္လုိ သူ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္.
‘ေမေမ့ေၾကာင့္လား… ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ ..’
‘ကုိ႕ကုိ တကယ္မခ်စ္ဘူးေပါ့’
‘ေမဟာ တကယ့္ကုိ အသည္းမာတာပဲေနာ္.’
မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မပ်က္ဘဲ ေခါင္းကုိ ေမာ္ထားခဲ့တယ္
အသည္းမာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ခြင့္ရွိေအာင္ ဒီအသည္းကို ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာေအာင္ လုပ္ထား ရသလဲ သူမသိတဲ့အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.
ဘုရားေရ ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲ ေအာင့္တက္လာေတာ့ လက္ဖေနာင့္နဲ႔ရင္ဘတ္ကုိ ဖိထားမိတယ္ ဒီခံစားခ်က္ကုိ အခုတေလာ ခန ခန ခံစားရတာ ၾကာပီ စြပ္စဲြခ်က္ကုိ လက္သင့္ခံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ ကတည္းကေပါ့. က်မက မာနႀကီးတယ္ စိတ္ႀကီးတယ္ ေဒါသႀကီးတယ္ ခန ခန သူ ေျပာတတ္ေပမဲ့ အသည္းမာလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူးတဲ့
သူ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ဝုိင္းေနတဲ့ မ်က္လုံးကုိ ၾကည့္ပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရတယ္.
နာက်င္စမ္းပါကြယ္ ေမ့ထက္ေတာ့ ပုိ မနာက်င္ႏုိင္ပါဘူး….
‘စိတ္ခ်ပါ ေမ…. က်ေနာ့္အတြက္ ေနာက္ထပ္ စိတ္မရႈပ္ရေတာ့သလုိ စိတ္လဲ မညစ္ရေတာ့ပါဘူး.. ေမ မခ်စ္ဘူးဆိုတဲ့ လူကုိလဲ ေနာက္ထပ္ ေမ့ေရွ႕မွာ မျမင္ေစရပါဘူး ဒါေပမဲ့ ေမသိထားဖုိ႔က က်ေနာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူဟာ ေမ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဇနီးေလာင္းကလဲ ေရႊရည္ မျဖစ္ရဘူး.. ဒါကုိေတာ့ ေမ သိထားေပးပါ’
‘က်ေနာ္ ၂၁ ရက္ေန႔ စင္ကာပူကုိ သြားမယ္.. အဲ့ဒီကေန တစ္ဆင့္ ကုိကုိႀကီးရွိတဲ့ ၾသစေၾတးလ်ားကို ထပ္သြားမယ္ ေမ.. ေမ့ ေဘးနားမွာ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေမနဲ႔ ေဝးရာ ဟုိးအေဝးဆုံးကို သြားေနပါ့မယ္ ေမ’
‘ဒါေပမဲ့ ေမ့ကိုေတာ့ အရမ္းခ်စ္တယ္ဆုိတာကို ယုံထားေပးပါ ေမ.. အစစအရာရာအတြက္ ေမ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ခ်စ္တတ္လာတဲ့အတြက္ေရာ ခ်စ္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေရာေပါ့…………’
ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း သူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မက သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္မိတုိင္း အေပၚထပ္ ေလွကားထစ္ေလးရဲ႕ေဘးမွာ အၿမဲရပ္ေနတတ္ခဲ့တယ္.. က်မေဘးကုိ လက္လွမ္းလုိက္တုိင္း အၿမဲ အသင့္ရွိေနတတ္တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကို တမ္းတမိသလုိ.. ကီးဘုတ္ေပၚမွာ တင္တင္ထားတတ္တဲ့ message တုိတုိေလးေတြကုိလဲ အၿမဲ သတိရေနခဲ့တယ္…
‘သိပ္ခ်စ္တယ္’ အျပာေရာင္စာရြက္ေပၚက လက္ေရး…. ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ရနံ႕ကေလး အခုအခ်ိန္အထိ သတိရေနဆဲပဲ
‘ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ’ လုိ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလုိက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက သူ႕မ်က္ႏွာက အနီေရာင္သမ္းေနခဲ့တယ္
‘စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္…. က်ေနာ္ ေမ့ကုိခ်စ္ေနတာၾကာပီ ေမ စိတ္ဆုိးမွာစုိးေပမဲ့ ဖြင့္မေျပာဘဲလဲ မေနႏုိ္င္ေတာ့’ လုိ႔. အဲ့တုန္းက ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႕ရဲ႕ စကားသံေတြကုိ နားထဲမွာ ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္……
သူ ကမၻာကုိ ပတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကေတာ့ နဂုိေနရာေလးမွာပဲ ထုိင္ေနပီး သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့မိတယ္… သူ ေနရာတစ္ေနရာကုိ ေရာက္တုိင္း က်မဆီကုိ မျဖစ္မေန ပုိ႕စကတ္ တစ္ေစာင္ တစ္ေစာင္ အၿမဲပုိ႔ေပးခဲ့တယ္….
အခ်ိန္ေတြ နာရီေတြ ကုန္သြားလဲ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြက ရွင္သန္ လည္ပတ္ေနတုန္းပဲ….
ဒါေပမဲ့ မခ်စ္သင့္ဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေျခအေနေတြက ဟုိးအရင္တုန္းကေရာ အခုေရာ အတူတူပါပဲကြယ္………… ဘာဆုိ ဘာမွ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး…….
အရာရာဟာ အရင္အတုိင္းပဲ မင္းထြက္သြားကတည္းက ဒီအတုိ္င္းပါပဲ.. မခ်စ္သင့္ဘူးဆုိတဲ့ အေျခအေနေရာ.. ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေရာေပါ့……….
ျပည့္စုံ (19-8-2009, 9:16 pm)
မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မပ်က္ဘဲ ေခါင္းကုိ ေမာ္ထားခဲ့တယ္
အသည္းမာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ခြင့္ရွိေအာင္ ဒီအသည္းကို ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာေအာင္ လုပ္ထား ရသလဲ သူမသိတဲ့အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.
ဘုရားေရ ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲ ေအာင့္တက္လာေတာ့ လက္ဖေနာင့္နဲ႔ရင္ဘတ္ကုိ ဖိထားမိတယ္ ဒီခံစားခ်က္ကုိ အခုတေလာ ခန ခန ခံစားရတာ ၾကာပီ စြပ္စဲြခ်က္ေတြကုိ လက္သင့္ခံခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းကေပါ့….
က်မက မာနႀကီးတယ္ စိတ္ႀကီးတယ္ ေဒါသႀကီးတယ္ ခန ခန သူ ေျပာတတ္ေပမဲ့ အသည္းမာလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူးတဲ့
သူ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ဝုိင္းေနတဲ့ မ်က္လုံးကုိ ၾကည့္ပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရတယ္.
နာက်င္စမ္းပါကြယ္ ေမ့ထက္ေတာ့ ပုိ မနာက်င္ႏုိင္ပါဘူး….
……………………………………………..
ကြန္ပ်ဴတာကုိ တစ္ေလွ်ာက္လုံးၾကည့္ေနခဲ့ရေတာ့ က်မရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ သိပ္ပူေနပီ. ခါးကို ရုတ္တရက္ ဆန္႔ထုတ္လုိက္ပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္ကာ ဟုိဟုိသည္သည္ အၾကည့္မွာပဲ က်မကုိ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လုံးတစ္စုံကုိ က်မ ေတြ႕လုိက္ရတယ္.
သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူခုိးလူမိသလုိျဖစ္သြားပီး က်မကုိ ရုတ္တရက္ ၿပဳံးျပလုိက္တယ္. ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားေပမဲ့ သူ႕ကုိေတာ့ ျပန္ၿပဳံးျပလုိက္ပါတယ္. က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အၿပဳံးခ်င္းဖလွယ္ေနတာကုိ ျမင္တဲ့ ထက္ထက္က
‘ဟဲ့ ဘယ္သူ႕ကုိ ၿပဳံးျပေနတာလဲ ေမေဇာ္’
က်မက သူ႕ဘက္ကုိ ေမးထုိးျပလုိက္ေတာ့ ထက္ထက္က ထရပ္ပီး လွမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ သူ ရွက္သြားပီး မ်က္ႏွာလဲႊသြားခဲ့တယ္.
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခပ္တုိးတုိးႀကိတ္ရယ္လုိက္ပီး က်မေဘးကုိ ထက္ထက္က ကုန္းကုန္းကြကြ ေရာက္လာခဲ့ကာ သူ႕အေၾကာင္းကုိ လာေျပာျပခဲ့တယ္.
‘ဆရာခ်စ္ရဲ႕ တူတဲ့ဟ…အလုပ္သင္ လာထားတာေလ. နင္မျမင္ဖူးဘူး မဟုတ္လား’
‘ေအးေပါ့ဟ ငါ ေနမေကာင္းတဲ့ရက္က ေရာက္လာတာလား… မနက္ကလဲ မေတြ႕ဘူးေတာ့’
‘ေအး သူေရာက္တာ ေနာက္က်တယ္ထင္တယ္…ဒီမွာ ဒီဇုိင္းဆဲြတာ လာသင္တာ.. လူကေတာ့ မထုံတက္ေသးပုံစံပဲေဟ့.. ခ်ဳိခ်ဳိတုိ႔ေတာ့ အနားကကုိ မခြာဘူး… ဟီးဟီး’
က်မက ခပ္တုိးတုိးရယ္လုိက္ပီး ထက္ထက္ကုိ ဆဲြစိတ္လုိက္တယ္.
‘ေတာ္ ေတာ္ ထက္ထက္ေရ ဒီမွာတင္ ရပ္ဟ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျပႆနာတက္ေနဦးမယ္’
ခ်ဳိခ်ဳိ ဆုိတာ က်မတုိ႔နဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိမွ မတည့္တဲ့ အပ်ဳိႀကီးမမပင္.. က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိ အခင္အမင္ရွိလဲ မသိေပမဲ့ က်မကုိေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္း မာေရေက်ာေရရွိတယ္လုိ႔ကုိ တဲ့တုိးႀကီးေျပာထားေတာ့ သူနဲ႔က အဆက္အဆံသိပ္မလုပ္ဘဲ ခပ္တင္းတင္းေနေနခဲ့တာေလ.
ဒါေပမဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိက က်မတုိ႔ရုံးက ေဘာ့စ္ရဲ႕ တူမ ႏွစ္ဝမ္းကဲြေလာက္လဲ စပ္ေနေတာ့ သူက ဒီမွာ အေရးပါေနသေယာင္ ထင္ရတာေပါ့. ဒါေပမဲ့ က်မကလဲ ခပ္ေအးေအး ကုိယ့္အလုပ္ကုိပဲ အာရုံစုိက္လုပ္တဲ့သူဆုိေတာ့ သူ႕ကုိ ေရွာင္ေနႏုိင္တယ္ေလ.
‘ေမေဇာ့္ကို ခနေလာက္ ရုံးခန္းထဲ လႊတ္လုိက္ပါဦးေဟ့’ ဆရာခ်စ္က လွမ္းေခၚေတာ့ က်မက အက်ၤီကုိ အသာဆဲြဆန္႔ပီး ထက္ထက္ကုိ မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပလုိက္ကာ ရုံးခန္းထဲ ဝင္ဖုိ႔ ျပင္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ သူလဲ သူ႕ေနရာက ထပီး ရုံးခန္းထဲ ဝင္သြားခဲ့တယ္.
ဆရာခ်စ္က က်မတုိ႔ရုံးရဲ႕ MD ပင္. ေဘာ့စ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အားထားရတဲ့ မန္ေနဂ်င္းဒါရုိက္တာမုိ႔ သူခုိင္းတဲ့အလုပ္ဆုိ ေသခ်ာက်က်နန လုပ္ေပးရတတ္တယ္. ဒါေပမဲ့ ဆရာခ်စ္က ေဘာ့စ္ထက္ပင္ က်မတုိ႔အတြက္ အရာရာ အားကုိးရတဲ့ အထက္လူႀကီးပင္.
‘ေမေဇာ္ သိမလားပဲေဟ့ ဒါက ဆရာ့တူေလးပဲ. စည္သူတဲ့. စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖုိ႔ ျပင္ေနတာေလ. မသြားခင္ အလုပ္ အေတြ႕အႀကဳံလဲ ရေအာင္ ဒီကုိေခၚထားလုိက္တာ. ညည္းကုိ သူ႕အပ္ထားမယ္ေဟ့. လုိအပ္တာေတြ ၾကည့္ပီး စီစဥ္ေပးလုိက္ပါ.. သူ စကားေကာင္းေကာင္း နားမေထာင္ရင္ေတာ့ ညည္း ဆုံးမလုိ႔ရတယ္ေဟ့ေနာ္’
ဆရာခ်စ္က ရယ္စရာလုိေျပာေတာ့ က်မက ရယ္လုိက္ေပမဲ့ သူကေတာ့ က်မကုိ ခပ္စူးစူးၾကည့္ေနခဲ့တယ္.
ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ရုံးက ကင္တန္းရွိေတာ့ အဲ့ဒီမွာပဲ ထုိင္စားေနတုန္း သူ႕ထမင္းပန္းကန္ကုိ ကုိင္ပီး က်မေဘးနားကုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္..
က်မက ထက္ထက္နဲ႔ပဲ အမ်ားဆုံး တဲြစားပီး က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ထမင္းစားခုံေလးက ေခ်ာင္ေလးနားမွာ ဘယ္သူမွ အရႈပ္အယွက္မရွိ စကားတုိးတုိးေျပာလုိက္ ရယ္ေမာလုိက္ ထမင္းစားေနတုန္း သူေရာက္လာေတာ့ လန္႔ေတာင္ သြားမိတယ္.
‘က်ေနာ္လဲ ထမင္း အတူတူစားလုိ႔ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား ေမ’
က်မက မ်က္ခုံးႏွစ္ခုလုံး ပင့္တက္သြားပီး သူ႕ကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္မိတယ္.
သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္ ေဘးက ခုံကုိ ဆဲြယူထုိင္လုိက္ပီး ေသခ်ာက်နစြာ ထမင္းစားေနေတာ့သည္.
‘ေမ’ တဲ့ က်မကုိ သူက ေမလုိ႔ ခပ္တည္တည္ပင္ ေခၚပီး ထမင္းစားေနတာျမင္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ပုိင္စုိးပုိင္နင္းႏုိင္မႈအတြက္ ရုတ္တရက္ ရယ္ခ်င္သြားပီး ပါးစပ္ထဲက ထမင္းလုတ္ကုိ ခပ္ျမန္ျမန္မ်ဳိခ်ပစ္လုိက္တယ္.
သူ႕ကုိ ျပဴးျပဴးႀကီးၾကည့္ေနတဲ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ သူက ၿပဳံးျပလုိက္ပီး
‘ဦးငယ္က ေမနဲ႔အတူတူ အလုပ္တဲြလုပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ ပုိပီးရင္းႏွီးေအာင္ ထမင္းအတူတူစားတဲ့ သေဘာပါပဲ.. က်ေနာ္ရွိလုိ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတာ့ မရွိပါဘူးေနာ္…’
ထက္ထက္က ‘ဟုတ္ကဲ့ မရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ …’
ထက္ထက္စကားကုိ ျဖတ္ပီး က်မက
‘ထမင္းအတူစားရတာေတာ့ ျပႆနာမရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ က်မ နာမည္က ေမေဇာ္ပါ ေမ မဟုတ္ပါဘူး’
သူက က်မကုိ ၾကည့္ပီး
‘နာမည္ကို သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ေမ လုိ႔ပဲ ေခၚခ်င္လုိ႔…ေခၚခြင့္ျပဳမယ္ မဟုတ္လား’
သူ႕ရဲ႕ ပိုင္နင္းမႈအတြက္ က်မက နည္းနည္းေတာ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားေပမဲ့ ‘ကိစၥမရွိပါဘူး ေခၚခြင့္ရွိပါတယ္’လုိ႔ ခပ္တုိးတုိးပဲ ျပန္ေျပာလုိက္ရေတာ့တာေပါ့. ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးး
က်မ ေျပာသမွ်ကုိ သူက ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ပီး ဂရုတစုိက္လုိက္လုပ္ခဲ့တယ္. အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ သူက သိပ္အကင္းပါးလြန္းပီး က်မေျပာသမွ် သူက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္. အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ပီးေတာ့ စိတ္မညစ္ရေပမဲ့ က်မကုိ
တခါတေလ စူးစုိက္ၾကည့္တတ္တဲ့ သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြအတြက္ေတာ့ က်မ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရတယ္.
အဲ့ဒီေန႔က ဒီဇုိင္းတစ္ခု အပီးအပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ က်မ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေနခဲ့ပီ. ထက္ထက္ကေတာ့ သူ ေစာင့္ေပးမယ္ ေျပာေပမဲ့ က်မက အားနာလွတယ္. ထက္ထက္ ျပန္ရမယ့္ေနရာက ေဝးေတာ့ ရတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္. သူကလဲ ညေန အလုပ္ခ်ိန္ပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္သြားခဲ့ပီ. ပထမဆုံး သူ႕ရဲ႕အကူအညီကုိ လုိခ်င္ေပမဲ့ သူသာ ေဘးမွာ ရွိရင္ က်မရဲ႕ အလုပ္ကုိ ပုိပီး ျမန္ျမန္ အဆုံးသတ္ႏုိင္ခဲ့လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပီး အကူအညီေတာင္းမလုိ႔ ျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူက အရင္ျပန္သြားခဲ့တာေလ.
နာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၈ နာရီထုိးေနပီ. မနက္ျဖန္ မနက္ ၉ နာရီ ဒါကို အပီးအပ္ရမယ္ဆုိေတာ့ မနက္အေစာႀကီးလဲ လာဖုိ႔ အဆင္မေျပ. ပီးတဲ့အထိ လုပ္ရမွာပဲ. ဆာေလာင္ေနတဲ့ဗုိက္ကုိ အသာပြတ္လုိက္ပီး ေဘးက ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ကုိင္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မေဘးကုိ လူရိပ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာတာေလ.
အားကုိးတႀကီး ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့. ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားမႈက အတုိင္းထက္အလြန္ပဲ. သူက က်မေဘးမွာရပ္ပီး
‘ဖယ္လုိက္ ေမ. ခန နားလုိက္. က်ေနာ္ ဆက္လုပ္လုိက္မယ္. ေမ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနတယ္လုိ႔
ဦးငယ္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ အေျပးျပန္လာခဲ့တာ. အေစာကတည္းက ဘာလုိ႔ မေျပာလဲ ေမရယ္. ေမ တစ္ေယာက္တည္း ပင္ပန္းတာေပါ့.. ေနာက္ဆုိ က်ေနာ္ ရွိေနပီပဲ. ေမ လုိအပ္သမွ် က်ေနာ့္ကုိေျပာပါေနာ္’
သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ၾကင္နာျခင္းအရိပ္အေငြ႕ေတြနဲ႔ ဝန္းရံေနခဲ့တယ္. က်မက ဘာမွဆက္မေျပာႏုိင္ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာစားပဲြေရွ႕ကေန ခြာေပးလုိက္တယ္.
သူက ‘စားဖုိ႔ တခုခုဝယ္လာတယ္ ေမ. အဲ့တာကုိ အရင္စားလုိက္ဦး.. ပီးမွ က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ဆက္လုပ္ၾကတာေပါ့’
သူ ဝယ္လာေပးတဲ့ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ကုိ စားေနရင္းနဲ႔ က်မက ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္
‘ေက်းဇူးတင္စရာ မလုိပါဘူး ေမရယ္… က်ေနာ္ ေမ့ေဘးမွာ လုိသမွ် ျဖည့္ဆည္းခြင့္ပဲ ရခ်င္ပါတယ္’
သူ႕ရဲ႕ စကားသံေတြ သူ႕ရဲ႕ အျပဳအမူေတြနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူ႕ရင္တြင္းက ခံစားခ်က္ေတြကို အတိအလင္း ေဖာ္ျပေနခဲ့ပီ.
က်မက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္းနဲ႔ကုိ သူ တြယ္ၿငိလာတာကုိ တိတ္တခုိးနဲ႔ ရင္ခုန္တတ္လာခဲ့တယ္.
အဲ့ဒီေန႔ညက က်မကုိ အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္. က်မတုိ႔ရဲ႕ လမ္းကေလးက ကားလမ္းေဘးကေန ၂ လမ္းေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရေသးတာေလ. သူ႕ကို ျပန္ဖုိ႔ေျပာေပမဲ့ အိမ္အထိ လုိက္ပုိ႔ခြင့္ေတာ့ ရသင့္တယ္လုိ႔ ဇြတ္ေတာင္းဆုိေနတာရယ္ သူနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရယ္နဲ႔ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္.
ေနာက္ေန႔ က်မရဲ႕ စားပဲြေပၚမွာ ေကာ္ဖီခြက္ အဆင္သင့္ရွိေနခဲ့တယ္. ပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေဘးမွာ စာရြက္ဝါေလးတစ္ခု..
‘ညတုန္းက လမ္းအတူတူတဲြေလွ်ာက္ခြင့္ရခဲ့တာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ေတာ့ဘူး ေမရယ္.’ တဲ့
က်မက ကမန္းကတန္း အဲ့ဒီစာေလးကုိ သိမ္းထားလုိက္ရတယ္.
တနဂၤေႏြ ရုံးပိတ္ရက္မွာ က်မတုိ႔ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဖုိ႔ ထက္ထက္နဲ႔တုိင္ပင္ေတာ့ သူလဲ ၾကည့္ခ်င္တယ္တဲ့..
က်မက ျငင္းလုိက္ဖုိ႔ စကားလုံးရွာေနစဥ္မွာပဲ ထက္ထက္က
‘ဟယ္ေပ်ာ္စရာပဲ ေအးေဟ့ တုိ႔ေတြ ဘယ္နားမွာ ခ်ိန္းၾကမလဲ လုပ္ဟ… ေမေဇာ္ နင္ ေနာက္မက်နဲ႔ေနာ္. လက္မွတ္ကေရာ ႀကဳိတင္လက္မွတ္ဝယ္ရင္ ေကာင္းမလား..’
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ေဆြးေႏြး သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ တုိင္ပင္န႔ဲ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ က်မကုိ လွမ္းပီး တုိင္တည္လုိက္ေသးတယ္ သိပ္ေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအစုတ္ပလုတ္ ထက္ထက္. က်မက အံတခ်က္ခဲျပလုိက္ေတာ့ ထက္ထက္က လွ်ာတစ္လစ္ထုတ္ျပတယ္ေလ. သူကေတာ့ ျမင္ေပမဲ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္.
ညေန ရုံးဆင္းခါနီးေတာ့ က်မရဲ႕ေရွ႕ကုိ စာရြက္အတုိေလးတစ္ခု က်လာခဲ့တာေလ.
စာရြက္တုိကေလးကုိ ေကာက္ယူလုိက္ေတာ့
‘က်ေနာ့္ေၾကာင့္ ေမ အေႏွာင့္အယွက္မရွိေစရပါဘူး..ေမနဲ႔အတူ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တာေလးပါပဲ”
သိသာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြၾကားမွာ က်မ တိတ္တဆိတ္ေပ်ာ္ရႊင္လာမိတယ္. သူ အနားမွာသာ ရွိေနရင္ ဘယ္အရာမွ အစားထုိးစရာမလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္. လုိေလေသးမရွိ က်မကုိ ဂရုစိုက္မႈေတြအတြက္ သူ႕ရဲ႕အၾကင္နာေတြအေပၚ သာယာေနမိတယ္.
‘သိပ္ခ်စ္တယ္’ တဲ့ေလ. အျပာေရာင္စာရြက္ေပၚက လက္ေရးကေလး
‘ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ’ လုိ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလုိက္ေတာ့ သူက
‘စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္…. က်ေနာ္ ေမ့ကုိခ်စ္ေနတာၾကာပီ ေမ စိတ္ဆုိးမွာစုိးေပမဲ့ ဖြင့္မေျပာဘဲလဲ မေနႏုိ္င္ေတာ့’ လုိ႔ပါ
‘ေျပာစရာရွိရင္ က်ေနာ္ ရုံးေဘးက ေလွကားထစ္မွွာ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ ေမ.. အဲ့ဒီက်မွ ေျပာပါ’
ရုံးခန္းရဲ႕ ေဘး ေလွကားထစ္မွာ သူ ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္.
ထက္ထက္ကေတာ့ ခပ္ေစာေစာပင္ လစ္ေျပးသြားခဲ့ပီ.
က်မက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျမည္ဟီးေနတဲ့ ရင္ခုန္သံကုိ သူၾကားမွာစုိးတဲ့စိတ္နဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့တယ္. သူ႕ေဘးကုိေရာက္ေတာ့ သူက ခပ္တည္တည္ပင္.
‘အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႔ခ်င္လုိ႔ပါ ေမ’ တဲ့ေလ
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေတြးကုိယ္စီနဲ႔ တိတ္တဆိတ္ပင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ၾကတယ္. သူက တိတ္ဆိတ္မႈကုိ ရုတ္တရက္ ၿဖဳိခြင္းလုိက္ပီး က်မရဲ႕ေရွ႕မွာ ပိတ္ရပ္လုိက္တယ္.
‘က်ေနာ္ ေမ့ကုိ ခ်စ္တယ္’
‘ေမ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္. က်ေနာ္ ေမ့ကို စေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကတည္းကကုိ ခ်စ္ေနမိတာ.. ေမလဲ သိေနႏွင့္ပါတယ္. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္’
သူ႕ရဲ႕ စကားသံက ခ်ဳိသာလြန္းတယ္. က်မက ျပန္ေျပာဖုိ႔ စကားလုံးရွာေနတာကို သူက ေျပာခြင့္မေပးခဲ့ဘဲ က်မလက္ကေလးကုိ အသာဆဲြကုိင္လုိက္တယ္.
‘က်မ ……’
‘ေမ ျပန္မေျပာပါနဲ႔ ေမ ေသခ်ာစဥ္းစားပါ… ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ခ်စ္ေနတာကိုေတာ့ ေမ့ကို သိေစခ်င္တာပါပဲ’
ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔အတူ သူ႕စကားေတြကို က်မရဲ႕ႏွလုံးသားက လက္ခံထားလုိက္ပီ. အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္က ဘယ္လုိပင္ ျငင္းဆန္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ႏွလုံးသားရဲ႕အလုိကုိ မျငင္းႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ.
သူ႕ကုိ တိက်တဲ့ အေျဖမေပးခဲ့ေသးေပမဲ့ က်မတုိ႔ သုံးေယာက္သား ပိတ္ရက္ေတြမွာ အတူတူေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္. သူက ထက္ထက္ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ပါေစ ရုံးမွာပဲျဖစ္ပါေစ က်မကုိ သိပ္ခ်စ္ သိပ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကည့္တတ္ေပမဲ့ အေနအထုိင္ေတာ့ တည္ၾကည္ခဲ့တယ္ေလ. ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သူ႕ကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.
ဒါေပမဲ့ က်မကုိ အိမ္ျပန္လုိက္ပို႔တဲ့ ညေနတုိင္းမွာေတာ့ သူက က်မ အတင္းျငင္းဆန္ေပမဲ့ က်မလက္ကုိ မလႊတ္တမ္း
ဆဲြကိုင္ထားခဲ့တယ္. ပီးေတာ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြအေၾကာင္း ဘယ္လုိ ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ၾကမလဲ ဆုိတာေတြ ….
‘က်ေနာ္ စင္ကာပူကုိ မသြားေတာ့ဘူး ေမ. ေမ့ေဘးနားမွာပဲေနမယ္.. ေမ့ကို လက္ထပ္မယ္. က်ေနာ္ ေမ့ကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားႏုိင္ေအာင္ႀကဳိးစားမယ္.. ေမသာ ေဘးနားရွိရင္ ဘယ္အရာမဆုိ က်ေနာ္ ရင္ဆုိင္ရဲတယ္’
အဲ့ဒီလုိ ေျပာတဲ့စကားကုိ သတိထားမိေပမဲ့ က်မက သူ႕ကုိ ခ်စ္စိတ္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕စကားလုံးတုိင္းမွာ ရင္ခုန္ေနရတာနဲ႔ပဲ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာမႈ မျပဳခဲ့မိဘူး
‘ေမ တစ္ဆိတ္ေလာက္ေတာ့ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေျပာသင့္ေနပီ မဟုတ္လားဟင္.. ေမက သိပ္အက်ပ္ကုိင္လြန္းတယ္ ကြာ. ေမ့ကို က်ေနာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူလုိ႔ လူပုံအလယ္မွာ ေၾကညာခ်င္ေနပီ ေမရဲ႕’
ခ်စ္တယ္လုိ႔ ဖြင့္မေျပာခဲ့တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အေနအထားတစ္ခု မေျပာင္းလဲခဲ့တာပဲ ရွိတယ္. က်မကလဲ အေသအခ်ာ စဥ္းစားေနခဲ့တာ. ဆရာခ်စ္ရဲ႕ တူဆုိတာရယ္. ဘာပဲေျပာေျပာ က်မထက္ အစစအရာရာ ပုိသာလြန္တဲ့သူ႕ကုိ က်မအတြက္နဲ႔ေတာ့ နဂုိရည္စူးထားခဲ့တဲ့ သူ႕ဘဝေရွ႕ေရးဆုိတာေတြရယ္ကုိ အဓိကထား စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ လူ႕အတၱအတုိင္းပဲ သူ႕ကုိ က်မေဘးမွာပဲ ရွိေစခ်င္တဲ့စိိတ္ေတြနဲ႔ ေဝခဲြမရျဖစ္ေနခဲ့တာေလ.
နားေနခန္းအေရွ႕ကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အထဲက စကားေျပာသံသဲ့သဲကုိ ၾကားရေပမဲ့ က်မက အထဲကုိ ဝင္ဖုိ႔ ျပင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ
‘လူပုံက ၾကည့္ေတာ့ မာေရေက်ာေရနဲ႔ ကုိင္မယ့္ ကိုင္ေတာ့့လဲ တကယ့္ကို ေဂါင္မွ ေရြးကို္င္တာေဟ့. သူ႕အေမဆုိတာ ငုိႀကီးခ်က္မနဲ႔ပဲ.. ဟုိက လုံးဝ စင္ကာပူကုိ မသြားေတာ့ဘူးလုိ႔ အတင္းျငင္းေနတာ. ပီးေတာ့ စည္သူ႕မွာက လူႀကီးခ်င္း ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးက စင္ကာပူမွာေလ. အဲ့ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြ မ်က္ႏွာပ်က္တာေပါ့. ေအးေလ အဲ့ဒီမိန္းမကလဲ ဘာေဆးေတြမ်ား သုံးေနလဲမွ မသိတာ…..’
မုိက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ ေခါင္းကုိ လက္နဲ႔လွမ္းဖိလုိက္ပီး က်မက အခန္းထဲကုိ စြတ္ဝင္လုိက္တယ္.
က်မကုိ ရုတ္တရက္ အျမင္မွာပဲ ခ်ဳိခ်ဳိေရာ သူ႕ေဘးက အေဖာ္ေတြပါ လန္႔သြားတယ္.
“စည္သူမွာက ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးရွိတယ္… စည္သူ႕မွာ………’
ဆရာခ်စ္က ေကာ္ဖီခြက္ကုိ မ လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်မက ေကာ္ဖီခြက္ကုိ တစ္ရွိန္ထုိး ေမာ့ခ်လုိက္တယ္. ရင္ထဲကုိ ခါးသက္ပီး ပူစင္းသြားတဲ့ အရသာေနာက္ကုိ မလုိက္ႏုိင္ဘဲ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာပဲ စိတ္ကုိ ေရာက္ေအာင္ မနည္းႀကဳိးစားေနရတယ္. အေျခအေနေတြက ထင္ထားတာထက္ကုိ ပုိရႈပ္ေထြးေနမွန္း သိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မ ရင္တစ္ခုလုံး ဘာမွန္းမသိတဲ့ စိတ္ခံစားမႈတစ္ခုက ပုိပုိျပင္းထန္လာေနတယ္.
‘စကားက ဘယ္က စရမွန္း မသိဘူး ေမေဇာ္. အဓိက တာဝန္ရွိတာက ဆရာပဲေလ. စည္သူ႕မွာလဲ အျပစ္မရွိသလုိ ေမေဇာ့္မွာလဲ အျပစ္မရွိဘူး. တကယ္တမ္း အျပစ္ရွိတာကေတာ့ ဆရာတုိ႔ လူႀကီးေတြမွာပါပဲ.’
‘မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဆရာ ရိပ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ စည္သူ႕ကုိ တားျမစ္ေပမဲ့ စည္သူက ေခါင္းသိပ္မာလြန္းတယ္. ေရႊရည္ဆုိတာက စည္သူနဲ႔ ေစ့စပ္ထားတဲ့ မိန္းခေလးပဲ သမီး. ေကာင္မေလးက စင္ကာပူမွာပဲ အေျခခ်ေနတယ္ေလ. စည္သူကလဲ လုိက္သြားရမယ္. လက္ထပ္ဖုိ႔ ရက္အထိ ေရြးထားပီးပီ. ဒါေပမဲ့ အဲ့လုိစီစဥ္ထားတာကုိ စည္သူ ေသခ်ာ မသိတာက ျပႆနာပဲ’
‘စည္သူက အဲ့ဒီေကာင္မေလးကုိ တကယ့္ကုိ မႀကဳိက္ဘူး ဒါေပမဲ့ စည္သူ႕အေမနဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္မေလး အေမနဲ႔က သိပ္ရင္းႏွီးလြန္းေတာ့ စကားေတြက ကၽြံလက္စနဲ႔ ကၽြံကုန္တယ္ေလ.. ပီးေတာ့ ကုိယ့္သားသမီး သူ႕သားသမီး ပုိင္တယ္ဆုိပီး ကေလးေတြကို အသိမေပးတာက ျပႆာနာစတာပဲ’
ဆရာခ်စ္ မ်က္ႏွာက စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းေနခဲ့တယ္. က်မကေတာ့ ေက်ာက္ရုပ္လုိပင္ ဆရာခ်စ္ကုိ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ခဲ့ဘူး.
‘သမီးကုိ ဆရာ ေတာင္းပန္ခ်င္တာက တကယ့္ကုိ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးရယ္… အခု သမီးတုိ႔ အေျခအေန ကုိလဲ ဆရာ သိေနတယ္.. သမီးဘက္က ဘာမွျပန္ပီး တုံ႔ျပန္မႈ မလုပ္ရေသးဘူးလုိ႔ စည္သူက ေျပာတယ္……’
နားလည္မႈေတြ….. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျခအေနတစ္ခုဆီကုိ လမ္းေၾကာင္းေပးေနတဲ့ စကားလုံးေတြ …….
ႏွစ္ဖက္မိဘ အသိအမွတ္ျပဳပီး လက္ထပ္ဖုိ႔ ရက္အထိပါ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မိန္းခေလးနဲ႔
လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ခ်င္း နားလည္မႈေတြနဲ႔သာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကပီး ဘယ္လုိအေျခအေနမွ တရားဝင္ မကၽြံရေသးတဲ့ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔………………
ထက္ထက္က ေတာက္တေခါက္ေခါက္ လုပ္ေနခဲ့တယ္..
‘ဒါ သက္သက္မဲ့ဟာ အမွန္ေတာ့ သူဖြင့္ေျပာသင့္တယ္ဟ… ငါကေတာ့ သေဘာတူတဲ့စိတ္နဲ႔ နင္တုိ႔ၾကားထဲ အခမဲ့ေတာင္ ေအာင္သြယ္လုပ္ေပးခဲ့တာပဲဟာ.. စည္သူ ဒီလုိေတာ့ ဖြင့္မေျပာဘဲ မေနသင့္ဘူး.. အခုလုိမ်ဳိး ဆရာခ်စ္တုိ႔ေတာင္ ဝင္ပါရ တဲ့ အဆင့္အထိေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့… ေနာက္ပီး နင္ကေရာ….နင္ ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္မလဲ ေမေဇာ္’
‘ငါကလား ငါက ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္ရမလဲ ထက္ထက္ရယ္… ဒါေပမဲ့ ဘာမွ မကၽြံလုိက္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္..’
‘နင္ သူ႕ကုိ တကယ္ခ်စ္ေနသလား ေမေဇာ္..’
‘မေမးနဲ႔ေတာ့ မေမးနဲ႔ေတာ့ ထက္ထက္.. ဒါေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေမးဖုိ႔ကို မလုိေတာ့ဘူး.. မပူပါနဲ႔ဟာ ငါ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္ပါ့မယ္’
ခ်စ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာတင္ မခ်စ္သင့္တဲ့အေၾကာင္းတရားေတြ ခုိင္ခုိင္လုံလုံရွိေနမွေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႔ဆုိတာကုိ မစဥ္းစားသင့္ေတာ့ဘူးေလ.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္သြားပါေစ. ခ်စ္ေနမိတယ္လုိ႔ ထင္ေနရုံျဖစ္ပါေစ မခ်စ္သင့္ေတာ့ဘူး.. မခ်စ္သင့္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ေတြးလုိက္တုိင္း သူ႕ရဲ႕အၾကင္နာေတြ ဂရုစုိက္မႈေတြ အခ်စ္ေတြကုိ ျပန္ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္… ဘာေၾကာင့္ က်မက အခ်စ္ေရးမွာ ကံမေကာင္းခဲ့ရတာလဲ.. မ်က္ရည္ေတာင္ မက်ျဖစ္ဘဲ ရင္ထဲမွာ အႀကိတ္အခဲႀကီးလုိ ခံစားေနရတာကုိ က်မက ပုိနာက်င္ေနမိတယ္.
သူ႕ကို ရုတ္တရက္ စိမ္းျပတ္ျပတ္ဆက္ဆံေတာ့ သူက နားမလည္ႏုိင္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ က်မကုိ ေၾကေၾကကဲြကဲြ စိုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္. တတ္ႏုိင္သေလာက္ ထက္ထက္ကလဲ ေဘးက မခြာဘဲ ေနေပးခဲ့တယ္. က်မကုိ စကားေျပာမယ္လုိ႔ ႀကံစည္တုိင္း သိသာထင္ရွားတဲ့အျပဳအမူနဲ႔ ေရွာင္ထြက္သြားတဲ့အေပၚ သူတကယ့္ကို နားမလည္တဲ့စိတ္နဲ႔ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရမွန္း သိေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ ဘာအတြက္နဲ႔မွ အေၾကာင္းျပခ်က္လဲ မေပးလုိ သူ႕ဆီက ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွလဲ မလုိခ်င္ေတာ့ေပ.
ကီးဘုတ္ေဘးက စာရြက္ေလး
‘စကားေျပာခ်င္တယ္’
‘ေျပာစရာ ဘာစကားလုံးမွ မရွိဘူး’
‘ဘာျဖစ္သလဲ ေမ က်ေနာ့္ကုိ ဘာမ်ား စိတ္ဆုိးေနသလဲ. ညေန က်ေနာ္ ေစာင့္ေနမယ္’
စာရြက္ကေလးကုိ ခ်ေပးခဲ့ပီး သူ႕မ်က္ႏွာက ခပ္တင္းတင္းနဲ႔ပင္ အျပင္ကုိ ထြက္သြားခဲ့တယ္.
ေလွကားထစ္ေတြေဘးမွာ သူရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္. ေဘးနားက သံတုိင္ကုိ ရႈးဖိနပ္ထိပ္ဦးနဲ႔ ကန္ေနပီး မွန္ခ်ပ္ေတြရဲ႕အေနာက္ကေန အျပင္ကုိ သူၾကည့္ေနခဲ့တယ္. က်မ ေဘးကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက နီရဲေနခဲ့ပီ.
‘ေမ ဘာလုိ႔ေျပာင္းလဲသြားသလဲဆုိတဲ့ အေျဖကုိ က်ေနာ္ အခုပဲ သိခဲ့ရပီ. ေမ က်ေနာ့္ကို စိတ္ဆုိးသလား. အဲ့ဒီကိစၥကုိ မေျပာျဖစ္တဲ့အေပၚ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က ဒီလုိမ်ဳိးလား ေမ’
‘က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ နားလည္မႈေတြ သံေယာဇဥ္ေတြ ဒါေတြကုိ ဒီကိစၥေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေမလဲလွယ္ႏုိင္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား’
သူေျပာသမွ် က်မက နားေထာင္ေပးေနခဲ့တယ္. ဘာမွေတာ့ ျပန္ေျပာဖုိ႔ အားအင္မရွိေတာ့.
‘ေျပာပါ ေမ.. က်ေနာ့္အမွားလား. က်ေနာ္ ခ်စ္ႏုိင္တဲ့သူကုိပဲ က်ေနာ္ ခ်စ္မယ္. သူ႕ကို မခ်စ္ဘူး.. ေမေမတုိ႔ စီစဥ္တာကုိ က်ေနာ္က
လက္မခံႏုိင္ဘူး.’
‘ေမ့ကိုပဲ ခ်စ္တယ္ ေမ.. ေမလဲ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္ ေမရယ္. က်ေနာ္ သိတာပဲ. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္’
က်မ ပခုံးကုိ အတင္းဆုပ္ကိုင္ပီး သူေမးေနခဲ့တယ္.
‘ေမ… ေမ… ေမ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ေမ့ကို ခဲြမသြားႏုိင္ဘူး.’
အေျခအေနေတြက ေအးေအးေဆးေဆးကေန ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္. သူ က်မပခုံးကုိ အတင္းဆဲြလွည့္ပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲ အတင္းဆဲြဖက္လုိက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ က်မ မရုန္းလုိက္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမွာပဲ က်မတုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေန က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိ႕ကို က်မ ေတြ႕လုိက္ရတာပဲ…………….
က်မကုိ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ မိန္းမႀကီးရဲ႕ လွပပီး မာန္မာနအျပည့္နဲ႔ မ်က္ႏွာကုိ က်မက အေသအခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္. သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာက မတတ္သာလုိ႔ က်မကို ေတြ႕ရတဲ့အေျခအေနမွာ မသက္သာတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔ က်မကုိ အကဲခတ္ေနခဲ့တယ္…
‘ေမေဇာ္ဆုိတာလား… အန္တီက စည္သူ႕ရဲ႕အေမပါ.. အခုလုိေတြ႕ဖုိ႔ ခ်ိန္းလိုက္ရတာကို တကယ့္ကို အားနာပါတယ္ကြယ္. ဒါေပမဲ့ …………….’
‘အန္တီ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ ဆရာခ်စ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ေထာက္ထားတဲ့အေနနဲ႔ေရာ က်မရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ကိုပါ တန္ဖုိးထားပီး လာေတြ႕တာပါ’
‘အန္တီ ဆိုလိုခ်င္တာကုိ က်မ သိပါတယ္ စိတ္မပူပါနဲ႔ အန္တီ’
‘က်မက အန္တီတုိ႔ သေဘာမတူႏုိင္ေလာက္တဲ့ အေျခအေနမွာ က်မရဲ႕ မိန္းမသားသိကၡာကုိ အက်ခံပီးေတာ့မ်ား စည္သူ႕ကုိ လက္ခံမယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္ မွားလုိက္မယ္ အန္တီ’
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မာနေတြနဲ႔ အလွ်ံတညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စူးစူးစုိ္က္စုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္.. က်မမွာလဲ က်မအတြက္ လုံေလာက္တဲ့ မာနရွိတယ္. ေစ့စပ္ပီးသား မိန္းခေလးရွိတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္လုိအရာေတြနဲ႔မ်ား မ်က္ႏွာေျပာင္တုိ္က္ပီး သေဘာမတူပါဘူးလုိ႔ ဆုိေနတဲ့ၾကားက လက္ခံမယ္လုိ႔မ်ား ထင္ေနလား အမုိက္ခံတဲ့ မိန္းမမ်ား မွတ္ေနလားကြယ္..
မာနေတြနဲ႔ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ မနာက်င္ခဲ့ရေပမဲ့ အခုေတာ့ ရင္ထဲမွာ တစစ္စစ္နာက်င္ေနခဲ့ပီ.
အခ်စ္….
အခ်စ္ေလ အခ်စ္ေပါ့… သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္မိေနပီဆုိတဲ့ အသိတစ္ခုကုိ ရင္ဘတ္ထဲမွာ အတင္းေလွာင္ပိတ္လုိက္တဲ့အခါ ႏွလုံးသားဆီက
စူးေအာင့္တဲ့ ခံစားခ်က္ကုိ က်မ ခံစားလုိက္ရတယ္.
အဲ့ဒီေန႔ညေနက က်မတုိ႔ ရုံးခန္းရဲ႕ အေပၚထပ္ေဘး ေလွကားထစ္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ရပ္ေနမိတယ္.
‘မခ်စ္ဘူး.. ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ့ဘူး.. အရင္တုန္းက တဲြေနခဲ့တယ္ဆုိတာက အားနာမႈရယ္ နီးစပ္တဲ့စိတ္ရယ္ေၾကာင့္ပဲ. အခု ေသခ်ာစဥ္းစားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ မခ်စ္ဘူးဆုိတာဟာ တကယ့္ကို ေသခ်ာေနခဲ့ပီ’
က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအဖြင့္အပိတ္ကုိ အသက္မဲ့သူတစ္ေယာက္လုိ သူ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္.
‘ေမေမ့ေၾကာင့္လား… ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ ..’
‘ကုိ႕ကုိ တကယ္မခ်စ္ဘူးေပါ့’
‘ေမဟာ တကယ့္ကုိ အသည္းမာတာပဲေနာ္.’
မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မပ်က္ဘဲ ေခါင္းကုိ ေမာ္ထားခဲ့တယ္
အသည္းမာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ခြင့္ရွိေအာင္ ဒီအသည္းကို ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာေအာင္ လုပ္ထား ရသလဲ သူမသိတဲ့အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာကုိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္.
ဘုရားေရ ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲ ေအာင့္တက္လာေတာ့ လက္ဖေနာင့္နဲ႔ရင္ဘတ္ကုိ ဖိထားမိတယ္ ဒီခံစားခ်က္ကုိ အခုတေလာ ခန ခန ခံစားရတာ ၾကာပီ စြပ္စဲြခ်က္ကုိ လက္သင့္ခံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ ကတည္းကေပါ့. က်မက မာနႀကီးတယ္ စိတ္ႀကီးတယ္ ေဒါသႀကီးတယ္ ခန ခန သူ ေျပာတတ္ေပမဲ့ အသည္းမာလိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိဘူးတဲ့
သူ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ဝုိင္းေနတဲ့ မ်က္လုံးကုိ ၾကည့္ပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နာနာက်င္က်င္ ခံစားရတယ္.
နာက်င္စမ္းပါကြယ္ ေမ့ထက္ေတာ့ ပုိ မနာက်င္ႏုိင္ပါဘူး….
‘စိတ္ခ်ပါ ေမ…. က်ေနာ့္အတြက္ ေနာက္ထပ္ စိတ္မရႈပ္ရေတာ့သလုိ စိတ္လဲ မညစ္ရေတာ့ပါဘူး.. ေမ မခ်စ္ဘူးဆိုတဲ့ လူကုိလဲ ေနာက္ထပ္ ေမ့ေရွ႕မွာ မျမင္ေစရပါဘူး ဒါေပမဲ့ ေမသိထားဖုိ႔က က်ေနာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူဟာ ေမ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဇနီးေလာင္းကလဲ ေရႊရည္ မျဖစ္ရဘူး.. ဒါကုိေတာ့ ေမ သိထားေပးပါ’
‘က်ေနာ္ ၂၁ ရက္ေန႔ စင္ကာပူကုိ သြားမယ္.. အဲ့ဒီကေန တစ္ဆင့္ ကုိကုိႀကီးရွိတဲ့ ၾသစေၾတးလ်ားကို ထပ္သြားမယ္ ေမ.. ေမ့ ေဘးနားမွာ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေမနဲ႔ ေဝးရာ ဟုိးအေဝးဆုံးကို သြားေနပါ့မယ္ ေမ’
‘ဒါေပမဲ့ ေမ့ကိုေတာ့ အရမ္းခ်စ္တယ္ဆုိတာကို ယုံထားေပးပါ ေမ.. အစစအရာရာအတြက္ ေမ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ခ်စ္တတ္လာတဲ့အတြက္ေရာ ခ်စ္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေရာေပါ့…………’
ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း သူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မက သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္မိတုိင္း အေပၚထပ္ ေလွကားထစ္ေလးရဲ႕ေဘးမွာ အၿမဲရပ္ေနတတ္ခဲ့တယ္.. က်မေဘးကုိ လက္လွမ္းလုိက္တုိင္း အၿမဲ အသင့္ရွိေနတတ္တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကို တမ္းတမိသလုိ.. ကီးဘုတ္ေပၚမွာ တင္တင္ထားတတ္တဲ့ message တုိတုိေလးေတြကုိလဲ အၿမဲ သတိရေနခဲ့တယ္…
‘သိပ္ခ်စ္တယ္’ အျပာေရာင္စာရြက္ေပၚက လက္ေရး…. ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ရနံ႕ကေလး အခုအခ်ိန္အထိ သတိရေနဆဲပဲ
‘ဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ’ လုိ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလုိက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက သူ႕မ်က္ႏွာက အနီေရာင္သမ္းေနခဲ့တယ္
‘စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ေမရယ္…. က်ေနာ္ ေမ့ကုိခ်စ္ေနတာၾကာပီ ေမ စိတ္ဆုိးမွာစုိးေပမဲ့ ဖြင့္မေျပာဘဲလဲ မေနႏုိ္င္ေတာ့’ လုိ႔. အဲ့တုန္းက ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႕ရဲ႕ စကားသံေတြကုိ နားထဲမွာ ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္……
သူ ကမၻာကုိ ပတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကေတာ့ နဂုိေနရာေလးမွာပဲ ထုိင္ေနပီး သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့မိတယ္… သူ ေနရာတစ္ေနရာကုိ ေရာက္တုိင္း က်မဆီကုိ မျဖစ္မေန ပုိ႕စကတ္ တစ္ေစာင္ တစ္ေစာင္ အၿမဲပုိ႔ေပးခဲ့တယ္….
အခ်ိန္ေတြ နာရီေတြ ကုန္သြားလဲ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြက ရွင္သန္ လည္ပတ္ေနတုန္းပဲ….
ဒါေပမဲ့ မခ်စ္သင့္ဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေျခအေနေတြက ဟုိးအရင္တုန္းကေရာ အခုေရာ အတူတူပါပဲကြယ္………… ဘာဆုိ ဘာမွ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး…….
အရာရာဟာ အရင္အတုိင္းပဲ မင္းထြက္သြားကတည္းက ဒီအတုိ္င္းပါပဲ.. မခ်စ္သင့္ဘူးဆုိတဲ့ အေျခအေနေရာ.. ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေရာေပါ့……….
ျပည့္စုံ (19-8-2009, 9:16 pm)
Thursday, August 20, 2009
အဆုံးသတ္
ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေျပာခြင့္ရခဲ့ေပမဲ့
ခ်စ္တယ္လုိ႔ ဆက္ေျပာခြင့္မရွိလုိ႔
အခ်စ္ေတြ ေျမျမွဳပ္သၿဂၤိဳလ္လုိက္ပီ
သတိရေနမယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ေပမဲ့
သတိရခြင့္ ဆက္မရွိေတာ့လုိ႔
သတိရျခင္းေတြ ေမ့ပစ္လုိက္ပီ
လြမ္းေနပါရေစလုိ႔ ေျပာလုိက္ေပမဲ့
လြမ္းေနခြင့္ မရွိေတာ့လုိ႔
အလြမ္းေတြ ရပ္ဆုိင္းလုိက္ပီ
ငါဟာ မင္းအတြက္လုိ႔ေျပာလုိက္ေပမဲ့
ငါ့အတြက္ မဟုတ္ေတာ့လုိ႔
ေမ့လုိက္ပီ
အရာရာကုိ အသစ္က ျပန္စမယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ေပမဲ့
ေျပာျပခြင့္မရွိေတာ့လုိ႔
အဆုံးသတ္လုိက္ပါပီ…………
ျပည့္စုံ (၂၀-၈-၂၀၀၉၊ ၁း၅၁ am)
ခ်စ္တယ္လုိ႔ ဆက္ေျပာခြင့္မရွိလုိ႔
အခ်စ္ေတြ ေျမျမွဳပ္သၿဂၤိဳလ္လုိက္ပီ
သတိရေနမယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ေပမဲ့
သတိရခြင့္ ဆက္မရွိေတာ့လုိ႔
သတိရျခင္းေတြ ေမ့ပစ္လုိက္ပီ
လြမ္းေနပါရေစလုိ႔ ေျပာလုိက္ေပမဲ့
လြမ္းေနခြင့္ မရွိေတာ့လုိ႔
အလြမ္းေတြ ရပ္ဆုိင္းလုိက္ပီ
ငါဟာ မင္းအတြက္လုိ႔ေျပာလုိက္ေပမဲ့
ငါ့အတြက္ မဟုတ္ေတာ့လုိ႔
ေမ့လုိက္ပီ
အရာရာကုိ အသစ္က ျပန္စမယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ေပမဲ့
ေျပာျပခြင့္မရွိေတာ့လုိ႔
အဆုံးသတ္လုိက္ပါပီ…………
ျပည့္စုံ (၂၀-၈-၂၀၀၉၊ ၁း၅၁ am)
Wednesday, August 19, 2009
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမဲ့ ဆုံမွတ္
‘က်မတုိ႔ လမ္းခဲြၾကရေအာင္’
ဒီစကားကုိ ေျပာခြင့္ရဖုိ႔ က်မ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကဳိးစားခဲ့ရတယ္. ရင္တစ္ခုလုံးပြင့္ထြက္ေတာ့မတတ္ နာက်င္တဲ့စိတ္အေတြးေတြကုိ မ်ဳိသိပ္ရင္းနဲ႔ ကုိ႕ကုိ ဒီစကားေျပာႏုိင္ဖုိ႔ အားေမြးခဲ့ရတယ္.
အဲ့ဒီညေနက တိမ္ေတာက္တဲ့ညေနေပမဲ့ အရာရာဟာ မလွပဘဲ အထီးက်န္ဆန္လြန္းခဲ့တယ္.
ကုိ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ႀကဳိသိေနႏွင့္ပီး ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ နာက်င္ေနရေပမဲ့ က်မစကားကုိ အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္မႈ မလုပ္ခဲ့ဘူး.
‘ဒါက အဆုံးသတ္အေျဖတဲ့လား….. ဒီလုိလုပ္မွပဲ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းလုိ႔ရမယ္လုိ႔ ညဳိ ထင္ေနပီလား’
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကုိ တစ္ေယာက္ နာက်င္ေနတဲ့ ႏွလုံးသားကုိယ္စီနဲ႔ စုိက္ၾကည့္ေနခဲ့မိပီး ေျပာစရာ စကားတစ္ခြန္းမွ ႏႈတ္ဖ်ားက ပြင့္ထြက္မလာခဲ့ႏုိင္ဘူး.
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လမ္းခဲြမႈမွာ အမုန္းေတြေၾကာင့္ မဟုတ္လဲ လမ္းခဲြဖုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိခဲ့မွန္း သိခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီ အေျဖကုိ ကုိေရာ က်မပါ လက္ခံဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္.
လမ္းခဲြဖုိ႔အတြက္ က်မက စတင္ေတာင္းဆုိခဲ့ေပမဲ့ ကုိကပဲ အရင္ ေက်ာခုိင္းထြက္သြားခဲ့တယ္. ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာသြားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္း က်မ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ ရႈိက္လုိက္မိတယ္. အျပင္းအထန္ေျပာရမယ္ နာက်င္ေအာင္ စကားလုံးေတြသုံးရမယ္လုိ႔ ထင္ထားခဲ့သမွ်ဟာ က်မရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းမွာပဲ ၿပီးဆုံးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္.
သူ႕ကိုခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္ေတြအတြက္ ေနာင္တမရေပမဲ့ သူ႔ေဘးနားမွာ ရွိမေနႏုိင္ေတာ့ဘူးဟု ေတြးမိတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ယူက်ဴံးမရတဲ့စိတ္နဲ႔ ေၾကကဲြရတယ္. အရင္ကဆုိ ခနေလးေဝးရမယ္လုိ႔ ေတြးမိရင္ေတာင္ အသည္းေတြ ကဲြေၾကမတတ္ခံစားခဲ့ရမႈမွာ တစ္သက္လုံးေဝးရေတာ့မယ္လုိ႔ စဥ္းစားရမိတဲ့အခါ ဘယ္လုိမ်ား ေရွ႕ဆက္ရမလဲလုိ႔ ေတြးမိတယ္.
ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ခဲြရမွာပါပဲ.
‘နင္တုိ႔ ၂ ေယာက္ ဘာအတြက္ လမ္းခဲြဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာလဲ ညဳိ’
က်မ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေမးကုိေျဖဖုိ႔ က်မမွာ က်မအတြက္ေတာ့ လုံေလာက္တဲ့ အေျဖ ရွိေနႏွင့္ပီးသားပါပဲ.
ဘယ္လုိအခက္အခဲမဆုိ အတူတူ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းဖုိ႔ အားအင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေမြးေမြး ဒီတစ္ခါေတာ့ က်မမွာ အားမရွိေတာ့ဘူး သည္လုိပဲ ကုိ႕မွာလဲ အားမရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ သိေနႏွင့္ခဲ့ပီ အမုန္းေတြ ေရာက္မလာခင္ က်မတုိ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ခဲြခြာဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာဟာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အတြက္ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ရဲ႕……..
တစ္ေယာက္တည္း ထီးတည္းက်န္ရစ္ခဲ့ရမႈဟာ ဘယ္ေလာက္ အထီးက်န္ဆန္လြန္းသလဲ လက္ေတြ႕ သိေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ အားတင္းပီး ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေနတုန္းပဲ. တခါတေလမွာ နံေဘးကုိ အသာ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လုိက္တုိင္း အားေပးအၿပဳံးနဲ႔ က်မလက္ကုိ မလႊတ္တမ္းဆဲြကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်စ္သူက အခုေတာ့ ေဘးမွာ မရွိေတာ့.
ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ သားအလတ္ဆုိေပမဲ့ အကုိအႀကီးဆုံးက အိမ္ေထာင္န႔ဲဆုိေတာ့ သူ႕အေပၚ မွာပဲ မိသားစုေတြတာဝန္က လုံးလုံးပုံက်ေနခဲ့တာ. သူ႕အေမက သူ႕ကုိ သိပ္အားကုိးလြန္းတာ. အရင္တုန္းက ေပေတေလလြင့္ လူဆုိးကေလးျဖစ္ေနေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူက အေမသိပ္ခ်စ္ တဲ့ သားလိမၼာကေလးျဖစ္ေနတာေတြ သူ႕ညီမကေလးေတြနဲ႔ သူ႕ေအာက္က သားခ်င္းေတြရဲ႕ အားကုိးမႈ သံေယာဇဥ္ႀကဳိးေတြက သူ႕ကုိ လႈပ္မရေအာင္ တုပ္ေႏွာင္ထားေနခဲ့ပီ.
က်မကေတာ့ မိသားစုဆုိတဲ့ ႀကဳိးရွိေပမဲ့ သူ႕ေလာက္ေတာ့ ႀကဳိးမမ်ားခဲ့ဘူး. ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္ဘဝကုိ ကုိယ့္စိတ္ႀကဳိက္ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားေနတဲ့ မိန္းမ ဆုိေတာ့ က်မအတြက္က ဘဝရဲ႕တုိးတက္မႈကုိပဲ ရွာေဖြႀကဳိးစားဖို႔ပဲ ရွိေနခဲ့တယ္.
က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကားထဲက လဲြေခ်ာ္မႈက အဲ့ဒီ ဘဝေတြေပၚ မူတည္ပီးေတာ့ တစ္စတစ္စ ကြာျခားလာေနတာကုိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္းနဲ႔ကုိ လက္ေတြ႕အျဖစ္မွန္ေတြက ေပါင္းစပ္လုိ႔ မရေအာင္ကုိ ေဝးကြာေစခဲ့ပီေလ.
လူ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ခ်ည္းသက္သက္ဆုိရင္ ဘဝဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေနေပ်ာ္စရာ ေကာင္းေပမဲ့ ေဘးက ႀကဳိးေတြ ရစ္ပတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မတုိ႔ ေပ်ာ္လုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး. မိသားစု ဘဝေရွ႕ေရး တာဝန္ ငဲ့ညွာမႈ သံေယာဇဥ္ အမ်ဳိးစုံတဲ့ ႀကဳိးေတြၾကားမွာ သူေရာ က်မေရာ လႈပ္မရေအာင္ နစ္ျမဳပ္ေနခဲ့ပီ.
‘ကံကုိခ်ည္း ယုံရမယ္လုိ႔ ကုိမေျပာဘူးေလ ဒါေပမဲ့ ဥာဏ္နဲ႔ ဝီရိယကုိလဲ ကုိတုိ႔ေမ့လုိ႔မရဘူးေပါ့ ညဳိရဲ႕… ကုိ ညဳိ႕ကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္. ဒါေပမဲ့ ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမ်ားေတြ စိတ္ညစ္ေနရ မယ္ဆုိ ညဳိလဲ ေပ်ာ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး…. ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိ ညိဳ႕လက္ကုိဆဲြပီး ဟုိးအေဝးကုိ ကုိ ထြက္ေျပး သြားခ်င္တယ္….’
‘ခနေလးေစာင့္ပါ ညဳိရယ္ ကုိတုိ႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းသာ စစ္မွန္မယ္ဆုိရင္ မေပါင္းဆုံစရာ မရွိပါဘူး… ညိဳလဲ ႀကဳိးစားရမယ္ ကုိလဲ ႀကဳိးစားမယ္… ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ့္အခ်ိန္ကုိ ေရာက္တဲ့ အထိ ကုိတုိ႔ ႀကဳိးစားၾကမယ္ေလ’
‘ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ ကုိ…. က်မတုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္က ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ’ မေမးရက္ခဲ့ဘူး. ကုိေျပာသမွ်ကုိ ကုိ႕မ်က္ႏွာကုိ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ပီးသာ က်မက အသာနားေထာင္ေနခဲ့တယ္.
ႀကဳိးစားၾကမယ္ ေပါင္းစည္းဖုိ႔အတြက္တဲ့ေလ…. ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ဘာမွ ေရရာမႈမရွိတဲ့ အေျခအေန ေတြမွာ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ က်မကေတာ့ အရာရာကုိ ဘာမွ မေတာင္းဆုိခဲ့ပဲ ကုိ႕ေဘးမွာ ၿငိမ္သက္စြာ ေနခဲ့တယ္.
‘ညီမေလးကုိ မျဖစ္မေန လုိက္ပုိ႔ေနရလုိ႔ပါ ညဳိရယ္… ညဳိေစာင့္ေနမွန္းသိေပမဲ့ ကုိဘယ္လုိလုပ္ရမွန္းကုိ မသိခဲ့ဘူး…’
ကုိ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြမွာ တကယ့္ကုိ ယူက်ဳံးမရတဲ့ ဝမ္းနည္းမႈအရိပ္အေယာင္ေတြ ေတြ႕ရတဲ့အခါ က်မက နာက်င္ရတဲ့ စိတ္အေတြးေတြကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လုိက္ပီး ကုိ႕ရဲ႕ လက္ကုိ အသာဆဲြကုိင္ပီး ခပ္ဖြဖြ ၿပဳံးျပခဲ့တယ္.
‘ကုိ အေရာက္လာမယ္ဆုိတာ ညဳိသိေနတာပဲ ကုိရယ္… အခု ေရာက္လာၿပီပဲ. အဆင္မေျပလုိ႔ ကုိေနာက္က်တာကုိ ညဳိနားလည္ပါတယ္…’
ဒီလုိအျဖစ္မ်ဳိးေတြ သိပ္မ်ားလာေပမဲ့ က်မကေတာ့ တိတ္တဆိတ္ပင္ ရင္ထဲမွာ အကဲြေၾကခံခဲ့ေတာ့တယ္.
က်မကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္ထားေပမဲ့ ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာကုိ က်မ ဝမ္းနည္းေနခဲ့ပီး နာက်င္ေနရတဲ့ ကုိ႕ကုိ က်မရဲ႕ ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ေတာ့ ထပ္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေစရေတာ့ဘူး.
က်မ မ်က္ရည္က်တုိင္း က်မထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔ ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာကုိ သိေနမိတဲ့အခါမွာ ကုိ႕ေရွ႕မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်ေစရေတာ့ဘူးလုိ႔ က်မက စိတ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္.
ခ်စ္သူသက္တမ္း ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ကုိက သူ႕မိသားစုျပႆနာေတြနဲ႔ တခါတေလမွာ စိတ္ပင္ပန္းတုိင္း က်မက ေဘးကေန ကုိ႕ကုိ အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္. ကုိ စိတ္ညစ္တဲ့အခါတုိင္းမွာ ကုိ႕ကုိ ရင္ခြင္မွာ ဖက္ထားပီး မိခင္တစ္ေယာက္လုိ အစ္မတစ္ေယာက္လုိ ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တဲ့ က်မကုိ ကုိ သိပ္ျမတ္ႏုိးမွန္း က်မသိေနခဲ့သားပဲကြယ္.
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ သီးသန္႔အခ်ိန္ဆုိတာ မရွိခဲ့ဘူး. သိပ္ခ်စ္တယ္လုိ႔ ခန ခန မေျပာႏုိင္ခဲ့ေပမဲ့ သိပ္ခ်စ္မွန္းကုိ စကားအျဖစ္နဲ႔ ဖြင့္ေျပာစရာမလုိေအာင္ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့ၾကတာပဲ. ဒါဟာ တစ္သက္စာ အတြက္ လုံေလာက္ပါရဲ႕.
‘ကုိ ေမေမ့ကို ဖြင့္ေျပာလုိက္ပီ ညဳိ… ေမေမကေတာ့ သူ သေဘာတူထားတဲ့ မိန္းခေလးရွိေပမဲ့ ကုိ႕ကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ပါတယ္တဲ့….တစ္ခုပဲ ေမေမက ေတာင္းဆုိတယ္… ကုိ႕ကုိ မိသားစုရဲ႕ အေဝးကုိ ခဲြမထြက္သြားေစခ်င္ဘူး… မသြားပါနဲ႔လုိ႔ ေတာင္းပန္တယ္ ညဳိ.. ေမေမက အားကုိးအားထားျပဳတဲ့ သားကုိ ေဘးနားမွာ ရွိေနခ်င္တာပဲတဲ့… ကုိ အေဝးကုိ ထြက္မသြားရင္ပီးေရာ အရာအားလုံးကုိ လက္ခံပါတယ္တဲ့’
က်မရဲ႕ စိတ္ေတြက ေလထဲကုိ လြင့္ထြက္သြားတဲ့ ပူေဖာင္းတစ္လုံးလုိပင္ ေလႏွင္ရာ ကစဥ့္ကလ်ား လြင့္ေျပးသြားခဲ့ပီ. ကုိ႕စကားသံကုိ နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ အၿမဲ စဥ္းစား စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့မိတဲ့ က်မ တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ က်မတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ကေလး လဲၿပဳိခဲ့ပီဆုိတာကုိ သိလုိက္ရတယ္.
ႏုိင္ငံရပ္ျခားကုိသြားမယ္. ပီးရင္ ဟုိမွာ ဆက္ပီး ပညာသင္မယ္. အလုပ္လုပ္မယ္. ဘဝတစ္ခု အေျခခ်ေနႏုိင္ေအာင္ က်မတုိ႔ ႀကဳိးစားၾကမယ္. မိသားစုေတြအတြက္ဆုိလဲ က်မတုိ႔ အေဝးကေန ေထာက္ပံ့ၾကမယ္. အရာအားလုံးအတြက္လဲ က်မ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပီ. ဒါကို ကုိလဲ အသိပင္.
အခုေတာ့………
ကို႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက နာက်င္တဲ့ မ်က္လုံးျဖစ္ေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ အသိစိတ္မဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္လုံးလုိပင္. ကုိ႕စကားကုိေတာင္ တုံ႔ျပန္မႈ ျပန္မလုပ္ႏုိင္ခဲ့.
‘ေမေမ့ကုိ ကုိတုိ႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာလုိက္ရင္ ပုိဆုိးမယ္ ညဳိရယ္. ကုိေျပာလုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ေမေမ တအားငုိတယ္. ေနာက္ ေမေမက ေဖေဖ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ ကတည္းက စပီး ကုိ႕ကို အရမ္းအားကုိးခဲ့တာဆုိေတာ့ ကို ဘယ္လုိမွ ပစ္ထားခဲ့လုိ႔ မရဘူး’
‘ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူရွိဖုိ႔ပဲ လုိတယ္ မဟုတ္လား ညဳိ….. ကုိ႔ကုိ ခဲြမသြားပါနဲ႔.. ကုိ႕ေဘးမွာပဲေနပါ လုိ႔ေတာ့ ညဳိ႕ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြကုိ စေတးပီး မေျပာရက္ေပမဲ့ ကုိကေတာ့ အေဝးကုိ ဘယ္လုိမွ မသြား ႏုိင္ေတာ့ဘူး’
ဘာထပ္ေျပာဖုိ႔မွ မလုိအပ္ေတာ့ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္…. မိခင္နဲ႔ ခ်စ္သူၾကားမွာ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ က်မက နားလည္ေနခဲ့ပီ. မိသားစုတစ္ခုလုံးနဲ႔လဲပီး က်မကုိ မခ်စ္ဘူးလုိ႔ မစြပ္စဲြခ်င္ေတာ့ပါဘူး. နားလည္ေပးရမႈေတြကလဲ ကန္႕သတ္ထားတဲ့ ေဘာင္အတြင္းမွာ ေရခ်ိန္ကုိက္ခဲ့ပီ. ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ဖုိ႔ ရည္စူးခဲ့သမွ် ထူေထာင္ခဲ့ရသမွ်ေတြကေတာ့……..
ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ဆုိရင္ေတာ့ အရာရာကုိ တစ္ဇြတ္ထုိးဆုံးျဖတ္လုိက္လုိ႔ ျဖစ္ေနတာပဲ. ဒါေပမဲ့ ဒီလုိနည္းနဲ႔ေတာ့ က်မက အရႈံးမေပးခ်င္ခဲ့ေတာ့ဘူး… မိသားစုအေရးက ပထမဦးစားေပး ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မက ကုိ႕ေဘးမွာ တိတ္တဆိတ္ေနႏုိင္ပါ့မလား.. ကုိ႕ေဘးမွာ ေနဖုိ႔ တစ္ခုတည္းနဲ႔ က်မကုိ မလုိလားတဲ့ အသိုင္းအဝုိင္းမွာ က်မ ေနႏုိင္ပါ့မလား.
ဒီလုိသာဆုိ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႕အမွ် စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ေပၚမလာဘူးလုိ႔ ဘယ္သူေျပာႏုိင္မလဲ. အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာဆုိရင္ က်မတုိ႔ရဲ႕ အဆင္မေျပမႈေတြဟာ အမုန္းေတြ ျဖစ္လာၾကမွာေနာ္.
စခ်စ္ကတည္းက မုန္းဖုိ႔ခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္လုိ႔ မမုန္းခင္ကတည္းက က်မတုိ႔ လမ္းခဲြဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာ ဟာ သင့္ေတာ္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပဲလုိ႔ က်မက ယုံၾကည္လုိက္တယ္.
သာမန္မိန္းခေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ထက္ထက္ျမက္ျမက္နဲ႔ ဘဝကုိ ျမင့္ျမင့္မားမား ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ က်မရဲ႕ ေဖေဖကေရာ က်မတုိ႔ရဲ႕ ေပါင္းစပ္မႈကုိ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာကုိ အေသအခ်ာ သိေနႏွင့္ခဲ့တယ္.
မာနေတြကုိ ေလွ်ာ့ခ်ပီး လက္ေတြ႕က်တဲ့အေျခအေနကုိ ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ေတာင္ ထပ္ေလွ်ာ့စရာ ဘာမွမရွိေတာ့. ေသခ်ာမႈကုိ လက္ေတြ႕က်က် စဥ္းစားပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာကုိ ဒီအတုိင္းေလးပဲ ထားခဲ့လုိက္ဖုိ႔ က်မက တစ္ဖတ္သတ္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္.
ကုိ႔ကုိ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြဟာ နီးနီးေနရမွ မဟုတ္ဘဲ က်မတုိ႔ မုိင္ေထာင္ခ်ီ ေဝးေနလဲ ခ်စ္လုိ႔ရေနတာပဲ. လူႏွစ္ေယာက္ လမ္းခဲြမႈမွာ အမုန္းေတြေၾကာင့္ မဟုတ္လဲ လမ္းခဲြဖုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိခဲ့မွန္း ရွိလုိ႔ရမွန္း သိေနခဲ့မွေတာ့ လမ္းခဲြၾကတာေပါ့ ကုိရယ္.
အခ်စ္ဆုိတာ နီးနီးေနရမွ ေဝးေနရမွ ခ်စ္ရတာ မဟုတ္ဘူး ကုိ. အခ်ိန္တုိင္း က်မရင္ထဲမွာ ကုိ႕အတြက္ ခ်စ္ျခင္းေတြ ထည့္သြင္းထားမယ္ေလ. တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေႏွာင္ဖဲြ႕ထားတာ မဟုတ္ဘဲ လြတ္လပ္ခြင့္အျပည့္နဲ႔ ခ်စ္ၾကမယ္.
အေဝးကုိ ထြက္သြားဖုိ႔ အရာရာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့ စိတ္အတြက္ ကုိ႕ကုိ အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနမိတယ္. ကုိ႕ကို ျမင္ရင္ က်မရဲ႕ စိတ္အေတြးေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္မယ္ ထင္ရဲ႕. ဒါေပမဲ့ က်မရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္ေၾကာင္းကုိေတာ့ ကို လက္ခံရမယ္.
ဒီ မွန္တံခါးေနာက္ကို ေရာက္သြားရင္ က်မ ေနာက္ျပန္လွည့္လုိ႔မရေတာ့ဘူး. လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့ကုိ လည္ျပန္ပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္. ေဖေဖ့ရဲ႕ ဘာအတြက္နဲ႔မွ ေနာက္မဆုတ္နဲ႔ဆုိတဲ့ စကားသံကုိ ရင္ထဲ ထည့္သြင္းလုိက္တယ္. ဒီလုိအခ်ိန္မွေတာ့ ကို ေရာက္လာႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး. စိတ္ကုိ အဆုံးအထိ ေလွ်ာ့ခ်လုိက္တယ္. ပင့္သက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းရႈိက္လုိက္ပီး ခ်ာခနဲ အလွည့္မွာပဲ ကုိ႕ကုိ ေတြ႕လုိက္ရတယ္.
ကုိ႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ခ်စ္ျခင္းေတြ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႔ မႈန္ရီဝါးေနေလရဲ႕. ကုိ႕အသြင္က ႏြမ္းနယ္ေနေပမဲ့ က်မဆီကုိ အေျပးတစ္ပုိင္းေရာက္လာခဲ့တယ္.
ခ်စ္သူရယ္…..
ကုိက က်မရဲ႕လက္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့တယ္
‘အရမ္းခ်စ္တယ္ ညဳိ.. ညဳိကလဲြရင္ ဘယ္မိန္းခေလးကုိမွ ကုိမခ်စ္ဘူး.. ကုိ႔ရဲ႕သစၥာအတြက္ေတာ့ ညဳိစိတ္ခ်ပါ..ညဳိ အားအင္ရွိသေလာက္ ပ်ံသန္းပါ.. ညိဳ႕ရဲ႕ ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆုံးဆုိတာေတြကုိပဲ ယူပါ ညဳိ.. ဒါေပမဲ့ ညဳိ႕ကုိ အရမ္းခ်စ္ေနမယ့္ ခ်စ္သူဟာ ညဳိ႕ေဘးမွာ အတူရွိမေနႏိုင္ေပမဲ့ ညဳိ႕ကိုပဲ ခ်စ္ေနမယ္ဆုိတာကုိ ညဳိသိေနမယ္ဆုိရင္ ကုိ ေက်နပ္တယ္’
‘ကုိတုိ႔ အတူေပါင္းဖက္ရမွ မဟုတ္ေပမဲ့ မျပယ္တဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ တစ္သက္စာ ခ်စ္ေနခြင့္ေလးပဲ ကုိ႕ကို ေပးပါ ညိဳ’
မ်က္ရည္ေတြ …. ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေတြ ….
‘စိတ္ခ်ပါ တစ္သက္မွာ တစ္ခါခ်စ္ဖူးတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ကုိ႕ကို အရမ္းခ်စ္တယ္… ညဳိတုိ႔ အတြက္ ဆုံမွတ္တစ္ခု ရွိပါလိမ့္မယ္.. အဲ့ဒီကုိ မေရာက္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ေတာင္ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္’
‘ဒါေပမဲ့ ညဳိတုိ႔ရဲ႕ ခဲြခြာျခင္းမွာ အမုန္းေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ သိပ္ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္သာ ခဲြခြာရတယ္ဆုိတာကို ကုိ႕ကို သိေစခ်င္တာ တစ္ခုပါပဲ’
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျခင္းမွာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါလိမ့္မယ္. ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ျခင္းအျပည့္နဲ႔သာ လမ္းခဲြခဲ့ရတဲ့ အတြက္ေတာ့ ကုိ႕ကုိေရာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပါ ေက်းဇူးတင္မိတယ္….
အခ်ိန္ေတြ အၾကာႀကီးေျပာင္းလဲသြားလဲ ခ်စ္ျခင္းေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္……………..
ျပည့္စုံ (၁၈-၈-၂၀၀၉၊ ၂း၅၀ am)
ဒီစကားကုိ ေျပာခြင့္ရဖုိ႔ က်မ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကဳိးစားခဲ့ရတယ္. ရင္တစ္ခုလုံးပြင့္ထြက္ေတာ့မတတ္ နာက်င္တဲ့စိတ္အေတြးေတြကုိ မ်ဳိသိပ္ရင္းနဲ႔ ကုိ႕ကုိ ဒီစကားေျပာႏုိင္ဖုိ႔ အားေမြးခဲ့ရတယ္.
အဲ့ဒီညေနက တိမ္ေတာက္တဲ့ညေနေပမဲ့ အရာရာဟာ မလွပဘဲ အထီးက်န္ဆန္လြန္းခဲ့တယ္.
ကုိ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ႀကဳိသိေနႏွင့္ပီး ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ နာက်င္ေနရေပမဲ့ က်မစကားကုိ အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္မႈ မလုပ္ခဲ့ဘူး.
‘ဒါက အဆုံးသတ္အေျဖတဲ့လား….. ဒီလုိလုပ္မွပဲ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းလုိ႔ရမယ္လုိ႔ ညဳိ ထင္ေနပီလား’
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကုိ တစ္ေယာက္ နာက်င္ေနတဲ့ ႏွလုံးသားကုိယ္စီနဲ႔ စုိက္ၾကည့္ေနခဲ့မိပီး ေျပာစရာ စကားတစ္ခြန္းမွ ႏႈတ္ဖ်ားက ပြင့္ထြက္မလာခဲ့ႏုိင္ဘူး.
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လမ္းခဲြမႈမွာ အမုန္းေတြေၾကာင့္ မဟုတ္လဲ လမ္းခဲြဖုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိခဲ့မွန္း သိခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီ အေျဖကုိ ကုိေရာ က်မပါ လက္ခံဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္.
လမ္းခဲြဖုိ႔အတြက္ က်မက စတင္ေတာင္းဆုိခဲ့ေပမဲ့ ကုိကပဲ အရင္ ေက်ာခုိင္းထြက္သြားခဲ့တယ္. ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာသြားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္း က်မ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ ရႈိက္လုိက္မိတယ္. အျပင္းအထန္ေျပာရမယ္ နာက်င္ေအာင္ စကားလုံးေတြသုံးရမယ္လုိ႔ ထင္ထားခဲ့သမွ်ဟာ က်မရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းမွာပဲ ၿပီးဆုံးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္.
သူ႕ကိုခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္ေတြအတြက္ ေနာင္တမရေပမဲ့ သူ႔ေဘးနားမွာ ရွိမေနႏုိင္ေတာ့ဘူးဟု ေတြးမိတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ယူက်ဴံးမရတဲ့စိတ္နဲ႔ ေၾကကဲြရတယ္. အရင္ကဆုိ ခနေလးေဝးရမယ္လုိ႔ ေတြးမိရင္ေတာင္ အသည္းေတြ ကဲြေၾကမတတ္ခံစားခဲ့ရမႈမွာ တစ္သက္လုံးေဝးရေတာ့မယ္လုိ႔ စဥ္းစားရမိတဲ့အခါ ဘယ္လုိမ်ား ေရွ႕ဆက္ရမလဲလုိ႔ ေတြးမိတယ္.
ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ခဲြရမွာပါပဲ.
‘နင္တုိ႔ ၂ ေယာက္ ဘာအတြက္ လမ္းခဲြဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာလဲ ညဳိ’
က်မ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေမးကုိေျဖဖုိ႔ က်မမွာ က်မအတြက္ေတာ့ လုံေလာက္တဲ့ အေျဖ ရွိေနႏွင့္ပီးသားပါပဲ.
ဘယ္လုိအခက္အခဲမဆုိ အတူတူ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းဖုိ႔ အားအင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေမြးေမြး ဒီတစ္ခါေတာ့ က်မမွာ အားမရွိေတာ့ဘူး သည္လုိပဲ ကုိ႕မွာလဲ အားမရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ သိေနႏွင့္ခဲ့ပီ အမုန္းေတြ ေရာက္မလာခင္ က်မတုိ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ခဲြခြာဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာဟာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အတြက္ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ရဲ႕……..
တစ္ေယာက္တည္း ထီးတည္းက်န္ရစ္ခဲ့ရမႈဟာ ဘယ္ေလာက္ အထီးက်န္ဆန္လြန္းသလဲ လက္ေတြ႕ သိေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ အားတင္းပီး ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေနတုန္းပဲ. တခါတေလမွာ နံေဘးကုိ အသာ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လုိက္တုိင္း အားေပးအၿပဳံးနဲ႔ က်မလက္ကုိ မလႊတ္တမ္းဆဲြကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်စ္သူက အခုေတာ့ ေဘးမွာ မရွိေတာ့.
ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ သားအလတ္ဆုိေပမဲ့ အကုိအႀကီးဆုံးက အိမ္ေထာင္န႔ဲဆုိေတာ့ သူ႕အေပၚ မွာပဲ မိသားစုေတြတာဝန္က လုံးလုံးပုံက်ေနခဲ့တာ. သူ႕အေမက သူ႕ကုိ သိပ္အားကုိးလြန္းတာ. အရင္တုန္းက ေပေတေလလြင့္ လူဆုိးကေလးျဖစ္ေနေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူက အေမသိပ္ခ်စ္ တဲ့ သားလိမၼာကေလးျဖစ္ေနတာေတြ သူ႕ညီမကေလးေတြနဲ႔ သူ႕ေအာက္က သားခ်င္းေတြရဲ႕ အားကုိးမႈ သံေယာဇဥ္ႀကဳိးေတြက သူ႕ကုိ လႈပ္မရေအာင္ တုပ္ေႏွာင္ထားေနခဲ့ပီ.
က်မကေတာ့ မိသားစုဆုိတဲ့ ႀကဳိးရွိေပမဲ့ သူ႕ေလာက္ေတာ့ ႀကဳိးမမ်ားခဲ့ဘူး. ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏုိင္ေအာင္ ကုိယ့္ဘဝကုိ ကုိယ့္စိတ္ႀကဳိက္ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားေနတဲ့ မိန္းမ ဆုိေတာ့ က်မအတြက္က ဘဝရဲ႕တုိးတက္မႈကုိပဲ ရွာေဖြႀကဳိးစားဖို႔ပဲ ရွိေနခဲ့တယ္.
က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကားထဲက လဲြေခ်ာ္မႈက အဲ့ဒီ ဘဝေတြေပၚ မူတည္ပီးေတာ့ တစ္စတစ္စ ကြာျခားလာေနတာကုိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္းနဲ႔ကုိ လက္ေတြ႕အျဖစ္မွန္ေတြက ေပါင္းစပ္လုိ႔ မရေအာင္ကုိ ေဝးကြာေစခဲ့ပီေလ.
လူ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ခ်ည္းသက္သက္ဆုိရင္ ဘဝဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေနေပ်ာ္စရာ ေကာင္းေပမဲ့ ေဘးက ႀကဳိးေတြ ရစ္ပတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မတုိ႔ ေပ်ာ္လုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး. မိသားစု ဘဝေရွ႕ေရး တာဝန္ ငဲ့ညွာမႈ သံေယာဇဥ္ အမ်ဳိးစုံတဲ့ ႀကဳိးေတြၾကားမွာ သူေရာ က်မေရာ လႈပ္မရေအာင္ နစ္ျမဳပ္ေနခဲ့ပီ.
‘ကံကုိခ်ည္း ယုံရမယ္လုိ႔ ကုိမေျပာဘူးေလ ဒါေပမဲ့ ဥာဏ္နဲ႔ ဝီရိယကုိလဲ ကုိတုိ႔ေမ့လုိ႔မရဘူးေပါ့ ညဳိရဲ႕… ကုိ ညဳိ႕ကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္. ဒါေပမဲ့ ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမ်ားေတြ စိတ္ညစ္ေနရ မယ္ဆုိ ညဳိလဲ ေပ်ာ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး…. ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိ ညိဳ႕လက္ကုိဆဲြပီး ဟုိးအေဝးကုိ ကုိ ထြက္ေျပး သြားခ်င္တယ္….’
‘ခနေလးေစာင့္ပါ ညဳိရယ္ ကုိတုိ႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းသာ စစ္မွန္မယ္ဆုိရင္ မေပါင္းဆုံစရာ မရွိပါဘူး… ညိဳလဲ ႀကဳိးစားရမယ္ ကုိလဲ ႀကဳိးစားမယ္… ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ့္အခ်ိန္ကုိ ေရာက္တဲ့ အထိ ကုိတုိ႔ ႀကဳိးစားၾကမယ္ေလ’
‘ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ ကုိ…. က်မတုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္က ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ’ မေမးရက္ခဲ့ဘူး. ကုိေျပာသမွ်ကုိ ကုိ႕မ်က္ႏွာကုိ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ပီးသာ က်မက အသာနားေထာင္ေနခဲ့တယ္.
ႀကဳိးစားၾကမယ္ ေပါင္းစည္းဖုိ႔အတြက္တဲ့ေလ…. ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ဘာမွ ေရရာမႈမရွိတဲ့ အေျခအေန ေတြမွာ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ က်မကေတာ့ အရာရာကုိ ဘာမွ မေတာင္းဆုိခဲ့ပဲ ကုိ႕ေဘးမွာ ၿငိမ္သက္စြာ ေနခဲ့တယ္.
‘ညီမေလးကုိ မျဖစ္မေန လုိက္ပုိ႔ေနရလုိ႔ပါ ညဳိရယ္… ညဳိေစာင့္ေနမွန္းသိေပမဲ့ ကုိဘယ္လုိလုပ္ရမွန္းကုိ မသိခဲ့ဘူး…’
ကုိ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြမွာ တကယ့္ကုိ ယူက်ဳံးမရတဲ့ ဝမ္းနည္းမႈအရိပ္အေယာင္ေတြ ေတြ႕ရတဲ့အခါ က်မက နာက်င္ရတဲ့ စိတ္အေတြးေတြကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လုိက္ပီး ကုိ႕ရဲ႕ လက္ကုိ အသာဆဲြကုိင္ပီး ခပ္ဖြဖြ ၿပဳံးျပခဲ့တယ္.
‘ကုိ အေရာက္လာမယ္ဆုိတာ ညဳိသိေနတာပဲ ကုိရယ္… အခု ေရာက္လာၿပီပဲ. အဆင္မေျပလုိ႔ ကုိေနာက္က်တာကုိ ညဳိနားလည္ပါတယ္…’
ဒီလုိအျဖစ္မ်ဳိးေတြ သိပ္မ်ားလာေပမဲ့ က်မကေတာ့ တိတ္တဆိတ္ပင္ ရင္ထဲမွာ အကဲြေၾကခံခဲ့ေတာ့တယ္.
က်မကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္ထားေပမဲ့ ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာကုိ က်မ ဝမ္းနည္းေနခဲ့ပီး နာက်င္ေနရတဲ့ ကုိ႕ကုိ က်မရဲ႕ ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ေတာ့ ထပ္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေစရေတာ့ဘူး.
က်မ မ်က္ရည္က်တုိင္း က်မထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔ ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာကုိ သိေနမိတဲ့အခါမွာ ကုိ႕ေရွ႕မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်ေစရေတာ့ဘူးလုိ႔ က်မက စိတ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္.
ခ်စ္သူသက္တမ္း ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ကုိက သူ႕မိသားစုျပႆနာေတြနဲ႔ တခါတေလမွာ စိတ္ပင္ပန္းတုိင္း က်မက ေဘးကေန ကုိ႕ကုိ အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္. ကုိ စိတ္ညစ္တဲ့အခါတုိင္းမွာ ကုိ႕ကုိ ရင္ခြင္မွာ ဖက္ထားပီး မိခင္တစ္ေယာက္လုိ အစ္မတစ္ေယာက္လုိ ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တဲ့ က်မကုိ ကုိ သိပ္ျမတ္ႏုိးမွန္း က်မသိေနခဲ့သားပဲကြယ္.
က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ သီးသန္႔အခ်ိန္ဆုိတာ မရွိခဲ့ဘူး. သိပ္ခ်စ္တယ္လုိ႔ ခန ခန မေျပာႏုိင္ခဲ့ေပမဲ့ သိပ္ခ်စ္မွန္းကုိ စကားအျဖစ္နဲ႔ ဖြင့္ေျပာစရာမလုိေအာင္ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့ၾကတာပဲ. ဒါဟာ တစ္သက္စာ အတြက္ လုံေလာက္ပါရဲ႕.
‘ကုိ ေမေမ့ကို ဖြင့္ေျပာလုိက္ပီ ညဳိ… ေမေမကေတာ့ သူ သေဘာတူထားတဲ့ မိန္းခေလးရွိေပမဲ့ ကုိ႕ကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ပါတယ္တဲ့….တစ္ခုပဲ ေမေမက ေတာင္းဆုိတယ္… ကုိ႕ကုိ မိသားစုရဲ႕ အေဝးကုိ ခဲြမထြက္သြားေစခ်င္ဘူး… မသြားပါနဲ႔လုိ႔ ေတာင္းပန္တယ္ ညဳိ.. ေမေမက အားကုိးအားထားျပဳတဲ့ သားကုိ ေဘးနားမွာ ရွိေနခ်င္တာပဲတဲ့… ကုိ အေဝးကုိ ထြက္မသြားရင္ပီးေရာ အရာအားလုံးကုိ လက္ခံပါတယ္တဲ့’
က်မရဲ႕ စိတ္ေတြက ေလထဲကုိ လြင့္ထြက္သြားတဲ့ ပူေဖာင္းတစ္လုံးလုိပင္ ေလႏွင္ရာ ကစဥ့္ကလ်ား လြင့္ေျပးသြားခဲ့ပီ. ကုိ႕စကားသံကုိ နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ အၿမဲ စဥ္းစား စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့မိတဲ့ က်မ တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ က်မတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ကေလး လဲၿပဳိခဲ့ပီဆုိတာကုိ သိလုိက္ရတယ္.
ႏုိင္ငံရပ္ျခားကုိသြားမယ္. ပီးရင္ ဟုိမွာ ဆက္ပီး ပညာသင္မယ္. အလုပ္လုပ္မယ္. ဘဝတစ္ခု အေျခခ်ေနႏုိင္ေအာင္ က်မတုိ႔ ႀကဳိးစားၾကမယ္. မိသားစုေတြအတြက္ဆုိလဲ က်မတုိ႔ အေဝးကေန ေထာက္ပံ့ၾကမယ္. အရာအားလုံးအတြက္လဲ က်မ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပီ. ဒါကို ကုိလဲ အသိပင္.
အခုေတာ့………
ကို႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက နာက်င္တဲ့ မ်က္လုံးျဖစ္ေနေပမဲ့ က်မကေတာ့ အသိစိတ္မဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္လုံးလုိပင္. ကုိ႕စကားကုိေတာင္ တုံ႔ျပန္မႈ ျပန္မလုပ္ႏုိင္ခဲ့.
‘ေမေမ့ကုိ ကုိတုိ႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာလုိက္ရင္ ပုိဆုိးမယ္ ညဳိရယ္. ကုိေျပာလုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ေမေမ တအားငုိတယ္. ေနာက္ ေမေမက ေဖေဖ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ ကတည္းက စပီး ကုိ႕ကို အရမ္းအားကုိးခဲ့တာဆုိေတာ့ ကို ဘယ္လုိမွ ပစ္ထားခဲ့လုိ႔ မရဘူး’
‘ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူရွိဖုိ႔ပဲ လုိတယ္ မဟုတ္လား ညဳိ….. ကုိ႔ကုိ ခဲြမသြားပါနဲ႔.. ကုိ႕ေဘးမွာပဲေနပါ လုိ႔ေတာ့ ညဳိ႕ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြကုိ စေတးပီး မေျပာရက္ေပမဲ့ ကုိကေတာ့ အေဝးကုိ ဘယ္လုိမွ မသြား ႏုိင္ေတာ့ဘူး’
ဘာထပ္ေျပာဖုိ႔မွ မလုိအပ္ေတာ့ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္…. မိခင္နဲ႔ ခ်စ္သူၾကားမွာ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ က်မက နားလည္ေနခဲ့ပီ. မိသားစုတစ္ခုလုံးနဲ႔လဲပီး က်မကုိ မခ်စ္ဘူးလုိ႔ မစြပ္စဲြခ်င္ေတာ့ပါဘူး. နားလည္ေပးရမႈေတြကလဲ ကန္႕သတ္ထားတဲ့ ေဘာင္အတြင္းမွာ ေရခ်ိန္ကုိက္ခဲ့ပီ. ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ဖုိ႔ ရည္စူးခဲ့သမွ် ထူေထာင္ခဲ့ရသမွ်ေတြကေတာ့……..
ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ တစ္ခုတည္းအတြက္ဆုိရင္ေတာ့ အရာရာကုိ တစ္ဇြတ္ထုိးဆုံးျဖတ္လုိက္လုိ႔ ျဖစ္ေနတာပဲ. ဒါေပမဲ့ ဒီလုိနည္းနဲ႔ေတာ့ က်မက အရႈံးမေပးခ်င္ခဲ့ေတာ့ဘူး… မိသားစုအေရးက ပထမဦးစားေပး ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မက ကုိ႕ေဘးမွာ တိတ္တဆိတ္ေနႏုိင္ပါ့မလား.. ကုိ႕ေဘးမွာ ေနဖုိ႔ တစ္ခုတည္းနဲ႔ က်မကုိ မလုိလားတဲ့ အသိုင္းအဝုိင္းမွာ က်မ ေနႏုိင္ပါ့မလား.
ဒီလုိသာဆုိ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႕အမွ် စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ေပၚမလာဘူးလုိ႔ ဘယ္သူေျပာႏုိင္မလဲ. အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာဆုိရင္ က်မတုိ႔ရဲ႕ အဆင္မေျပမႈေတြဟာ အမုန္းေတြ ျဖစ္လာၾကမွာေနာ္.
စခ်စ္ကတည္းက မုန္းဖုိ႔ခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္လုိ႔ မမုန္းခင္ကတည္းက က်မတုိ႔ လမ္းခဲြဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာ ဟာ သင့္ေတာ္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပဲလုိ႔ က်မက ယုံၾကည္လုိက္တယ္.
သာမန္မိန္းခေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ထက္ထက္ျမက္ျမက္နဲ႔ ဘဝကုိ ျမင့္ျမင့္မားမား ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ က်မရဲ႕ ေဖေဖကေရာ က်မတုိ႔ရဲ႕ ေပါင္းစပ္မႈကုိ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာကုိ အေသအခ်ာ သိေနႏွင့္ခဲ့တယ္.
မာနေတြကုိ ေလွ်ာ့ခ်ပီး လက္ေတြ႕က်တဲ့အေျခအေနကုိ ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ေတာင္ ထပ္ေလွ်ာ့စရာ ဘာမွမရွိေတာ့. ေသခ်ာမႈကုိ လက္ေတြ႕က်က် စဥ္းစားပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာကုိ ဒီအတုိင္းေလးပဲ ထားခဲ့လုိက္ဖုိ႔ က်မက တစ္ဖတ္သတ္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္.
ကုိ႔ကုိ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြဟာ နီးနီးေနရမွ မဟုတ္ဘဲ က်မတုိ႔ မုိင္ေထာင္ခ်ီ ေဝးေနလဲ ခ်စ္လုိ႔ရေနတာပဲ. လူႏွစ္ေယာက္ လမ္းခဲြမႈမွာ အမုန္းေတြေၾကာင့္ မဟုတ္လဲ လမ္းခဲြဖုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိခဲ့မွန္း ရွိလုိ႔ရမွန္း သိေနခဲ့မွေတာ့ လမ္းခဲြၾကတာေပါ့ ကုိရယ္.
အခ်စ္ဆုိတာ နီးနီးေနရမွ ေဝးေနရမွ ခ်စ္ရတာ မဟုတ္ဘူး ကုိ. အခ်ိန္တုိင္း က်မရင္ထဲမွာ ကုိ႕အတြက္ ခ်စ္ျခင္းေတြ ထည့္သြင္းထားမယ္ေလ. တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေႏွာင္ဖဲြ႕ထားတာ မဟုတ္ဘဲ လြတ္လပ္ခြင့္အျပည့္နဲ႔ ခ်စ္ၾကမယ္.
အေဝးကုိ ထြက္သြားဖုိ႔ အရာရာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့ စိတ္အတြက္ ကုိ႕ကုိ အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနမိတယ္. ကုိ႕ကို ျမင္ရင္ က်မရဲ႕ စိတ္အေတြးေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္မယ္ ထင္ရဲ႕. ဒါေပမဲ့ က်မရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္ေၾကာင္းကုိေတာ့ ကို လက္ခံရမယ္.
ဒီ မွန္တံခါးေနာက္ကို ေရာက္သြားရင္ က်မ ေနာက္ျပန္လွည့္လုိ႔မရေတာ့ဘူး. လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့ကုိ လည္ျပန္ပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္. ေဖေဖ့ရဲ႕ ဘာအတြက္နဲ႔မွ ေနာက္မဆုတ္နဲ႔ဆုိတဲ့ စကားသံကုိ ရင္ထဲ ထည့္သြင္းလုိက္တယ္. ဒီလုိအခ်ိန္မွေတာ့ ကို ေရာက္လာႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး. စိတ္ကုိ အဆုံးအထိ ေလွ်ာ့ခ်လုိက္တယ္. ပင့္သက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းရႈိက္လုိက္ပီး ခ်ာခနဲ အလွည့္မွာပဲ ကုိ႕ကုိ ေတြ႕လုိက္ရတယ္.
ကုိ႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ခ်စ္ျခင္းေတြ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႔ မႈန္ရီဝါးေနေလရဲ႕. ကုိ႕အသြင္က ႏြမ္းနယ္ေနေပမဲ့ က်မဆီကုိ အေျပးတစ္ပုိင္းေရာက္လာခဲ့တယ္.
ခ်စ္သူရယ္…..
ကုိက က်မရဲ႕လက္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့တယ္
‘အရမ္းခ်စ္တယ္ ညဳိ.. ညဳိကလဲြရင္ ဘယ္မိန္းခေလးကုိမွ ကုိမခ်စ္ဘူး.. ကုိ႔ရဲ႕သစၥာအတြက္ေတာ့ ညဳိစိတ္ခ်ပါ..ညဳိ အားအင္ရွိသေလာက္ ပ်ံသန္းပါ.. ညိဳ႕ရဲ႕ ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆုံးဆုိတာေတြကုိပဲ ယူပါ ညဳိ.. ဒါေပမဲ့ ညဳိ႕ကုိ အရမ္းခ်စ္ေနမယ့္ ခ်စ္သူဟာ ညဳိ႕ေဘးမွာ အတူရွိမေနႏိုင္ေပမဲ့ ညဳိ႕ကိုပဲ ခ်စ္ေနမယ္ဆုိတာကုိ ညဳိသိေနမယ္ဆုိရင္ ကုိ ေက်နပ္တယ္’
‘ကုိတုိ႔ အတူေပါင္းဖက္ရမွ မဟုတ္ေပမဲ့ မျပယ္တဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ တစ္သက္စာ ခ်စ္ေနခြင့္ေလးပဲ ကုိ႕ကို ေပးပါ ညိဳ’
မ်က္ရည္ေတြ …. ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေတြ ….
‘စိတ္ခ်ပါ တစ္သက္မွာ တစ္ခါခ်စ္ဖူးတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ကုိ႕ကို အရမ္းခ်စ္တယ္… ညဳိတုိ႔ အတြက္ ဆုံမွတ္တစ္ခု ရွိပါလိမ့္မယ္.. အဲ့ဒီကုိ မေရာက္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ေတာင္ ကုိ႕ကုိ ခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္’
‘ဒါေပမဲ့ ညဳိတုိ႔ရဲ႕ ခဲြခြာျခင္းမွာ အမုန္းေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ သိပ္ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္သာ ခဲြခြာရတယ္ဆုိတာကို ကုိ႕ကို သိေစခ်င္တာ တစ္ခုပါပဲ’
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျခင္းမွာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါလိမ့္မယ္. ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ျခင္းအျပည့္နဲ႔သာ လမ္းခဲြခဲ့ရတဲ့ အတြက္ေတာ့ ကုိ႕ကုိေရာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပါ ေက်းဇူးတင္မိတယ္….
အခ်ိန္ေတြ အၾကာႀကီးေျပာင္းလဲသြားလဲ ခ်စ္ျခင္းေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္……………..
ျပည့္စုံ (၁၈-၈-၂၀၀၉၊ ၂း၅၀ am)
Monday, August 17, 2009
ေလာကဓမၼတာ
မ်က္ရည္က်မွ ငိုျပတာ မဟုတ္သလုိ
သြားၿဖဲျပတုိင္းလဲ ရယ္ျပတာ မဟုတ္ဘူး
မိတ္ေဆြ လူ႕အကဲကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ခတ္ပါ......
ဘဝဟာ ထင္သေလာက္လဲ မရုိးရွင္းဘူး
ျမင္သေလာက္လဲ မလွပဘူး
ဘဝင္မွာ ဟက္ခနဲထိသြားတဲ့ကိစၥက
တစ္သက္စာေတာ့ မကဘူး....
သက္ေသတဲ့....
အခ်က္ေတြကို ခုိင္လုံေအာင္ စုစည္းကာမွ
အမ်က္ေျဖလကၤာကို ရြတ္ခ်ိန္မရလုိက္လုိ႔
ေဒါသေတြ ေပါင္းထူထပ္သြားရတယ္
ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔
အေဟာင္းတန္းေဘးမွာ ဝတ္ရုံဆင္လုိက္မိတယ္
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတာ့ ရွိပါရဲ႕
အေဟာင္းနံ႔ထြက္ေနတာက ခက္တယ္
စိတ္ကူးေတြ လတ္ဆတ္မလားရယ္လုိ႔
ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္မိကာမွ
အပုပ္ခံပီး သိမ္းထားသလုိျဖစ္သြားတယ္
ဘဝက ဘကုန္းနဲ႕ဝလုံး ေပါင္းထားတာတဲ့
ဒါေပမဲ့ မရုန္းႏုိင္တဲ့ ေႏွာင္ႀကဳိးထဲ
ကုန္းရုန္းကာ ခံေနရတယ္
ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕ေလးေတာ့ ဟုတ္ဘူးေပါ့……….
ျပည့္စုံ (၁၇-၈-၂၀၀၉၊ ၁၀း၄၆ pm)
သြားၿဖဲျပတုိင္းလဲ ရယ္ျပတာ မဟုတ္ဘူး
မိတ္ေဆြ လူ႕အကဲကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ခတ္ပါ......
ဘဝဟာ ထင္သေလာက္လဲ မရုိးရွင္းဘူး
ျမင္သေလာက္လဲ မလွပဘူး
ဘဝင္မွာ ဟက္ခနဲထိသြားတဲ့ကိစၥက
တစ္သက္စာေတာ့ မကဘူး....
သက္ေသတဲ့....
အခ်က္ေတြကို ခုိင္လုံေအာင္ စုစည္းကာမွ
အမ်က္ေျဖလကၤာကို ရြတ္ခ်ိန္မရလုိက္လုိ႔
ေဒါသေတြ ေပါင္းထူထပ္သြားရတယ္
ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔
အေဟာင္းတန္းေဘးမွာ ဝတ္ရုံဆင္လုိက္မိတယ္
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတာ့ ရွိပါရဲ႕
အေဟာင္းနံ႔ထြက္ေနတာက ခက္တယ္
စိတ္ကူးေတြ လတ္ဆတ္မလားရယ္လုိ႔
ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္မိကာမွ
အပုပ္ခံပီး သိမ္းထားသလုိျဖစ္သြားတယ္
ဘဝက ဘကုန္းနဲ႕ဝလုံး ေပါင္းထားတာတဲ့
ဒါေပမဲ့ မရုန္းႏုိင္တဲ့ ေႏွာင္ႀကဳိးထဲ
ကုန္းရုန္းကာ ခံေနရတယ္
ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕ေလးေတာ့ ဟုတ္ဘူးေပါ့……….
ျပည့္စုံ (၁၇-၈-၂၀၀၉၊ ၁၀း၄၆ pm)
Subscribe to:
Posts (Atom)